zondag 12 juni 2016

Bennie

Het is zaterdagochtend en ik ben nog druk boven bezig als ik een auto het pad op hoor rijden. Dit weekend komt Bennie even logeren. Bennie is de mini Aussie van Marieken. Marieken moet naar een weekend van de Leonberger vereniging om honden te keuren en dan kunnen haar honden natuurlijk niet mee. Bennie komt bij ons en Dafydd gaat naar een andere vriendin. Het is voor het eerst dat Bennie bij ons komt en hij is duidelijk onder de indruk van zoveel honden. Hoewel hij thuis Dafydd gewend is, toch ook een flinke Saarloos die hem af en toe echt op zijn Saarloos' kan pesten. Maar dit is natuurlijk toch anders en vooral veel. Maar het is een stoere kleine vent en als de dames te druk zijn en te dicht in zijn buurt komen, krijgen ze een enorm gegrom te horen en zelfs een snauw als ze niet naar het gegrom willen luisteren.  Na een kop koffie en een lekker stukje vlaai, gaat Marieken vertrekken. Bennie is er even een beetje ontdaan door. Maar hij heeft niet veel tijd om te treuren. 's Middags moet ik naar een vergadering van de Raad van Beheer en ik besluit hem mee te nemen, aangezien Jan zich niet erg lekker voelt. Dat vindt Bennie wel gezellig, lekker voorin in de auto, naast mij. De vergadering zelf vond hij maar saai, en ach, eerlijk gezegd had hij daar ook een beetje gelijk in.
's Avonds mocht Bennie lekker met ons mee naar boven en sliep hij (op zijn eigen bed) bij ons op de slaapkamer. De katten vond hij geen enkel probleem en zij hem ook niet.
Hoewel er erg slecht weer was voorspeld dit weekend, viel het allemaal eigenlijk best mee. Op zondag konden we een groot deel van de dag lekker buiten zitten. Met Sam en Moos kon Bennie het prima vinden, Kira en Sara lieten hem netjes met rust maar de twee drukteschoppers Wya en Daentje bleef hij nog wat spannend vinden. Onze h onden kregen een lekker stuk long, maar dat vond Bennie niet zo lekker. Gelukkig had Marieken nog wat snacks meegegeven die hij wel lekker vindt, dus kon hij ook even lekker snoepen.
Nu Sara nog niet naar de hei mag, ga ik wat vaker aangelijnd wandelen met de honden. Natuurlijk lukt hem me niet om met zes honden tegelijk te lopen, dus maak ik verschillende rondjes. Als Kira aan de beurt is, neem ik Bennie lekker mee, dat vindt hij heerlijk. We hebben ook nog even een paar leuke foto's gemaakt bij de klaprozen en korenbloemen. 's Avonds heb ik hem weer terug gebracht naar huis. Dafydd had hem gemist en vond het ontzettend fijn dat ik hem weer bij hem terug bracht. Ik kreeg zowaar een dikke lik in mijn gezicht en een kleine liefdesbeet in mijn arm van hem. Tja, zo zijn Saarloosjes hè...
Saaie vergadering....

Gezellig samen tv kijken





fotomodel... 



samen op pad




dinsdag 7 juni 2016

Revalidatie

Inmiddels zijn we met Sara gestart met het revalidatie traject. Op het blog van Eline, over haar hond Tazu die ook een TTA operatie heeft ondergaan, heb ik goede tips gevonden hiervoor.
We zijn wel iets later van start gegaan met de revalidatie vanwege de kleine terugslag die Sara had rond het pinksterweekend. Maar inmiddels heeft ze daar gelukkig helemaal geen last meer van.
We zitten op dit moment op een aangelijnde wandeling van rond de 15 tot 20 minuutjes per keer. Verder krijgt ze preventief glucosamine en omega 3 door haar eten, dit is om het proces van artrose te vertragen. Ze zal helaas uiteindelijk toch last van artrose krijgen, aangezien haar knieschijf ook voor een deel kapot was dus we zullen het niet helemaal kunnen voorkomen. Ook smeer ik nog iedere dag haar knie in met Traumeel van Heel. Ze geniet dan van de aandacht en na haar pootje masseer ik haar nog even lekker helemaal, echte kroelsessies dus. Ze laat de Traumeel gel altijd netjes zitten, alsof ze weet dat het goed voor haar is. Als de andere hondjes proberen om het eraf te likken, krijgen ze een flinke snauw. Ik ben echt trots op haar!
We zijn vandaag naar Gouda geweest voor een controle van knie en kaak. Het is altijd een hele reis, dus als het lukt, zorg ik dat ik iets vroeger ben, zodat we eerst even kunnen wandelen en ontspannen na de reis. Zo ook vandaag, ik ging eerst even langs het Goudse Hout en daar hebben we samen even lekker gewandeld. Gewoon aan de lijn, een revalidatie rondje.



