zondag 31 maart 2013

We stellen aan u voor... Chimo

Tja, zoals gezegd is Django niet langer bij ons in de opvang. In plaats daarvan zit nu Chimo bij ons in de opvang. De hele lieve mevrouw waar Chimo namelijk zat, woont in een appartement en heeft twee katten. Op zich niet zo erg, maar...... Chimo heeft een klein beetje last van ADHD.
Hij is nog erg jong, 9 maandjes en dus enorm speels. Hij heeft energie voor drie (dat rijmt, hahaha). De lieve mevrouw moet af en toe werken en zoals gezegd woont op een appartement. Chimo vond dat niet erg, want hij had een leuk tijdverdrijf bedacht, namelijk kattenjacht. Niet om ze pijn te doen of zo, maar gewoon om te spelen. De katten zagen dat echter iets anders. Hoewel de lieve mevrouw heel erg veel van Chimo hield, of misschien juist omdat ze zoveel van hem hield, heeft ze ervoor gekozen om Chimo ergens te plaatsen waar hij zijn energie kwijt kan. Nadat wij daar goed over hadden nagedacht hebben we besloten dat Django eigenlijk veel beter bij de lieve mevrouw met de katten paste. Geen vogels of knaagdieren, heerlijk rust en veel aandacht van de lieve mevrouw. Vandaar de switch. Natuurlijk moet Django daar nog wel even wennen, maar de eerste geluiden zijn positief!
En zo kwam Chimo dus in Silvolde.
Na de autorit van ongeveer een half uurtje kwam hij bij ons. Daar maakte hij kennis met Sara en Luna, dat klikte direct. Sam denkt er het zijne van en Chloë vindt alles goed, als het maar bij haar bed uit de buurt blijft. Chimo had dat direct goed door. Hij snapt de hondentaal goed. Niet zo gek, als je bedenkt dat hij in het asiel in Spanje geboren is.
Vanmorgen begon les 1: Hoe raak ik mijn overtollige energie kwijt?
Nou, heel simpel, gewoon heen en weer rennen met Luna in de buitenren.
Vanmiddag les 2: Hoe raak ik de rest van mijn overtollige energie kwijt?
Weer niet zo moeilijk, stoeien met Sara in de buitenren.
Tot slot les 3, rond een uur of 5: Hoe raak ik mijn laatste beetje overtollige energie kwijt?
Een lange wandeling door het Iddink bos.
En nu???? Voor del op de bank. Kijk, probleem opgelost.
Oh, ja, en hij heeft ook Felix en Frodo al ontmoet. Dat zijn toch iets andere katten dan dat hij gewend is. Deze worden namelijk drie keer zo groot en gaan heel hard grommen en blazen als je te dicht in de buurt komt. Nou, dan kies je wel eieren voor je geld hoor. Geen kattenjacht in Silvolde, maar gelukkig is er voldoende andere afleiding.

LES 1



LES 2
 


 
LES 3



Voor del op de bank....

zaterdag 30 maart 2013

Omgedraaide Dalmatiër....

Vandaag zijn we met de vijf viervoeters naar de Rozendaalse hei gegaan. Waarschijnlijk de laatste wandeling met onze Django. Hij gaat naar een nieuw huisje. Maar de volgende Spaanse rakker staat al te wachten om bij ons te gast te komen.
De hei vond Django natuurlijk geweldig. Wat is daar veel te ruiken en te zien. We kwamen ook veel andere hondjes tegen en Django vindt het allemaal goed. Zolang ze maar niet al te wild op hem af komen, en hij de kans krijgt om even rustig aan de ander te ruiken gaat het prima. Sara vond het ook weer heerlijk, ze speelde heerlijk met een mooie Berner Sennen hond. Halverwege hebben we de roedel weer even een grote borstelbeurt gegeven. Jan nam Sam en Django voor zijn rekening en ik de meiden. We lieten een wit tapijt achter, geen sneeuw, maar vacht.
Op een gegeven moment waren we hem "kwijt", hij was in een hol gedoken. Gelukkig zat hij aan de riem, want het hol was zo diep dat we hem al bijna niet meer zagen. Hahaha, gekke zwarte Spaanse vriend. Tegen het eind van de wandeling ging het toch nog sneeuwen. Django veranderde in een omgedraaide Dalmatiër. Niet wit met zwarte stippen, maar zwart met witte stippen. Django het ga je goed! Wij zullen je zeker missen!!!!!








