In loving memory: Mira

Op vrijdag 15 juni 2012 hebben we afscheid moeten nemen van Mira. Zij was een geweldige hond en we zullen haar niet snel vergeten.

Mira ligt achter in onze tuin begraven.
Zij mocht slechts 2 jaar oud worden.
 

Mira  oktober 2009 - juni 2012 
R.I.P.

Silvolde, april 2012
Hallo. Nou, ik ben dus Mira. Ik ben een Duitse Herder. Ik ben nu twee jaar oud en een teefje. Ik ben best heel lief, maar heb al wel voor een aantal problemen gezorgd. Ik was al 5 maanden oud toen mijn familie mij kwam halen. Ik kom van een fokker, die niet zo goed was. Mijn socialisatie periode is dan ook niet helemaal goed verlopen. Katten????? Rare wezens, ik wist absoluut niet wat ik daarmee moest. Tja, en daar hadden ze er wel vier van. Als de familie er bij was, ging het wel. Dan vond ik ze zelfs wel een beetje lief. Maar toen ze weg waren, gebeurde er iets. Tja, en ik moet toegeven, toen ging het dus helemaal mis. Ik heb twee van de katten gebeten, nu zijn er nog maar twee over. Mijn familie was erg teleurgesteld in mij en heeft zelfs even overwogen om een nieuwe familie te zoeken, waar ze geen katten hadden. Maar gelukkig hebben ze me toch vergeven en mocht ik blijven. Ze laten de katten nooit meer bij mij in de buurt als er niemand thuis is. Is wel beter denk ik. Ik weet niet of ik me zou kunnen beheersen.
Ook met ander honden heb ik wat problemen. Niet met de honden van de roedel van mijn familie, maar met buitenstaanders. Ik weet nooit zo goed hoe ik me dan moet gedragen. Daarom ga ik maar hard blaffen, dan weet ik tenminste zeker dat ze niet naar me toe komen. Als ik losloop storm ik er vaak hard blaffend op af. Maar zodra mijn baasje roept, ben ik weer terug. Ik luister wel goed, al zeg ik het zelf. Ik doe ook niet echt iets tegen die buitenstaanders hoor, ik doe gewoon heel stoer, zodat ze uit mijn buurt blijven, ze maken me nu eenmaal erg onzeker. Mijn baasje denkt dat dat ook te maken heeft met die socialisatie en zo. Ze gelooft dat het wel beter zal gaan als we vaak oefenen. Maar we komen nog niet vaak honden tegen waarvan de mensen begrip hebben voor mij. Meestal roepen ze snel hun hond bij zich en gaan er als een haas vandoor.... hahahaha. Maar mijn bazinnetje geeft niet op, zegt ze. Ik zie wel, misschien vind ik het over een tijdje inderdaad minder eng allemaal. Ik ben na Sam in de familie gekomen. Sam en ik konden heerlijk spelen. Nu is Sam wat rustiger geworden (soms zelfs wat sacherijnig). Gelukkig hebben we pas een nieuwe aanwinst in de roedel. Sara, een lieve pup, geweldig! Ik voel me helemaal moeder.... we kunnen heerlijk spelen en ik leer haar van alles. Nou, je zult vast wel lezen wat we verder allemaal meemaken.