Het pannetje....

Het is weer maandag en dat betekent lekker trainen met Kira. Helaas was ik vorige week behoorlijk ziek, dus had ik een app-je gestuurd dat ik niet kwam. Maar ik bleek niet de enige zieke te zijn, ook Sandra zat in de lappenmand, dus de training ging vorige week niet door. (Eigenlijk voor Kira en mij wel een gelukkie, want nu hebben we dus niets gemist.)
Maar goed, ik was vandaag de eerste ter plekke. Was een beetje vroeg van huis vertrokken. Kira vond dat niet erg, die was al volop bezig het veld te inspecteren. Maar ze vond het toch leuker toen de andere hondjes kwamen. Toen kon ze ten minste lekker spelen en dollen. Na wat geklets met de andere hondeneigenaren lijnden we de hondjes weer aan en gingen naar het trainingsveld.
Hoewel ik natuurlijk absoluut niet had geoefend deze afgelopen week, deed Kira het toch weer super. Het is ook zo'n trouw, gehoorzaam hondje. Echt een herder. Geloof mij, met de teckels krijg ik dit echt niet voor elkaar, dus ik verkeer zeker niet in de illusie dat ik hier iets mee te maken heb.
We begonnen weer met wat aandacht oefeningen en volgen. Daarna liepen we even een achtje (nou  ja, alleen het baasje van Fozzy wist nog hoe een 8 eruit zag, de rest deed maar wat). De bedoeling was om een bepaalde route langs en om de paaltjes te lopen, zodat er een 8 ontstond. Tja, mmmmm, nou ja, de meeste liepen dus een alternatieve route, maar dat mocht de pret niet drukken.
Daarna kwam Sandra met..... Het pannetje.

Het pannetje, hoor ik jullie denken. Het is toch geen kookcursus, maar hondentraining?
Inderdaad, maar wat je allemaal niet kunt doen met een pannetje, het is een kwestie van creatief denken. Stap 1 is de hond leren dat in het pannetje iets lekkers zit en dat de hond dit mag pakken als hij de opdracht krijgt: "vooruit, zoek"
De kleine Jack Russel Joep kende deze oefening nog uit de puppytraining. Hij wist dus direct dat het pannetje voor iets leuks stond. Hij deed het ook geweldig goed, liep regelrecht naar het pannetje en at het snoepje met smaak op. Daarna moest hij terug naar het baasje, daar had hij minder zin in, dus dat deed hij maar met een kleine omweg.
Daarna was Kira aan de beurt. Ze zag dat Sandra iets in het pannetje deed, maar dat boeide haar geen biet. Toen ik haar aflijnde en het commando gaf, vooruit en zoek, keek ze me vragend aan. Mmmmm, eerst maar even voordoen dan. Ik liep richting pannetje en ze volgde mij. Toen ik er bijna was, ging ik snel terug en Kira at het snoepje op en kwam direct terug toen ik haar riep.
Daarna was Fozzy aan de beurt. Het ging prima, tot hij terug moest komen..... ook hij had daar geen zin in en had de grootste lol met het heen en weer rennen op het veld. Tja, en dat hoort gewoon bij een teckel, denk ik dan.... maar ik kan mij voorstellen dat het baasje er iets anders over dacht. Toen Fozzy weer terug bij de baas was, ging Rikkie een poging wagen. Tja, zij had natuurlijk Joep zien rennen en Fozzy en tja, wat doe je dan als je Rikkie bent? Juist, ook even lekker ervandoor gaan zodra het snoepje uit het pannetje was. Zelfs Beans liep even een andere richting uit nadat het snoepje weg was. Hoe noemen ze dat ook alweer, als er 1 schaap over de dam is..... Juist, als er 1 hondje ondeugend is.........vul maar in.....
Maar bij ronde 2 ging het al stukken beter. Nu is het de bedoeling dat wij thuis met het pannetje gaan oefenen. We kunnen de oefening ook uitbouwen, Sandra heeft daar wat tips over gegeven.
Het hoeft natuurlijk niet per se een pannetje te zijn, maar als het doel waar de hond heen moet maar goed duidelijk is. Persoonlijk vind ik het pannetje wel iets hebben. Ik heb nog zo'n leuk ouderwets emaille pannetje van mijn schoonmoeder. Ik kan er geen beter doel voor bedenken! Dus, wij gaan oefenen met het pannetje, hij hangt er al klaar voor!