donderdag 26 april 2018

Ze is niet zo slecht

For English translation, scroll down

Gisteren was het weer zover, Grace en ik mochten naar de training. Ik was benieuwd hoe het dit keer zou gaan. Nu het allemaal niet zo nieuw meer was, zou ze zich dus wel iets beter moeten kunnen concentreren op mij en de oefeningen. Ik was best moe en had eigenlijk niet zoveel zin. Tja, kan je wel eens hebben. Maar ja, dat is het mooie van les, dat is die stok achter de deur, dus we gingen toch maar.  Aangezien ik niet weer een auto vol kots wilde, had ik haar een uurtje voor vertrek toch maar een wagenziekte tabletje gegeven. De auto in was even een dingetje. Ik moest haar er echt in tillen, ze ging niet zelfstandig. Maar ach, dat hebben zo veel Saarloosjes. Eenmaal aangekomen bleek dat het pilletje had gewerkt, ze was niet ziek geworden. Ze sprong zelf uit de auto en keek eens goed in het rond. Je zag bijna dat ze het gebied herkende. Ze liep vrolijk mee naar het veld en keek vooral naar de paarden, die in de wei achter het trainingsveld stonden. Toen alle deelnemers waren gearriveerd, mochten de honden los en spelen. Ik was benieuwd. In eerste instantie was ze even afgeleid door de paarden, ze ging ze eens even goed bekijken. Maar toen er een wel heeeel erg dichtbij kwam, besloot ze dat ze toch beter met de hondjes kon gaan spelen. En toen was het ijs gebroken, ze had echt veel plezier. Wilde natuurlijk toch ook met de kleine hondjes spelen, vooral het poedeltje was leuk.
Die vindt de grote honden een beetje eng, dus die kan je lekker pesten. Maar al met al, viel het wel mee, ze ging toch vooral ook spelen met de grotere honden en stoere teckel Teun. Mijn humeur was ineens een stuk beter!



Tijdens de les heeft ze me echt verbaasd. Zo zie je maar weer, ze is een behoorlijk slimme tante! Als ze eenmaal iets 1 keer heeft gedaan, weet ze hoe het moet. (Dat is zeker niet altijd handig, bijvoorbeeld met het openen van deuren en kasten.... overal zitten bij ons thuis haakjes op, anders maakt deze dame het open) Maar voor de les is het wel fijn. Het naast lopen, liet nog wat te wensen over, maar ze ging nu wel netjes zitten. Ik had ham meegenomen, maar dat vond ze niet zo geweldig, de snoepjes van Sandra echter, die vond ze niet te versmaden. Dus met zo'n buitengewoon lekker snoepje in mijn hand, kreeg ik haar zover dat ze netjes ging zitten, riem af, riem aan, en weer volgen. Jawel mensen, ze deed het toch maar. En ik liep zowat naast mijn schoenen van trots. Ook ging ze netjes af, 't is toch niet te geloven. Het leek een heel ander hondje dan vorige week. Ik keek nog eens goed, ik had toch niet de verkeerde meegenomen? Nee hoor, het was echt Grace, hahaha. Ook de andere deelnemers hadden door dat ze nu ineens heel anders op het veld stond. Veel zelfverzekerder. Na afloop van de les, mochten de honden weer spelen. De kleintjes mochten samen op het ander veld, zodat de grote hen niet konden pesten. Een vriendje van Grace moest al wat vroeger naar huis, maar gelukkig kon ze nog wel met de Austalian Shepherd spelen. Ze renden als dolle achter elkaar aan, zo'n aussie is behoorlijk snel! Na het tikkertje spelen, gingen we weer naar huis. Natuurlijk moest ik haar weer de auto in tillen, maar al met al was ik een zeer tevreden mens. Toen ik het thuis aan Jan vertelde, zag ik aan zijn ogen dat hij het bijna niet kon geloven. Hij zal gedacht hebben dat ik een beetje overdreef of aan het opscheppen was.... Misschien de volgende keer eens aan een van de deelnemers vragen of ze wat willen opnemen, bewijs voor het thuisfront, hahahahaha.

