Maar het is natuurlijk niet echt veel rustiger, want nu hebben we dus 4 honden. En vanaf vandaag zelfs tijdelijk 5 viervoeters. Want we hebben een Spaanse gast.
Omdat zoonlief een hondje wilde, kwam ik in aanraking met een organisatie die hondjes uit Spanje redt. Freek en zijn vriendin hebben echter na nog wat overdenkingen besloten toch maar nog niet aan een hond te beginnen. Waarschijnlijk een verstandig besluit, maar ondertussen was ik dus op de hoogte van een lastige situatie rond een lief zwart hondje. Het gastgezin waar hij zat wilde hem niet meer. Hij heeft namelijk een nogal sterk ontwikkeld jachtinstinct en dat ging niet samen met het vogeltje van het opvanggezin. Als er niet snel een ander opvanggezin zou komen, zou Pitingo (zoals hij op dat moment heette) terug moeten naar Spanje. Tja, dat kan natuurlijk niet.... dus.....
Juist Pitingo mocht bij ons komen, tot er een nieuw mandje is gevonden. Kevin zag het eerst niet zo zitten, pfff, mam, we hebben er al 4... jij bent er toch niet verantwoordelijk voor dat ze hem uit Spanje hebben gehaald. Nee, dat is waar, maar..... nu ik dit weet, kan ik niet niks doen. Dus vandaag is Pitingo bij ons gearriveerd. De reis vanuit het westen van het land naar de Achterhoek verliep rustig. Eerst hadden we hem achter in de kennel, maar dat vond hij niet zo fijn. Dus bij de eerste parkeerplaats hebben we hem maar voorin genomen. Dat ging super. Eenmaal in Silvolde was het natuurlijk eerst kennismaken met de roedel. De jongedames vinden altijd iedereen leuk en lief, dus ook dit hondje. Sam...... die heb ik eerst even goed verteld dat IK vind dat dit hondje HIER mag zijn. Toen hij dat door had was hij dus ook gastvrij en vriendelijk. Chloë vindt altijd alles goed, dus dat was ook geen probleem. Maar eenmaal binnen had Pitingo als snel de cavia in de gaten. Hij stond direct in de jachthouding. Linkervoorpootje iets opgetild. Mmmmm, de cavia moest maar even tijdelijk naar de gang. Daarna gingen we met het hele spul naar het bos. Toen moest Pitingo toch achterin de auto. Hij mocht bij Chloë in de kennel. Sam ging bij de jongedames. Dat ging eigenlijk prima, we hebben hem niet gehoord. In het bos had hij het ook geweldig naar zijn zin. Hij kan natuurlijk (nog) niet los, maar dat was geen probleem. Hij genoot ook aangelijnd van de wandeling. Toen we weer thuis waren kreeg het spul eten. Hij heeft totaal geen voernijd, toch knap, want hij heeft toch echt wel wat meegemaakt, dus ik zou niet verbaasd zijn geweest als hij zijn voer zou willen verdedigen. Vervolgens kwam Kevin, toch wel wat nieuwsgierig, eens kijken. Pitingo is een echte charmeur en ging heerlijk bij hem kroelen. Mmmm, hij is niet zo groot..... en ook niet zo druk.... hij is eigenlijk best leuk mam. Als we geen huis voor hem vinden mag hij van mij wel blijven. Snap je dat nou, eerst enorm commentaar op het feit dat ik een hondje in de opvang neem, en nu mag hij ineens blijven. Nou, we gaan er vooralsnog van uit dat we een goed huisje voor hem gaan vinden. maar tot die tijd, blijft hij lekker hier. Kevin vond de naam 3 keer niks en vond dat hij maar Django moest heten, naar één of andere vette film. Ach, dat klinkt wel goed, dus als Kevin er gelukkig van wordt, noemen we Pitingo voortaan Django. Hij luistert toch nog niet zo goed naar zijn naam.
Django ligt op het moment lekker onder de tafel, aan Jan zijn voeten. Hij zal wel moe zijn, al die emoties....
.JPG)
