Luna, ons lieve plepsie hondje

Zoals een aantal van jullie misschien al weet, ben ik van beroep ambulant begeleider in het onderwijs. Dat betekent dat ik leerlingen, ouders en scholen adviseer over hoe je het beste kunt omgaan met leerlingen die chronisch ziek zijn, ernstig ziek zijn of een lichamelijke of verstandelijke beperking hebben. Een collega van mij heeft vroeger eens een meisje in de begeleiding gehad op de basisschool, zij had epilepsie. Het lieve kind was nog zo jong dat ze het zelf niet goed kon uitspreken. Als je haar vroeg wat haar ziekte was, zei ze doodleuk "plepsie". Vanaf dat moment is het bij onze organisatie erin gebleven. Als wij een leerling hebben met epilepsie zeggen we altijd liefkozend, ik heb een plepsie kindje.
Nou, ik heb dus een plepsie hondje..... Het is een hele tijd goed gegaan, maar helaas is het vanmorgen toch weer gebeurd. Luna heeft een epileptische aanval gehad. Deze keer was het dus gewoon vanuit rust. Dat past dus veel beter in het beeld van primaire epilepsie. Ik weet niet of ik daar blij mee moet zijn, maar het is niet anders. Ze stond op en begon te waggelen. Sara dook op haar af en wilde spelen. Dus direct de andere honden in de kamer gedaan en Luna in de keuken gehouden, waar ze was. Ze verstijfde en viel bijna om, ik hield haar vast. Sommige mensen vinden dat je een hond met epilepsie met rust moet laten tijdens een aanval. Ik niet. Ik ben ervan overtuigd dat ze mijn aanwezigheid voelt en dat het geruststellend is dat ik haar vasthou of aanraak. Deze keer viel ze niet helemaal om, ook geen echt hard schudden of trappelen met de poten. Wel trekken met het lichaam, verstijven, kwijlen en braken. Geen grand mal dus maar wel bijna, een atypische aanval. Ze heeft in de loop van tijd ook wel partiële aanvallen laten zien. In haar geval bestaat dat uit het raar wegtrekken van haar oor. Eerst dacht ik dat ze misschien last had van haar oor, maar het was niet vies en ze heeft er ook geen jeuk aan. Later heb ik op een site gelezen dat dit ook bij epilepsie kan horen en onder partiële aanvallen hoort, nooit geweten. Voor mensen die hier meer over willen weten:

http://www.epilepsiebijhonden.nl/watis.htm

Maar goed. Helaas is het nu wel duidelijk. Luna is ons zorgenkind. Ik vraag me ook vaak af of ze hoofdpijn heeft. Bij mensen kan dit wel voorkomen, niet altijd. Luna biedt mij wel regelmatig haar hoofd aan, komt met haar hoofd echt tegen je aanduwen. Tja, volgens mij is dat wel een teken. Vooral als ze net een aanval heeft gedaan. Ik probeer met massage om haar wat te kalmeren en hoop dat het helpt.
Hoewel er vaak wordt gezegd dat ze na een aanval heel moe zijn, is dat bij Luna niet zichtbaar. Als ze eenmaal is hersteld, is ze weer net zo druk als daarvoor.
De laatste tijd hebben we haar niet meer in de bench gedaan als wij weg moesten. Dat ging heel goed, ze sloopt niks. Maar helaas, nu moeten we toch beslissen om haar wel weer in de bench te doen. Het is voor haar eigen bestwil. Als ze een aanval krijgt en wij zijn er niet bij, is niet te voorspellen hoe de andere honden daarop reageren. Voor haar eigen veiligheid zal ze dus toch weer in de bench moeten. Ik ben benieuwd hoe het met haar verder zal gaan en wanneer de volgende aanval eraan komt. We zullen moeten afwachten.
Ons lieve witte plepsie hondje......