She is not all that bad

Yesterday it was that time of the week again, Grace and I supposed to go to the doggytraining. I was curious how it would turn out this time. Now that it was not all that new anymore, she should be able to concentrate and perform a little better. I was pretty tired and I didn't really wanted to go. But this is exactely why I signed op, so we went anyway.  Since I did not want a car full of puke again, I had given her a car sickness medication one hour before departure. To get her to get into the car was challenging. I really had to lift her in, she did not go by herself. But hey, she is a Saarloos after all, so what do you expect. Once we arrived at doggyschool, it appeared that the pill had worked, she had not become ill. She jumped out of the car by herself and looked around. You almost saw that she recognized the area. She walked happily to the trainingfield with me and was very interested in the horses, that stood in the meadow behind the trainingfield. When all participants had arrived, the dogs were allowed to get off leash and play. I was wondering. At first she was distracted by the horses, she stood right in front of the fence. But when the beautiful stalion was getting close, she decided she would be better of, playing with the other dogs. And so she did and she really had a lot of fun. Of course she wanted to play with the little dogs, especially the poodle. He thinks the big dogs are a bit scary, so shy loves to bully him a bit. But she was not so bad this time, she was mainly playing with the bigger dogs and with the tough little dachshund Teun. I felt great, my bad mood had disappeared like magic!
She positively surprised me during the class. Well you must know, she is a pretty smart lady! Once she has done something once, she knows how to do it. (That is certainly not always that nice, for example with the opening of doors and cabinets .... everywhere are at our home we  have to block doors, otherwise this lady opens them) But here,  it was great! Walking alongside me left something to be desired, but she now sat down nicely. I had taken some beef with me but she did not like that, but Sandra's (Sandra = dogtrainer) sweets she did love for sure! So with such an extraordinarily delicious candy in my hand, I got her to sit neatly, leash off, leash on, and follow me again. Yes, people, she did it!!!!. And I was so very proud of her!!!! She also lay down perfectly, can you believe that? She seemed a tatally different dog than last week. I took a good look at her, Had I taken the wrong dog? No, it really was Grace, hahaha. The other participants also realized that she had changed. She was so much more confident of herself. After the lesson, the dogs were allowed to play again. The little ones were allowed on the other field together, so that the big ones could not bully them. One of Grace's doggy friends  had to go home a bit early, but luckily she could still play with the Austalian Shepherd, Zia. They ran after each other like crazy . An aussie is pretty fast! After playing tag for a while, we went home again. Of course I had to lift her back into the car, but all in all I was a very satisfied person. When I told Jan about it at home, I saw that he almost could not believe it. He will have thought that I was a bit exaggerated or bragging .... Maybe next time I might ask one of the participants to record something, as proof for the home front, hahahahaha.

donderdag 19 april 2018

Ooooooohhhhhhh, wat spannend!