 



 

vrijdag 29 maart 2013

Katjes zijn schatjes

Django is alweer bijna een week bij ons. Hij heeft al veel geleerd. Hoewel het een enorme jager is, ziet hij katten niet als prooi. Nu gedragen onze katten zich ook niet bepaald als prooi.... Maar los daarvan, denk ik dat hij eigenlijk niet goed wist wat een kat was en hoe hij daarmee kon omgaan. Maar dat heeft hij nu aardig door. Sterker nog, hij is stapelgek op de katten. Van Felix is hij zich rotgeschrokken, dat was een heftige eerste kennismaking. Frodo kent hij inmiddels ook die is ook niet zo van hem gediend, dus daar bijft hij ook maar bij uit de buurt. Maar gisteren heeft hij kennis gemaakt met Moppie, onze kleine kater van 9 maanden oud. In eerste instantie begon die kleine Mop ook te blazen. Maar vandaag toen hij weer bij Jan op schoot zat en Luna gedag kwam zeggen, kwam Django ook naar hem toe en..... kreeg lieve kopjes. "Tja, ach", zal Moppie gedacht hebben,"een hond meer of minder maakt ook eigenlijk niet uit, als hij maar met mij kroelt". En dat vond Django wel erg leuk. Het zijn nu al de beste maatjes. Dus of deze zwarte Don Juan bij katjes kan????? Volgens mij vindt hij katjes echte schatjes!!!!

nog een beetje eng....

even verkennen.....

kusje......

samen op de bank....

woensdag 27 maart 2013

Django, dag 4

Onze Spaanse gast begint zich al aardig thuis te voelen. Als hij 's morgens wakker wordt, wil hij eerst even met me spelen en dan kroelen. Ook met Sara speelt hij zo af en toe. Sara is bijzonder van hem gecharmeerd. Als Luna en Sam zich er dan ook mee gaan bemoeien, dan haakt Django af. Dat wordt hem iets te druk. Met de katten gaat het ook steeds beter. Hij heeft behoorlijk wat ontzag voor ze, sinds zijn ontmoeting met Felix.
( http://katerkrabbels.blogspot.nl/2013/03/help-wat-is-dat.html )
Maar de kippen en de cavia......Het is met recht een echte jager. Ik vraag me af of ik dat eruit krijg. Ach, het is natuurlijk geen ramp als hij maar bij iemand wordt geplaatst die geen kleine huisdieren heeft. Mat andere honden gaat het best goed. Mijn roedel heeft hem geaccepteerd en Sara is stiekem een beetje verliefd op hem. In het bos kijkt hij niet echt naar andere honden. Maar als er een hond op hem af komt stormen, dan bijt hij van zich af. Tja, maar hij zit dan ook aan de riem en de andere hond komt zomaar op hem af, dat is natuurlijk ook bedreigend. Vandaag was ik alleen naar het bos. Nou ja, alleen, met 5 honden dus. Django geniet van die wandelingen in het bos. Maar je merkt ook dan het jachtinstinct. Hij staat af en toe met zijn neus omhoog en je merkt dat hij iets ruikt, dan gaat dat rechtervoorpootje iets omhoog en dan..... tja, het is dat hij vastzit want anders.....
Het zou dus mooi zijn als hij een baasje kreeg zonder kleine huisdieren en die het niet erg vindt dat hij buiten aan de riem moet blijven. Ach, hij vindt het niet eens erg om aangelijnd te zijn, dus eigenlijk is het geen probleem. Hij trekt niet en geniet van de wandeling, ook al kan hij niet achter het wild aan. Vandaag kwamen we een man tegen met twee  honden. Hij vond dat ik zo'n leuke roedel had. Ik leek wel Cesar Millan. Mmmmm, ik weet niet of dat nou een compliment is, maar hij bedoelde het goed volgens mij. Hahaha, die Django is in het "dog rehabilitation center" terecht gekomen. Nou... echt niet hoor!
Ook grappig is hoe Django op spiegels en glas reageert. Wij hebben een kast met glazen ruitjes, hij kan daar echt in staan staren en je ziet hem denken "wie is dat kleine zwarte hondje???" In de slaapkamer hetzelfde effect bij de spiegel. Hij blaft er niet naar, doet verder niets maar staart. Hij ziet wel dat het niet echt een andere hond is maar wat het dan wel is blijft voor hem een vraagteken. Ik weet nog dat onze Sam klein was. We gingen naar het huis van mijn ouders en die hebben in de slaapkamer een spiegelwand. Sam stond ervoor en liep toen naar de deur om te kijken of hij erachter kon komen, want daar.... aan de andere kant stond een hele leuke teckel. Hahahahaha....
Vandaag is Django een een half uurtje "alleen" gebleven. Nou ja, Kevin was gewoon boven, maar dat wist Django niet. Ik ging weg en dat gaat gepaard met een heel ritueel. Luna in de bench, iedereen een lekker botje en dan snel wegwezen. Volgens Kevin ging hij wel een beetje piepen, maar het viel mee. Op een gegeven moment hoorde Kevin wat meer lawaai, toen ging hij toch maar kijken en zag dat Sara en Django lekker aan het spelen waren. Tja, dat kon nu even zonder dat Luna zich ermee bemoeide want die zat in de bench. Nou ja, toen is Kevin natuurlijk beneden gebleven tot ik terug was. maar het alleen zijn gaat dus redelijk, maar hij vindt het niet echt leuk!
Al met al, gaat het dus best goed met onze Spaanse rakker. Maar het zou natuurlijk pas echt fijn voor hem zijn als hij zijn eigen gouden mandje krijgt.



