Er zijn nog wel wat resten van de herfst te zien, wat hardnekkige paddestoelen die zich vasthouden aan een eenzame boomstam. Maar meer en meer zie je de tekenen van de lente. De klaver bloeit, en vlinders fladderen in het rond. Vooral witte en gele. De bomen worden duidelijk weer wat groener. Ja, ook in het bos begint het lente te worden. De honden zijn blij dat we weer even aan de wandel zijn. Gisteren was maar een saaie dag. Tja, ik lag de hele dag op bed en dan gaan zij zich vervelen natuurlijk. Maar vandaag maakt weer een hoop goed. Hoewel het bos behoorlijk droog is, weten Luna en Sara altijd wel een plekje te vinden waar ze lekker vies kunnen worden.... Zelfs ons oude dametje Chloe ging even modderpootjes halen. We merken dat het op dit moment weer even niet zo top met haar gaat. Ze vindt het nog steeds heerlijk om naar het bos te gaan, maar het tempo laat wat te wensen over. Ach, wat maakt het uit, dan passen wij ons gewoon aan en lopen met elkaar een stapje langzamer. Af en toe even wachten tot oma er weer bij is. Het zal Sara en Luna een worst wezen, die rennen en stoeien wel. Sam gaat even rustig zitten als ik stil sta om op Chloe te wachten. Ze mag haar tijd nemen.
Ook komen we nog even twee mooie bruine Labradors tegen, altijd leuk om even met een ander hondje te spelen. Tja, en voor je het weet, ben je dan alweer bij de parkeerplaats.
Toch wel heftig zo'n wandeling als je niet lekker bent. Pfff, ben blij dat ik weer thuis ben. Mijn hoofd bonkt bijna uit elkaar. Gelukkig is het mooi weer, ik ga lekker even onderuit in de tuinstoel. In de schaduw, dat wel. Want de zon doet wat pijn aan de ogen. Ik hoop toch dat ik morgen beter ben. Dan komt ons nieuwe Spaanse hondje mee met Jan.
 |
| twee vliegen in één klap....oh nee, een vlieg en een vlinder... |