 

Rozendaalse hei

Vandaag zijn we naar de hei geweest. Maar er was eerst een klein probleempje. Ik heb een kleine en een grote kennel in mijn auto. In de kleine zitten Chloë en Sam en in de grote Sara en Luna. Toen we Chimo hadden, kon die bij Sara en Luna, dat ging net. Maar Sauce is toch iets groter. Daarbij komt dat we hem de drukke Luna niet willen aandoen. Dus, wat nu? Bij Chloë en Sam past ook niet wat dat is een éénperhonds kennel. Dus, die hebben we er gewoon uitgehaald, waardoor er meer ruimte ontstond. De grote kennel wel laten staan. Dus nu paste alle hondjes in de auto. Zoals eerder gezegd is Sauce heel rustig in de auto. Hij vond het prima, hij was allang blij dat hij mee mocht. Trouwens het enthousiasme van de andere honden vertelde hem wel dat we iets leuks gingen doen.
Eenmaal op de hei, had hij het reuze naar zijn zin! We hebben hem natuurlijk niet los gedaan, maar aan de flex riem. Helaas kwamen we erachter dat Sauce ineens stokdoof was. Kwam natuurlijk door de wind in zijn oren. Hij reageerde totaal niet op zijn naam. Dus, daar lag weer een uitdaging. Wij zijn gek op uitdagingen. Gelukkig had ik natuurlijk heeeel veeeel lekkeren snoepjes bij me. Dus roepen..... iets aan de lijn trekken... beetje gek doen en ja hoor, meneer kwam... snoepje erin. Héé dat is lekker.... Nou en dat dan ongeveer om de minuut. Ja hoor, dat heeft effect. Na een minuut of 15 (dus al aardig wat oefeningen gehad) kwam hij als Jan hem riep. Hij ging zelfs al netjes voor zitten. Kijk, zo moet dat kanjer. Onderweg zijn we ook weer even gestopt voor een borstelbeurt. En Sauce vindt het ook heerlijk als hij geborsteld wordt. Alle aandacht is goed! Verderop zagen we een diep hol, ook Sauce ging even kijken wat daarin zat, geweldig om te zien dat hij het zo naar zijn zin had.
Hij is nog wel een tikkeltje onhandig, weet nog niet zo goed wat het betekent dat hij aan de lijn zit. Dus regelmatig moest Jan de riem even tussen de bomen vandaag halen....
Sauce heeft nog niet zo heel veel uithoudingsvermogen. Maar hij wordt al een beetje meer hond. Af en toe gaat hij even met Sara of Luna spelen. En vanmorgen, dat was zoooo lief. Hij had in de kamer geslapen, op het kussen. Daar lag hij gisterenavond en hij hoorde het niet eens toen Jan naar bed ging, dus hij is daar blijven liggen. Maar vanmorgen om 06.30 uur werd hij wakker (en ik dan ook.... de honden zijn mijn wekker, zodra er één in beweging komt, ben ik wakker) hij keek me aan en ik zag hem bijna denken: "Hééééé ben jij er nog? heb ik het niet gedroomd? Wat fijn!!!!!!" Hij kwam op me aanhollen en ik kreeg een dikke knuffel, daarna was Sara aan de beurt en toen Luna. Toen ben ik even naar buiten gegaan en toen we binnenkwamen moest Jan er ook even aan geloven. Hij krijgt ook al wat ondeugende streken, probeert af en toe op bed te komen. Hij springt erop en gaat liggen rollen. Dus wij commanderen hem dat hij eraf moet... ja, had je gedacht.... dan moeten we dus echt even streng zijn hè. Geweldig toch, dat hoort erbij hoor. Ik heb jaren voor de klas gestaan en niks zo leuk als de ondeugende jochies.... anders is het toch ook maar saai......
Maar, we blijven consequent, hij mag niet op bed!
Hij is ook erg bang voor de stofzuiger, maar dat zijn veel honden. Ook heeft hij nog een keertje binnen geplast. Hij is op zich wel zindelijk, wil het liever buiten doen, maar kan dat nog niet zo goed aangeven. Komt goed mensen! Ik ga er wel mee aan het werk.
Verder is het een toppertje. Hij is vandaag ook even "alleen" thuis gebleven, nou ja alleen, altijd met de andere honden. Het was maar een half uurtje om te proberen en het ging prima. Dus deze kanjer kan bij andere honden, bij katten, bij de cavia of konijnen en zelfs de kippen laat hij met rust. Hij kan alleen thuis blijven (los, hij zat niet in de bench) en hij kan tegen autorijden. Tjonge, wat wil je nog meer. Mmmmmm, zullen we hem zelf houden??? Hahaha, dat denk ik bij iedere Spaanse rakker, maar nee, dat doen we niet. We gaan gewoon een gouden mandje voor hem zoeken, dat verdient hij!!

