Vandaag was een enerverende dag voor de lieve kleine Moos. Vanmorgen hebben Jan en ik hem om 09.15 uur bij de dierenarts gebracht. Hij voelde al dat er iets niet klopte, was lekker nerveus in de auto. Eenmaal daar pieste hij de hele behandeltafel van de dierenarts onder.
Tja... beetje zenuwachtig. Hij moest nog even op de weegschaal, 6,1 kilo. Toen was het tijd om afscheid te nemen. Ja, ons Moosje moet onder het mes. Het was echt tijd, hij liet de meiden niet meer met rust. Natuurlijk vinden we het wel een beetje zielig, maar ach..... alle reuen in huize Pols zijn uhhhh, " je weet wel reuen ". Bas heeft zich daar keurig bij neergelegd. Sam doet net of hij nog gewoon in tact is, je kunt dus aan hem merken of één van de teven loops moet worden. Tja, wij weten wel dat hij niets meer kan, maar hij blijft proberen..... En nu is Moos dus aan de beurt.
Terwijl de kleine ondeugd daar helemaal alleen achter bleef in de dierenarts praktijk, wachtend op zijn lot, zijn wij met de andere honden even naar de hei gegaan.
Even de benen (en poten) strekken en de energie kwijt zien te raken. De assistente zou een foto van Moos app-en als hij weer bij was, dus toen we thuis kwamen stond er een schattige foto van Moos op mijn whats app met het bericht: " Ik ben weer wakker, nog wel een beetje zielig. Tot straks! "
Aaaahhhhh, zo lief. Ik was blij dat het snel half 3 werd, zodat ik mijn kleine schavuit weer kon ophalen. Hij was nog altijd wat wiebelig, maar heel blij om mij weer te zien. Hij had de assistente ook nog even onder gepiest, stouterd! Maar goed, alles was goed gegaan, maar er zaten natuurlijk wel wat hechtingen in het buikje. Daarom maar zo'n prachtig rompertje meegenomen. Dan kan hij niet aan het wondje gaan likken. In de auto keek hij nog een beetje boos, want tja, ik had hem daar toch maar mooi achter gelaten. Maar toen we weer thuis waren, was hij maar al te blij. Hij pieste gelijk zijn mooie nieuwe rompertje onder. Een echte " Annelies van der Pies " is het! Dus rompertje gelijk even gewassen en dat hangt nu te drogen op de verwarming.
Ook Kira was helemaal blij dat haar kleine speelkameraatje weer thuis was. Natuurlijk mocht Moos niet gelijk gaan spelen, dus eerst maar eens even bijkomen in de bench. Ach, Kira vond het niet erg, die ging er gewoon pal voor liggen, blij dat haar vriendje weer thuis was! En Moos? Die viel gelijk in slaap, wat een avontuur.........
