Luna is wel erg jaloers en vindt het een beetje moeilijk allemaal. Af en toe gromt ze naar hem. Ze wil ook niet dat hij aan "haar" botjes komt. Maar wij keuren dat gedrag niet goed. Ze gromt ook wel eens naar Sara of Sam als die iets doen wat haar niet bevalt. Ze is wat dominant in dat opzicht en dat wil ik dus niet. Ze wordt hiervoor dus wel gecorrigeerd.
Sara vindt hem helemaal het einde. Sam vindt het allemaal wel goed, maar als ik Django ergens voor corrigeer duikt hij er direct op af om ook even te laten weten dat hij het er niet mee eens is. Dus ik heb Sam weer even moeten aanpakken en hem duidelijk gemaakt dat IK hier opvoed, en niet hij. Chloë vindt alles goed, als ze binnen maar bij haar uit de buurt blijven.
Django heeft vandaag de hondenren ontdekt. Dat is lekker, daar kan je heerlijk rennen. Pfff, wat een snelheid. De ren is 2.50 meter breed en 30 meter lang, dus hij kan zich aardig uitleven. De rest van de tuin is eigenlijk verboden gebied voor de honden. Maar, voor Django is het wel goed om af en toe even voor het kippenhok te staan. De training is begonnen. Hij moet rustig zitten en blijven zitten terwijl hij naar de kipjes en konijnen kijkt. Moeilijk, dus houden we het nog even heel kort. Als het een minuut of 2 lukt, ben ik al blij. Dat ging goed vandaag. Twee minuten en toen heb ik hem weer meegenomen. Binnen in de gang bij de cavia vindt hij het moeilijker. Maar ook daar even een minuutje laten liggen voor de kooi. Het begin is er. Natuurlijk zijn we ook weer naar het bos geweest. Tijdens de boswandeling mag Django aan de flexriem. Hij kan dan een heel eind vooruit lopen. Natuurlijk mag hij nog niet los, dat zou hij wel willen, hij probeert soms ineens achter de meiden aan te rennen, maar aan het eind van de riem.....oeps... oh, ja, ik zat vast.....
Maar ook aangelijnd vindt hij de boswandelingen geweldig. Soms staat hij ineens in de jachthouding. Eén pootje omhoog en strak naar één richting kijken. Ik ga eens even informeren wat en hoe ik daarmee moet. Op zich is het natuurlijk jachtgedrag, maar hij mag er natuurlijk vervolgens niet als een pijl uit de boog achteraan vliegen. Dus even navragen wat ik hiermee moet.
Als hij aan de flexriem zit, kan ik wel mooi oefenen dat hij komt als ik roep. Zijn naam (of ik nou Pitingo roep of Django) zegt hem nog niet zo veel maar als ik vervolgens zeg "hierrrrrrr" dan komt hij wel. Gelijk worst erin natuurlijk, want dat gedrag is geweldig.
's Avonds ga ik met Luna en Django een trainingswandeling doen. Dus lopen, zit, af, blijf, je kent het wel. Voorlopig is het zaak dat hij netjes naast leert lopen, en gaat zitten als ik blijf stil staan. De rest komt later. Luna kan het al en geeft het goede voorbeeld (meestal dan, want madame heeft wel eens kuren.....)
Het eten hier vindt Django ook niet verkeerd. Wij voeren vers, altijd erg lekker en ik geloof dat het gezonder is dan brokken. Maar omdat Django het niet gewend is krijgt hij nog een mixje. Je ziet wel dat hij het heerlijk vindt. Maar ook hij moet eerst netjes zitten als ik zijn bak neerzet. Hij mag pas "aanvallen" als ik zeg "ga maar eten". Het is een zeer snelle leerling, want dat deed hij vandaag al helemaal goed.
Tja, en na zo'n lange dag is het natuurlijk tijd voor een dutje. Eigenlijk wilden we hem niet op de bank, maar dat mocht hij in de vorige opvang wel. Je merkt dat het hem ook een veiliger gevoel geeft. En tja, Sam staat ook boven de wet zoals de meesten van jullie weten. Hij mag als enige op de bank, uh, nu dus niet meer als enige.....
De hondenbedden ruiken natuurlijk erg naar onze honden, en daar gaat hij maar heel af en toe op liggen. Het is een enorme kroeldoos. Hij vindt het wel erg moeilijk als iemand weg gaat. Als Kevin naar boven gaat staat hij voor de deur te piepen. Toen Jan vanmorgen naar zijn werk ging, stond hij voor de deur te piepen. Dus, alleen blijven moet hij nog leren. En hoewel ik snap dat hij het niet leuk vindt, zal hij het toch moeten leren. Hij moet leren vertrouwen dat we altijd weer terug komen. Een moeilijk proces, maar ook dat gaat vast lukken. Het grote voordeel is dat hij eigenlijk nooit helemaal alleen is. Het roedel is altijd om hem heen. Hij is echter nog niet echt deel van het roedel. Hij wordt geaccepteerd, maar dat is alles. Zijn eigen gedrag is daar ook een beetje debet aan. Hij is erg mens gericht en snapt het idee van een roedel nog niet zo goed. Ach, meneertje moet gewoon nog veel leren, maar is zeker op de goede weg!
 |
| wauw, best leuk zo'n hondenren.... |
 |
| en met Sara spelen is ook wel leuk... |
 |
| Met zijn vijven naar het bos is natuurlijk helemaal geweldig |
 |
| kijk het lijkt alsof ik los loop maar ik zit stiekem wel vast hoor... |
 |
| pfff, dat was weer een vermoeiende maar leuke dag... |