Nee, Sauce, dat is niet handig....

Jawel hoor baas, zolang jij maar netjes volgt.....

lekker kontje toch....

Spaanse Kanjer!

Lekker badderen en een massage

We merkten gisteren al dat Sauce erg veel zit te bijten en krabben. Jeuk, jeuk, jeuk. Geen ongedierte, dat hebben we natuurlijk eerst bekeken. Beetje rode huid hier en daar. Ook twee wondjes, één in de oksel van zijn rechtervoorpoot en één bij waar ooit zijn balletjes zaten (Ach......) Ook schudt hij veel met zijn kop, zijn oortjes zijn wel vies. Dus vandaag is het verzorgingsdag. Eerst onder de douche, lekker wassen met allercalm. Speciale shampoo voor gevoelige huid. Nou, het wit van zijn vacht was ineens veel witter. En hij voelt zo lekker aan nu!!!! Daarna wondzalf op de plekjes en natuurlijk een uitgebreide massage om ervoor te zorgen dat hij het er niet direct weer aflikt. Nou, dat vond meneer wel wat hoor. Ging er speciaal voor op zijn rug liggen zodat zijn buik ook "behandeld" kon worden. Na de massage even oorcleaner in de oortjes en snel naar buiten. Schudden met die kop, van links naar rechts... weg met de viezigheid. En nu ligt onze mooie Wilg op een botje te knagen. Ja, volgens mij heeft hij het hier best naar zijn zin. En wat een kroeldoos is het zeg.
Maar hij snapt natuurlijk nog helemaal niks van basiscommando's. Dus ben ik met hem begonnen aan oefening "zit". Om het uur of anderhalf uur moet hij even "zit" voor een snoepje (lees brokje). Dat herhaal ik dan een keer of drie. De eerste keer snapte hij er echt helemaal niks van. Hij rook het snoepje en hoorde zit, maar had geen idee wat er van hem verwacht werd. En dat mens maar op zijn kontje drukken.... Uiteindelijk ging hij zitten en.... hééé hij kreeg een snoepje. Hij kan het nog niet uit zichzelf, maar ik hoef al minder druk op de achterhand te leggen om hem te laten zitten. Er zit dus duidelijk verbetering in. Komt goed mensen.
Ook heeft hij zijn plekjes in huis al ontdekt. In de slaapkamer heeft hij het kleedje van Chloë "ingepikt". Nou, eerlijk gezegd ligt Chloë gewoon binnen op haar kussen 's nachts, maar heel af en toe wil ze wel eens even in de slaapkamer komen liggen, dus ligt er voor haar wel een kleedje in de slaapkamer. Maar dat heeft Sauce dus tot zijn slaapplaats gebombardeerd. Geeft niks, vannacht kwam Chloë even kijken, zag dat haar kleedje bezet was en ging gewoon weer lekker binnen op haar bed liggen. Binnen heeft Sauce al even op het bed "algemeen" gelegen. Tja, dat is dus een kussen voor algemeen gebruik, niet echt van één van de honden. Dan ligt Sam erop, dan Sara en soms Luna en nu dus ook Sauce. En hij heeft ook even in de bench gelegen. Lekker rustig als je er geen zin in hebt dat Sara komt "mutsen". Ja, meneer voelt zich al helemaal thuis hier hoor.