maandag 25 maart 2013

Django, dag twee......

Vandaag was het de tweede dag voor ons Spaanse kereltje. Hij begint al aardig te wennen. Hij heeft vannacht op het voeteneind op bed geslapen. Het is een gezellige boel in onze slaapkamer. Jan en ik in het bed onder de dekens. Sam ook (tja, baas boven baas) maar wel aan het voeteneind. Luna op de grond naast mij, Sara op de grond naast Jan en Chloë op de grond aan het voeteneind. Nu dus Django op het voeteneind, maar wel op de dekens, niet eronder.
Luna is wel erg jaloers en vindt het een beetje moeilijk allemaal. Af en toe gromt ze naar hem. Ze wil ook niet dat hij aan "haar" botjes komt. Maar wij keuren dat gedrag niet goed. Ze gromt ook wel eens naar Sara of Sam als die iets doen wat haar niet bevalt. Ze is wat dominant in dat opzicht en dat wil ik dus niet. Ze wordt hiervoor dus wel gecorrigeerd.
Sara vindt hem helemaal het einde. Sam vindt het allemaal wel goed, maar als ik Django ergens voor corrigeer duikt hij er direct op af om ook even te laten weten dat hij het er niet mee eens is. Dus ik heb Sam weer even moeten aanpakken en hem duidelijk gemaakt dat IK hier opvoed, en niet hij. Chloë vindt alles goed, als ze binnen maar bij haar uit de buurt blijven.
Django heeft vandaag de hondenren ontdekt. Dat is lekker, daar kan je heerlijk rennen. Pfff, wat een snelheid. De ren is 2.50 meter breed en 30 meter lang, dus hij kan zich aardig uitleven. De rest van de tuin is eigenlijk verboden gebied voor de honden. Maar, voor Django is het wel goed om af en toe even voor het kippenhok te staan. De training is begonnen. Hij moet rustig zitten en blijven zitten terwijl hij naar de kipjes en konijnen kijkt. Moeilijk, dus houden we het nog even heel kort. Als het een minuut of 2 lukt, ben ik al blij. Dat ging goed vandaag. Twee minuten en toen heb ik hem weer meegenomen. Binnen in de gang bij de cavia vindt hij het moeilijker. Maar ook daar even een minuutje laten liggen voor de kooi. Het begin is er. Natuurlijk zijn we ook weer naar het bos geweest. Tijdens de boswandeling mag Django aan de flexriem. Hij kan dan een heel eind vooruit lopen. Natuurlijk mag hij nog niet los, dat zou hij wel willen, hij probeert soms ineens achter de meiden aan te rennen, maar aan het eind van de riem.....oeps... oh, ja, ik zat vast.....