Het was erg rustig, we kwamen slechts één ander hondje tegen. In het water hoorde je de kikkers kwaken, Sara vond het maar een vreemd geluid.
Mevrouw Eend met haar kroost kwam ook even kijken. Het was een fijn wandelingetje.

Daarna gingen we door naar de kliniek. Het was enorm druk in de wachtkamer. Een Dalmatiër keek haar uitdagend aan en twee kortharige teckels maakten een kabaal van jewelste, maar Sara bleef heel lief en rustig. Terwijl ik stond te wachten om ons aan te melden, kwam Jurgen mij al halen. Hij bekeek haar eens goed, hier en daar even voelen en haar pootje buigen en strekken. Ze liet het allemaal weer gelaten toe. Hij was uitermate tevreden over haar knie. Ik liet nog even een filmpje zien waarop ze netjes aan de lijn wandelt en haar pootje goed te zien is. Ook dat vond hij er helemaal prima uitzien.

Toen was haar kaak aan de beurt, dus mondje open en kijken maar. Ook dat zag er allemaal echt heel mooi uit! Ik kreeg een compliment voor de goede zorgen. We hebben nog even wat vragen doorgesproken. Voorlopig mag ze nog gewoon aan de pijnstillers blijven. Dit is namelijk gelijk ontstekingsremmend en is dus verstandig om nog even door te blijven geven. Ze zou ze zelfs levenslang mogen, maar ik weet nog niet of ik daar zo'n voorstander van ben.... In ieder geval krijgt ze de Rimadil voorlopig nog wel even. Verder vooral doorgaan met glucosamine en omega 3 (en 6) en de dagelijkse wandelingen voorzichtig steeds iets verlengen.

voor de operatie
Direct na de operatie (puntjes van het zaagblad zijn nog goed zichtbaar)
Vandaag, de puntjes zijn al bijna niet meer te zien, zo goed is het al dichtgegroeid.
De knie zal wel altijd een zwakke plek blijven, dus niet schrikken als er een terugslag komt. Een onverwachte beweging kan voor een tijdelijk manklopen zorgen. Ook heb ik het nog over hydrotherapie gehad en Jurgen vond dat zeker een goed idee. Het helpt het revalidatieproces enorm, dus ik ga binnenkort even contact opnemen met Momodogs. We moeten wel even kijken of het iets is voor Sara, want als ze er erg door gestrest raakt, dan werkt het wellicht averechts. Ook hebben we het nog even gehad over de termijn waarop zij eventueel weer gedekt zou mogen worden. Jurgen heeft ons gerustgesteld dat dit eigenlijk al vrij snel (na een maand of 5) weer zou kunnen. Voorlopig is ze nog niet loops en we verwachten dit ook niet voor november, maar het is een veilig idee om te weten dat ze geen gevaar loopt als we plannen willen maken. Tot slot hebben we nog even een röntgenfoto laten maken voor de zekerheid. Het ziet er allemaal echt heel mooi en netjes uit, een hele zorg minder. Wie had dat gedacht 7 weken geleden....toen zag het er allemaal nog heel anders uit. Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als...... maar gelukkig is dat dus NIET gebeurd en gaat alles helemaal goed met ons meisje!
En toen mochten we weer naar huis, Sara was blij dat ze de auto weer in mocht. Thuis waren alle hondjes natuurlijk heel blij dat we weer thuis waren. Ik heb lekker eten voor ze gemaakt en daarna nog even gewandeld. De berm is zo ontzettend mooi op dit moment, ik kan er geen genoeg van krijgen, dus moest Saartje weer even poseren voor de mooie rode klaprozen, de prachtige blauwe korenbloemen en  de witte kamille. Je snapt toch niet dat sommige mensen dat onkruid noemen!