"Oh wat fijn dat ze bij jullie is...."
"Weer één met de kont in de boter gevallen..."
"Bij jullie kan ook echt alles hè..."
Dit zijn zomaar een paar uitspraken die wij regelmatig horen. Maar is dat waar? Kan bij ons alles? Nou, nee hoor, echt niet. Ja, we hebben een stabiele roedel, maar..... dat is niet zomaar even zo....
Dat vraagt tijd, aandacht, geduld en liefde. Bij iedere verandering in de roedel is het opnieuw nodig om extra tijd, aandacht, geduld en liefde op te brengen. Het verlies van een hond, een nieuwkomer, het is allemaal echt niet vanzelfsprekend dat dit bij ons goed gaat.
Afgelopen maand zijn er maar liefst drie veranderingen geweest in de roedel.
Luna, ons Roemeentje heeft de weg naar onze roedel gevonden. Dit was zeer zeker gepland. Wij hebben Luna zeer bewust uit Roemenië laten komen. Wij wisten natuurlijk al een poosje dat het niet zo goed ging met Daenerys. Dit betekende niet alleen veel verdriet voor ons als baasjes maar het was ook een enorm gemis in mijn coachpraktijk. Daentje had daar haar eigen rol, maar helaas kon ze die niet meer vervullen. Dat is de reden dat ik zo af en toe dacht aan een nieuw hondje in de roedel.
Ik wilde het niet overhaasten, maar we keken wel rond bij een aantal stichtingen. Ons oog viel op een gegeven moment op het hondje Lexi, van Mirtos Animal Project. Maar na lang wikken en wegen, besloten we dat het nog niet het juiste tijdstip was. En we lieten het weer los. Tijd verstreek en toen kwam Luna in beeld. Het was zomaar een gevoel van mij, maar ik weet inmiddels uit ervaring dat ik naar mijn gevoel moet luisteren. Dit was het hondje dat hier moest komen, ik wist het. Luna is dus heel bewust naar Nederland gehaald. Is het een risico? Natuurlijk, ik heb geen idee of ze ooit in de praktijk kan meedraaien, we zullen wel zien. Ze is wel enorm slim, vrolijk en een echte aanwinst in de groep. Ze is dol op de rode Engelse dames en speelt er op los met hen. Maar voordat we zo'n beslissing nemen om een hondje naar Nederland te halen, denken we eerst diep na. Ja, het is een gevoel en ja, ik luister naar het gevoel, maar.....
Voordat we daadwerkelijk overgaan tot actie worden eerst alle doemscenario's besproken. Wat bedoel ik daarmee? Nou, precies dat! Jan en ik bedenken samen wat er allemaal fout zou kunnen gaan en voor alles wat fout zou kunnen gaan, bedenken we een oplossing. Want, als er iets fout kan gaan en we hebben geen oplossing, dan kan het feest simpelweg niet doorgaan.
Wat als ze extreem angstig is? Tja, we zijn Saarloosjes gewend, dus met veel rust en geduld komt dat goed.
Wat als ze niet alleen kan zijn? Jan kan altijd thuis zijn en dan moeten we dat in kleine stapjes opbouwen.
Wat als ze agressief is tegen andere teven of onze andere teven tegen haar? Dan hebben we de mogelijkheid om de honden te scheiden.
Wat als.....
Pas als je antwoord hebt op alle "wat als" scenario's kan je zeggen, we gaan ervoor.
Luna mocht komen en wat een kanjer is het! Geen enkel doemscenario! En dat is natuurlijk heerlijk.
En dan het verlies van Daenerys, weer iets dat de roedel beïnvloed. Er is verdriet, er wordt afscheid genomen. En dan ... dan moet je zelf het goede voorbeeld geven en doorgaan. Dat is nog het moeilijkste. Zelf niet in je verdriet blijven hangen, want dat heeft ook zijn invloed op de roedel. Rouwen mag, maar er komt een eind aan rouw. Bij honden eigenlijk best snel. Daentje was geen roedelleider, zoals Sara, dus er hoefde ook niets te worden beslist verder. Wyakin had die rol van haar moeder overgenomen en hoewel ze verdriet had om het verlies van haar vriendinnetje Daentje ging ze rustig verder met het leven en ze herstelde de rust in de roedel.
De derde verandering is de komst van Lexi. Eigenlijk niet gepland. We hadden immers in het verleden besloten dat zij niet bij ons zou komen. We gingen ervan uit dat iemand anders haar in het hart had gesloten. En dat was ook zo.... Maar wederom ging dat niet goed. Lexi is een hondje dat al een aantal jaren geleden naar Nederland is gekomen. Ze heeft inmiddels al een aantal eigenaren en gastgezinnen "versleten". En toen kreeg ik afgelopen vrijdag ineens een telefoontje van Mirtos Animal Project. Wij hadden toch interesse gehad in Lexi in het verleden? Ja, dat klopt, maar.... dat was in het verleden. Wat bleek, Lexi was opnieuw geplaatst maar het ging wederom niet goed. Het gastgezin kon haar niet terug nemen, dus.... Mirtos zat een beetje klem.
Als er één ding is waar ik niet tegen kan, is het dat een hond die naar Nederland is gehaald, om wat voor reden dan ook weer terug zou moeten naar het land van herkomst. Zeker als het een hondje is waar wij al eens interesse in hebben gehad. Dus.... ik beloofde dat ik zou overleggen met Jan.
En daar gingen we weer......
Alle doemscenario's werden weer besproken. Want pas als we zeker weten dat we alles aankunnen, kan een hondje hierheen komen. We besloten dat ze in ieder geval in de opvang mocht komen. Dus opgehaald.
Het is een lief dier, maar zeker niet zonder rugzakje. Dat is logisch. Een hond wordt niet voor niets verschillende malen herplaatst. Ik ga er altijd vanuit dat mensen het echt proberen. Maar het zou wel verstandig zijn als ze net als ons.... eerst alle doemscenario's de revue zouden laten passeren. Vaak zien mensen alleen de roze wolk.... een droom van een hond die perfect is.... maar.... dat is een droom, de werkelijkheid is anders. Inmiddels hebben we besloten dat ze mag blijven. Gewoon omdat we vinden dat ook zij een rustige oude dag verdient. Niet dat het hier nu zo rustig is, maar ze hoeft niet weg, want voor alle doemscenario's hebben we een oplossing.
Kan bij ons alles? Nee hoor, maar als we zeggen dat iets kan, dan kan het ook. Maar daar hebben we echt wel een nachtje over geslapen! Welkom Lexi, ook jij mag hier zijn.