Maar ook aangelijnd vindt hij de boswandelingen geweldig. Soms staat hij ineens in de jachthouding. Eén pootje omhoog en strak naar één richting kijken. Ik ga eens even informeren wat en hoe ik daarmee moet. Op zich is het natuurlijk jachtgedrag, maar hij mag er natuurlijk vervolgens niet als een pijl uit de boog achteraan vliegen. Dus even navragen wat ik hiermee moet.
Als hij aan de flexriem zit, kan ik wel mooi oefenen dat hij komt als ik roep. Zijn naam (of ik nou Pitingo roep of Django) zegt hem nog niet zo veel maar als ik vervolgens zeg "hierrrrrrr" dan komt hij wel. Gelijk worst erin natuurlijk, want dat gedrag is geweldig.
's Avonds ga ik met Luna en Django een trainingswandeling doen. Dus lopen, zit, af, blijf, je kent het wel. Voorlopig is het zaak dat hij netjes naast leert lopen, en gaat zitten als ik blijf stil staan. De rest komt later. Luna kan het al en geeft het goede voorbeeld (meestal dan, want madame heeft wel eens kuren.....)
Het eten hier vindt Django ook niet verkeerd. Wij voeren vers, altijd erg lekker en ik geloof dat het gezonder is dan brokken. Maar omdat Django het niet gewend is krijgt hij nog een mixje. Je ziet wel dat hij het heerlijk vindt. Maar ook hij moet eerst netjes zitten als ik zijn bak neerzet. Hij mag pas "aanvallen" als ik zeg "ga maar eten".  Het is een zeer snelle leerling, want dat deed hij vandaag al helemaal goed.
Tja, en na zo'n lange dag is het natuurlijk tijd voor een dutje. Eigenlijk wilden we hem niet op de bank, maar dat mocht hij in de vorige opvang wel. Je merkt dat het hem ook een veiliger gevoel geeft. En tja, Sam staat ook boven de wet zoals de meesten van jullie weten. Hij mag als enige op de bank, uh, nu dus niet meer als enige.....
De hondenbedden ruiken natuurlijk erg naar onze honden, en daar gaat hij maar heel af en toe op liggen. Het is een enorme kroeldoos. Hij vindt het wel erg moeilijk als iemand weg gaat. Als Kevin naar boven gaat staat hij voor de deur te piepen. Toen Jan vanmorgen naar zijn werk ging, stond hij voor de deur te piepen. Dus, alleen blijven moet hij nog leren. En hoewel ik snap dat hij het niet leuk vindt, zal hij het toch moeten leren. Hij moet leren vertrouwen dat we altijd weer terug komen. Een moeilijk proces, maar ook dat gaat vast lukken. Het grote voordeel is dat hij eigenlijk nooit helemaal alleen is. Het roedel is altijd om hem heen. Hij is echter nog niet echt deel van het roedel. Hij wordt geaccepteerd, maar dat is alles. Zijn eigen gedrag is daar ook een beetje debet aan. Hij is erg mens gericht en snapt het idee van een roedel nog niet zo goed. Ach, meneertje moet gewoon nog veel leren, maar is zeker op de goede weg!

