Daar is Rubio

Gisteren was het dan zover, ik ging persoonlijk Rubio van het vliegveld halen. Natuurlijk eerst met de eigen roedel een lange boswandeling gemaakt, want zij zouden een poosje alleen thuis moeten blijven. Toen ik aankwam zaten Sandra, Jaap en Wil al boven op het terras. We hadden nog tijd genoeg voor een lekker kopje koffie. Nou ja, koffie, het eerste bakkie van Sandra was alleen schuim... hahahaha, gelukkig kreeg ze een nieuwe. En mijn cappuccino was ineens gewone koffie geworden.. maar ook ik kreeg een nieuw bakkie. En toen kwam daar het vliegtuig uit Valencia aan. Sandra en ik bleven even boven kijken en Jaap en Wil gingen vast naar beneden naar de aankomsthal. Sandra kende Richard nog niet en vroeg mij wie het was. Toen ik hem aanwees zei ze; "Dat kan niet, want hij heeft geen tas. Hij moet een tasje hebben, want daar zit de pup in!" Maar ik wist het zeker. We gingen dus snel naar beneden en konden Richard door de glazen deur zien, maar helaas niet horen. Gelukkig hebben ze daar mobieltjes voor uitgevonden. Dus San belde gelijk naar Richard om te vragen hoe het zat met pupje Sugar. Gelukkig, die was wel meegekomen en zat in de bench bij Rubio. En ja hoor, toen Richard met de twee grote benches naar buiten kwam konden we de hondjes eindelijk zien. Rubio kwam er als eerste uit, een grote maar Podenco en ontzettend lief! Daarna mocht Sugar uit de bench, maar die vond het allemaal maar eng. Wat wil je, zo'n klein puppie... Toen Sandra haar eruit haalde was iedereen vertederd door dat koppie. En ten slotte Mocca, zij was ook wat angstig. Maar ook zij kwam er uit. Dion was inmiddels ook gearriveerd om Richard en Mocca op te halen. We lieten ze buiten eerst even ruiken en plassen en daarna ging ik met Rubio naar Oud-Beijerland, nadat hij natuurlijk afscheid had genomen van Richard, die hem had opgehaald! Jaap en Wil namen Sandra en Sugar mee en Richard en Dion namen Mocca mee.
In Oud-Beijerland, bij mijn vader en zoons, ging ik een hapje eten, natuurlijk was Jan er ook en ook dochterlief kwam met haar vriend nog even langs. Iedereen wilde natuurlijk Rubio zien. Chimo vond het wel een beetje raar, al die aandacht voor een andere hond. Maar hij vond Rubio ook wel interessant, en al snel gingen de twee Spaanse jongens spelen. Na het eten gingen Jan en ik nog ergens anders langs, maar dat vertel ik nog niet, een verrassing....
En toen moesten Rubio en ik aan de terugweg beginnen. Ach, de lieve schat, je merkte niet dat hij in de auto zat. Lag lekker te slapen. Eenmaal in Silvolde moest hij natuurlijk eerst weer kennismaken met onze roedel. Dat verliep zoals altijd, zonder problemen. Maar midden in de nacht stond ik dus buiten te kijken naar het hondenspul wat heerlijk aan het spelen en rennen was met elkaar. Toen ik eindelijk op bed lag, was ik inmiddels versleten. Rubio ook hoor, hij probeerde eerst op bed te springen, maar toen hij doorhad dat dat echt verboden terrein was, ging hij een plekje zoeken om te slapen. Morgen is er weer een nieuwe dag. En die verrassing? Houd het blog maar goed ik de gaten, het wordt nog druk in huize Pols.