De aankomst

En toen ging het koppie van Chloë de lucht in. Ik kon aan haar zien dat Jan in aantocht was. Ze hoort hem al van ver aankomen. En ja hoor, daar draait de auto de oprit op. Heerlijk, de meivakantie begint en nog veel leuker, Jan heeft onze nieuwe gast bij zich. Ik ben reuze benieuwd. Heb al veel over hem gehoord.
Voordat ik aan opvang begon was ik wel een beetje ongerust over onze eigen roedel. Wat zou dit voor effect op hen hebben? Maar dat valt echt alles mee. Ze accepteren iedere nieuwe aanwinst en vinden het ook weer prima als de gast vertrekt. Vooral dat laatste was voor mij reden van zorg. Sara is toch een echte roedelhond en ik was een beetje bang dat ze van slag zou zijn als een hondje weer zou vertrekken. Maar onze honden zijn wijzer dan wij denken. Zo verdrietig Sara was na het overlijden van Mira, zo rustig is ze als er een hondje vertrekt. Ze weet heel goed dat het voor het hondje een nieuw begin is. Deze gasten zijn welkom in het roedel maar het is ook prima als zij naar hun eigen nieuwe roedel gaan. Maar dankzij het roedel leren ze veel. Zo heeft Pitingo geleerd dat katten best oké zijn, en Chimo dat een bench helemaal niet eng hoeft te zijn. Ik ben benieuwd wat Sauce gaat leren hier.
Ik loop naar de deur en spreek Sam even goed aan. Ja, die moet wel altijd even van mij horen dat de nieuwe gast welkom is. Als ik dat niet doe, kan je er vergif op innemen dat hij het hondje zal aanvallen. Maar als ik hem vertel dat dit hondje hier welkom is, gaat het prima.
Sauce heeft de hele weg rustig achterin gezeten, vertelt Jan. Hij is blij als hij uit de auto mag en gaat direct op onderzoek uit, de tuin in. Sara en Luna duiken op hem af. Leuk een nieuwe gast! Sam doet lief, tja, hij weet nu dat deze hond welkom is. Ze ruiken allemaal wat aan elkaar en maken kennis. Sauce vindt het allemaal prima. Hij is de ren aan het inspecteren. Overal even een vlaggetje zetten. Iedere paal en struik moet eraan geloven. Dan gaat hij binnen kijken. Al snel heeft hij de waterbak gevonden. Buiten is toch leuker en met dat mooie weer, snappen wij dat zeker! Dus er wordt buiten koffie gedronken. Al snel wil Sara spelen met Sauce en jawel, hij speelt een beetje terug. Maar daarna gaat hij weer verder met de inspectie. Hij probeert een hol te maken in de klimop, ligt niet echt lekker. Dan maar gewoon even tegen de muur aanploffen. Even uitrusten. Maar lang duurt het niet, hij heeft nog geen rust. Logisch er is zoveel nieuws dat zijn aandacht trekt. Lekker even kroelen met het nieuwe vrouwtje, heerlijk. Daar gaat hij voor op zijn rug liggen. "Toe maar, lekker op mijn buikje kriebelen!!!!!"
Hé.... waar gaat de nieuwe baas naartoe? Sauce volgt hem tot het hekje, dat wordt voor zijn neus dichtgedaan en de baas gaat ervandoor... Gelukkig niet voor lang, hij ging alleen even het vlees pakken. Jummie, dat gaat erin als.... vers vlees! Nadat hij heeft gegeten doet hij weer even een rondje binnen. Hij tilt zijn poot op tegen de deur.....Oei, dat vindt het nieuwe vrouwtje niet zo leuk, wat een herrie kan die maken zeg. "Rustig maar hoor, wist ik veel dat je binnen niet mag pissen. Pfffff.... en dan maakt ze het nog schoon ook met van die vieze stinkgloor. Tja, daar is mijn luchtje niet meer doorheen te ruiken natuurlijk. Nou ja, voorlopig maar buiten plassen dan."
En buiten liggen ook allemaal lekkere botten, daar weet meneer ook wel raad mee.
Ja, de eerste kennismaking is prima verlopen. Hier kan Sauce wel wennen voorlopig. Maar het mooiste zou natuurlijk zijn, dat hij zijn eigen echte baasje en/of vrouwtje krijgt, met zijn eigen huis en eigen mandje....... 