wauw, best leuk zo'n hondenren....

en met Sara spelen is ook wel leuk...
 
Met zijn vijven naar het bos is natuurlijk helemaal geweldig

kijk het lijkt alsof ik los loop maar ik zit stiekem wel vast hoor...

pfff, dat was weer een vermoeiende maar leuke dag...

 

zondag 24 maart 2013

Een Spaanse gast.

Jan en ik hebben samen 5 kinderen. Zij zijn nu bijna allemaal het huis uit, maar het was natuurlijk altijd een drukke boel. Soms mocht er ook een vriendje mee eten. Ach, waar er 5 zijn, kunnen er ook 6 zijn..... Tja, nu is het een stuk rustiger in huis. Wat kinderen betreft dan. Alleen de jongste zoon woont nog thuis en ook hij zal 20 mei het ouderlijk nest verlaten. (Nou ja, in de weekenden zal hij nog wel naar huis komen)
Maar het is natuurlijk niet echt veel rustiger, want nu hebben we dus 4 honden. En vanaf vandaag zelfs tijdelijk 5 viervoeters. Want we hebben een Spaanse gast.
Omdat zoonlief een hondje wilde, kwam ik in aanraking met een organisatie die hondjes uit Spanje redt. Freek en zijn vriendin hebben echter na nog wat overdenkingen besloten toch maar nog niet aan een hond te beginnen. Waarschijnlijk een verstandig besluit, maar ondertussen was ik dus op de hoogte van een lastige situatie rond een lief zwart hondje. Het gastgezin waar hij zat wilde hem niet meer. Hij heeft namelijk een nogal sterk ontwikkeld jachtinstinct en dat ging niet samen met het vogeltje van het opvanggezin. Als er niet snel een ander opvanggezin zou komen, zou Pitingo (zoals hij op dat moment heette) terug moeten naar Spanje. Tja, dat kan natuurlijk niet.... dus.....
Juist Pitingo mocht bij ons komen, tot er een nieuw mandje is gevonden. Kevin zag het eerst niet zo zitten, pfff, mam, we hebben er al 4... jij bent er toch niet verantwoordelijk voor dat ze hem uit Spanje hebben gehaald. Nee, dat is waar, maar..... nu ik dit weet, kan ik niet niks doen. Dus vandaag is Pitingo bij ons gearriveerd. De reis vanuit het westen van het land naar de Achterhoek verliep rustig. Eerst hadden we hem achter in de kennel, maar dat vond hij niet zo fijn. Dus bij de eerste parkeerplaats hebben we hem maar voorin genomen. Dat ging super. Eenmaal in Silvolde was het natuurlijk eerst kennismaken met de roedel. De jongedames vinden altijd iedereen leuk en lief, dus ook dit hondje. Sam...... die heb ik eerst even goed verteld dat IK vind dat dit hondje HIER mag zijn. Toen hij dat door had was hij dus ook gastvrij en vriendelijk. Chloë vindt altijd alles goed, dus dat was ook geen probleem. Maar eenmaal binnen had Pitingo als snel de cavia in de gaten. Hij stond direct in de jachthouding. Linkervoorpootje iets opgetild. Mmmmm, de cavia moest maar even tijdelijk naar de gang. Daarna gingen we met het hele spul naar het bos. Toen moest Pitingo toch achterin de auto. Hij mocht bij Chloë in de kennel. Sam ging bij de jongedames. Dat ging eigenlijk prima, we hebben hem niet gehoord. In het bos had hij het ook geweldig naar zijn zin. Hij kan natuurlijk (nog) niet los, maar dat was geen probleem. Hij genoot ook aangelijnd van de wandeling. Toen we weer thuis waren kreeg het spul eten. Hij heeft totaal geen voernijd, toch knap, want hij heeft toch echt wel wat meegemaakt, dus ik zou niet verbaasd zijn geweest als hij zijn voer zou willen verdedigen.  Vervolgens kwam Kevin, toch wel wat nieuwsgierig, eens kijken. Pitingo is een echte charmeur en ging heerlijk bij hem kroelen. Mmmm, hij is niet zo groot..... en ook niet zo druk.... hij is eigenlijk best leuk mam. Als we geen huis voor hem vinden mag hij van mij wel blijven. Snap je dat nou, eerst enorm commentaar op het feit dat ik een hondje in de opvang neem, en nu mag hij ineens blijven. Nou, we gaan er vooralsnog van uit dat we een goed huisje voor hem gaan vinden. maar tot die tijd, blijft hij lekker hier. Kevin vond de naam 3 keer niks en vond dat hij maar Django moest heten, naar één of andere vette film. Ach, dat klinkt wel goed, dus als Kevin er gelukkig van wordt, noemen we Pitingo voortaan Django. Hij luistert toch nog niet zo goed naar zijn naam.
Django ligt op het moment lekker onder de tafel, aan Jan zijn voeten. Hij zal wel moe zijn, al die emoties....

 


 
 

donderdag 21 maart 2013

De eerste lentedag.....