For English translation, scroll down

Zoals velen van jullie weten, hebben wij er sinds vorige zomer twee Engelse meisjes bij. Miyax Romy Schneider en Miyax Grace Kelly. Hoewel ik meestal met de nieuwe pups direct op puppycursus ga, was dat dit maal door omstandigheden niet gelukt. Romy en Grace luisteren redelijk, dat wil zeggen, ze komen soms als we roepen en voordat ze eten krijgen gaan ze zitten. That's all folks. Tja, een beetje magertjes, ik weet het, maar, ...... zo troost ik mijzelf....., het zijn Saarlooswolfhonden, dus iedereen snapt het als ze niet luisteren. Toch wist ik dat er iets moest gebeuren. En hoewel ik natuurlijk echt wel weet hoe ik honden moet opvoeden en trainen, heb ik toch altijd weer die stok achter de deur nodig. Iedere week naar les helpt. Niet zozeer voor de honden als wel voor mij. Ik wil natuurlijk niet iedere week het lachertje van de klas zijn, dus zal ik thuis echt wat vaker oefenen om op het veld niet al te erg voor gek te staan. Dus... de stoute schoenen maar weer aangetrokken en aan Sandra (van advies en trainingscentrum Hond en Zo) gevraagd wanneer er een plekje vrij zou komen in een beginnerscursus. Ik zou beginnen met Grace, want.... ja, ja, dat is me een exemplaar. Alles wat stout en verboden is, vindt Grace het leukste om te doen. Tot nog toe is zij de ondeugendste van al onze Saarloosjes. Als er iets verdwijnt van het aanrecht, als er snippers van een on-identificeerbaar gesloopt object ergens liggen, als er kledingstukken uit de wasmand zijn gehaald, als de prullenbak overhoop is gehaald of als op een wandeling kleine hondjes worden gepest.... je raadt het al, dan is Grace de eerste naam die wij noemen. Dus het leek ons het meest logisch om eerst dit ongeleide projectiel eens wat regels te leren. Zo gezegd zo gedaan, er was plaats op de woensdagavond, dus ik had mij opgegeven.
Hoewel Grace de stoerste is van de twee Engelse dames en mensen niet zo heeeeel erg eng vindt, was het toch wel ongelooflijk spannend voor haar die eerste keer. Alleen in de auto, in plaats van met haar zus of een van de oudere honden is al een hele opgave. Het is slechts 10 minuten rijden en natuurlijk presteerde ze het om de hele bench onder te kotsen. Hmmm, dat zou ik later wel opruimen, op de terugweg zou ik haar wel even in de andere bench doen. Eenmaal uit de auto keek ze argwanend om zich heen. Op het veld moest ieder grassprietje besnuffeld worden.
oei wat spannend allemaal.....
De andere mensen en andere honden vond ze op dat moment nog totaal niet interessant. Aan het begin mogen de honden even los om met elkaar te spelen, maar Grace was alleen bezig het terrein te verkennen. Ze hield mij echter goed in de gaten. Zodra er een ander hondje even bij mij kwam kijken en kroelen, kwam ze aangestormd en deed echt een beetje naar tegen het hondje. Jaloerse troela! Na een paar minuten mochten we de honden aanlijnen en begon de les. De andere deelnemers hadden, zoals ik ook had moeten doen, de puppycursus al gedaan. De hondjes konden al zit en af en ze konden zelfs al een heel klein beetje blijf. We begonnen met een stukje wandelen en aandacht vragen van de hond. Af en toe eens laten zitten, liefst goed naast je. Ja, ja.... nou niet dus. Het volgen ging redelijk, ze trok niet echt heel erg en liep best goed naast. Maar zit? Met geen mogelijkheid. En het lag echt niet aan het snoepje, want ik had Gelderse rookworst in ieniemienie stukjes gesneden, maar ze vertikte het om ervoor te gaan zitten. Het was haar allemaal nog veel te spannend. Dan maar alleen volgen.... De tweede opdracht was de hond naast je laten lopen tot aan het paaltje dan de hond laten zitten, even de riem eraf klikken daarna weer aanlijnen en teruglopen naar de plaats met de hond netjes naast je. Hilarisch..... Nou ja, bij de meeste ging het best goed! Maar bij Grace???? Ik was André erg dankbaar dat hij de groep even uitleg gaf over het totaal ontbreken van de 'will to please' bij de Saarloos. Hij voegde nog toe dat de Saarloos een van de moeilijkste honden was om op te voeden. Pfff, dat gaf mij wat lucht, nu zouden we niet helemaal het lachertje van de week zijn. Maar hoewel ik weet dat een Saarloos niet heel makkelijk is in de opvoeding, wil ik natuurlijk wel dat er vooruitgang te zien is. Dus, ik zal moeten oefenen met ons dametje, want we lopen al een puppycursus achter.
heel erg moe.....
Hoewel, zitten kan ze natuurlijk echt wel, dat ze het daar op dat moment niet liet zien, tja..... hmmmm,  voor zo'n eerste les vergeef ik het haar. Maar ik hoop dat volgende week het nieuwtje er een beetje af is en dat ze haar best gaat doen. In ieder geval werd ze gedurende de les behoorlijk moe, dat was duidelijk en als ze dan zo lief naast je ligt, tja.... dan ben je toch trots dat ze in ieder geval met je op het veld durft te zijn.
Na afloop mochten de honden weer even los en nu gebeurde waar ik al een beetje bang voor was. Ze vond het kleine poedeltje en het ruwhaar teckeltje erg leuk. En hoewel de andere mensen vonden dat ik haar moest laten gaan, wist ik wel beter. Ze is een enorme pestkop die het heerlijk vindt om kleine honden in de billen te happen. Onze Moos kan dat goed aan, die is opgevoed door Saarlooswolfhonden en kan heel goed van zich afbijten, maar niet alle kleine hondjes vinden dat even leuk! Ze zal ze niet verwonden, maar de kleine hondjes worden zo wel angstig en dat wil ik niet op mijn geweten hebben. Dus ik zat er bovenop. Er worden op de les, geen hondjes gepest, zelfs niet door Grace. De boodschap kwam over en ze kalmeerde wat. Ook daar gaan we volgende week mee verder. Net zo lang tot ze snapt dat je met kleine hondjes voorzichtig moet doen. (Behalve met die van thuis, want die zijn wel wat gewend .....)