Nou, vandaag is het zover! De Lente is begonnen. Gisteren en eergisteren ben ik niet naar het bos geweest. Afgelopen maandag had ik namelijk mijn enkel verstuikt. Pijnlijke toestand. Het gebeurde in het bos. Sara kwam met een gangetje van 80 km per uur op mij afgestormd en botste keihard tegen mijn benen. Tja, blijf dan maar eens rechtop staan. Nou, dat lukte net, maar mijn enkel had toch wat moeite daarmee en klapte dubbel. Ik voelde het gewoon kraken, dacht eerst dat er misschien iets gebroken was, maar na even bijkomen kon ik er toch weer op staan. Gelukkig. Ik moet er niet aan denken dat ik in het gips zou moeten. Volgens zoonlief zou dat mij nog niet tegenhouden om naar het bos te gaan.... Hmmmm.... Maar ja, Kevin noemde Sara liefkozend "lompe klont" en ik ging hinkend verder. Nog een geluk dat Kevin er bij was, die kon de terror teckel even van mij overnemen, want denk maar niet dat die rekening houdt met mijn zere voetje. Nee, die trekt lekker door......
Maar goed, terug naar vandaag. Dus twee dagen niet naar het bos. Natuurlijk kunnen de meiden lekker in de tuin ravotten, maar dat is toch niet helemaal hetzelfde. Vandaag, de eerste lentedag  vond ik het weer tijd voor een wandeling. Wij de auto in. Nou, pfff, dan is Luna ook echt een herder. Wat een sirene, gillen van blijdschap noemen ze dat. Shadow van Henk was er niks bij (geintje Henk).
In het bos konden ze natuurlijk lekker tekeer gaan. En wat een prachtig lente gezicht........
Belachelijk, een wit bos op 21 maart. Dat wil je toch niet. Wanneer begint die lente nou eens echt? Ja, het zonnetje deed wel haar best, maar toch......
Ach, het kon de hondjes allemaal niks schelen, die waren in het bos, dus blij, blij, blij...........



maandag 18 maart 2013

Voorjaarszonnetje in het Iddinkbos.

Vandaag was het heerlijk voorjaarsweer. Natuurlijk zijn we even naar het bos geweest. Wel een beetje koud, maar het zonnetje deed erg haar best om tussen de bomen door te schijnen. 't Was nog wel een natte kliederboel in het bos. Tja, wat wil je. Maar de hondjes vinden dat helemaal geen probleem hoor. Lekker zo'n modderbad op zijn tijd. Mmmmmmmmm. We zijn een iets andere route als normaal gelopen. Dat is dan toch weer even spannend, want nieuw is altijd leuk...... Allemaal nieuwe geurtjes. Lekker rennen door de sloten en over de sloten, het kon niet op.
Kortom, ze hebben weer veel plezier gehad, daar gaat het om, toch??? Gelukkig hoeven ze bij mij niet op de achterbank maar heb ik grote kennels achter in mijn auto. Thuis lag de handdoek al klaar om het ergste vuil af te vegen. Alle hondjes waren flink moe en dat was maar goed ook. Zelf moest ik nog even naar Arnhem. Ik ging op bezoek bij Chimo, een leuk spaans hondje dat bij een gastgezin zit hier in Nederland. Hij is op zoek naar een fijn baasje en laat mijn zoon Freek nou op zoek zijn naar een fijn hondje. Mams gaat dus even kijken of dit een match zou kunnen worden. Wordt vervolgd.....

Zullen we?????

Ja, we gaan ervoor......
 
Vrolijk oud vrouwtje....

Wat ruist daar door het struikgewas?????

Spannend, ik ruik allemaal nieuwe luchtjes....

Heee, zit daar iets?

Dat moet ik onderzoeken....
 
In het leger noemen ze dit "mudrun"

Luna, daar krijg je vieze voetjes van!!!!!!

Kom even lekker droogrennen!
 

zaterdag 16 maart 2013

Uitwaaien.

Vandaag zijn we maar weer eens lekker ouderwets naar de Rozendaalse hei gegaan. Met Sara's pootje gaat het stukken beter, dus dat kan ze wel weer aan. De hondjes vonden het natuurlijk helemaal geweldig. We kwamen ook allerlei andere leuke viervoeters tegen, dus ze konden heerlijk spelen. Vooral de stoere Jack Russel was leuk. Maar ook de herder was natuurlijk plezier voor 10! Halverwege hadden we even een stop om de hondjes te borstelen. Jan heeft Sam geborsteld en ik de meiden. Sara en Chloë komen dan één voor één lekker naar mij toe, want ze vinden het heerlijk om even geborsteld te worden. Luna vindt het iets minder, maar die moest er ook aan geloven. Tjonge wat een haren lieten we weer wegwaaien daar op de hei. Maar er stond genoeg wind om binnen mum van tijd niet meer te zien dat er geborsteld was. Daarna de rest van de wandeling afgemaakt. Natuurlijk moest Sam hier en daar nog een hol inspecteren, je weet maar nooit of het nog bewoond is.
Eenmaal thuis kregen de woofers eten en nu..... liggen ze heerlijk rustig na te genieten.