As many of you know, we have had two English girls living here with us in the Netherlands, since last summer. Miyax Romy Schneider and Miyax Grace Kelly. Although I usually go to puppy school with the new pups, this was not possible due to circumstances. Romy and Grace behave reasonably, that is, they sometimes come when we call and before they get food they sit down. That's all folks. Well, it's not much, I know, but, ..... I comfort myself with the excuse that they are Saarlooswolfdogs so anybody will understand if they do not listen. Yet I knew something had to be done. And although I obviously know how to raise and train dogs, I always need that exra motivation to go to puppyschool meetings every week. Of course, I do not want to be the laughing stock of the class every week, so I will practice a bit more at home not to be too foolish on the field. So ... I took the step and asked Sandra (the owner of the doggytrainingcenter) when there would be an opening in a starter class. I would start with Grace, because .... she is something, a handful! Grace loves to be naughty! She is the most naughty of all our Saarloosjes. If something disappears from the kitchencounter, if there is rubbish from an unidentifiable demolished object somewhere, if items of clothing have been removed from the laundry basket, if the trash can has been turned upside down or if small dogs are bullied on a walk  Yes, you guessed right, then Grace is the first name we call. So it seemed logical to us to first teach this unguided projectile some rules. No sooner said than done, there was room on the Wednesday evening, so I signed up.
Although Grace is the toughest of the two English ladies and people do not feel so scary to her, it was incredibly exciting for her that first time. Being alone in the car, instead of with her sister or one of the older dogs wass already quite hard on her. And as it is only a 10 minute drive, she did get sick. Hmmm, I would clean that up later, on the way back I would put her in the other bench. Once out of the car she looked around suspiciously. Every blade of grass had to be sniffed on the field.
She didn't feel the other people or other dogs were very interesting at that moment. At the start of the class, the dogs are allowed to play with eachother, but Grace was a loner, exploring the terrain by herself. However, she kept a close eye on me. As soon as another dog came to see and cuddle with me, she came storming up towards me and gave the dog a snarl. Jealous little girl! After a few minutes we were asked to call our dogs and put the leash on. The other participants had already finished puppyclass, as I should have done. The dogs already knew how to sit and stay. We started with a walk and had to ask for attention from the dog (they had to follow nicely) and get the dog tosit down once in a while, preferably right next to you. ... well not so much with Grace. The walking beside me, she did reasonable. But sit? No way. And eventhough I took some smoked sausage with me as reward, she refused to sit down. It was all too exciting for her, so we just did the walking practice. Second assignment was to let the dog walk next to you to a small pole then let the dog sit, just click the leash off and then back up and walk back to your place with the dog neatly next to you. Hilarious ..... Well, with most  dogs it went pretty well! But with Grace ???? I was very grateful to the trainer for giving the group an explanation about the total lack of 'will to please' with the Saarloos. He added that the Saarloos was one of the most difficult dogs to raise. Pfff, that gave me some air, now we would not be the laughing stock of the week. But although I knew that a Saarloos is not very obeying dog, I did want progress to be seen. So, I will have to practice with our 'little lady in red', because we already lack the puppy course. 
Although, it had to be said that she can sit of course , that she did not show it at that moment, yeah ..... hmmmm, for it was all such an exciting event,  I forgave her. But I hope that next week she is going to do give it a go. Any way she became pretty tired during the lesson, that was clear and she came sitting next to me and I melted .... I was so proud that she at least dared to be on the field with me and all those strangers.
Afterwards the dogs were allowed to go off  and play for a while again, and now that she felt a little more at home, she became her naughty self again.  She liked the little poodle and the rough haired dachshund. And although the other people thought I should let her go, I knew better. She is a huge bully who loves to bite small dogs in the buttocks. Our own dachsie Moos can handle that, for he is raised by Saarlooswolfdogs and can very well defend himself, but not all small dogs are like that! She will not injure them, but the little dogs will become anxious and I will not have that on my plate. So I called her of. No bullying alowed in class, not even by Grace. She got the message calmed down. She will learn how to play with small dogs, I know! (Eventhough she will still like to bully them a bit)