De sterke wijze wilg

Bomen spreken tot de verbeelding. Zij staan model voor moeder natuur. Ze stralen kracht uit, en wijsheid. Sommige mensen beweren met bomen te kunnen spreken. Zelfs onze eigen prinses Irene. Bomen zorgen dat wij kunnen leven, zij zijn de bron van onze zuurstof. Zij dragen vruchten die wij kunnen eten. Kortom, wij kunnen niet zonder bomen.
Je hebt ze in veel verschillende soorten en maten. Maar één boom die er volgens mij toch wel uitspringt is de wilg. Zelfs die heb je in verschillende soorten en maten. Iedereen kent de knotwilgen, sierlijk langs de slootrand in het Nederlandse polderlandschap.
Maar veel krachtiger en mooier is de treurwilg, ook te vinden langs de waterrand, met haar takken over het water hangend, straalt ze wijsheid uit.

Daar kan je zo heerlijk onder zitten en wegdromen. Zelf was ik vroeger vooral onder de indruk van de mooie zachte wilgenkatjes. Alleen de naam al, katjes, tja aaibaar dus.

De wilgenkatjes zijn de eerste tekenen van het voorjaar. Bijzonder gewild tijdens pasen.




Ook in de filmindustrie heeft men de wilg ontdekt. In de boeken en films van Harry Potter kennen we bijvoorbeeld de beukwilg. Tja, die naam is niet zo aardig. De boom zelf ook niet, eerlijk gezegd. Het is een ietwat snel geirriteerde eigenzinnige boom, die het niet zomaar accepteerd dat iedereen bij hem in de buurt komt. Maar hij staat wel centraal voor kracht.

Dan de prachtige animatiefilm Pocahontas. Grandmother Willow, een prachtige treurwilg, staat model voor een troostende lieve alleswetende dame. Ja, de wilg is een bijzondere boom.

Maar wat hebben bomen, en dan vooral de wilg nu te maken met honden? Dit is toch een blog over honden?
Welnu, vandaag ontvangen wij onze nieuwe Spaanse schone. Het is een jachthondje dat al een ruime tijd wacht om naar Nederland te mogen komen. Hij heeft samen met Pitingo (tegenwoordig Django) onze zwarte Spaanse charmeur, die inmiddels een gouden mandje heeft gevonden, in Cuenca gezeten. Ze zaten samen met nog een hondje in één box. De stress om met meerdere reuen in een kleine ruimte te zitten heeft ervoor gezorgd dat ze soms toch in een naar gevecht raakten. Gelukig zijn ze uit die ellende weg. We kijken niet achterom, maar gaan een nieuwe toekomst tegemoet. Maar ons nieuwe hondje heeft een ietwat bijzondere naam: Sauce. Ik dacht in eerste instantie, wie noemt een hond nou Sauce, maar toen realiseerde ik mij dat dit waarschijnlijk iets Spaans is. Dus ik naar Google vertalen en intypen Sauce.... en u raadt het al. Sauce betekent WILG. Nou, als dat geen prachtige naam is. Lieve Sauce, gelukkig heb jij een klein beetje beukwilg in je, anders had je het niet overleefd in Cuenca. Maar wat ben je aaibaar, dat is de aantrekkingskracht van de wilgenkatjes.Je bent een echte kroeldoos, heb ik gehoord! En dan de ietwat treurige maar wijze blik in je oogjes, een echte wijze treurwilg. Wat heb je al veel meegemaakt en toch, het vertrouwen in de mensheid niet kwijtgeraakt. Mooie Wilg, we hopen dat jij het naar je zin krijgt bij ons en vooral dat je een heerlijk forever mandje gaat vinden!!!!!

Lente in het bos

Tjonge, jonge, wat ben ik nog steeds snipverkouden. Pfff, het water stroomt uit mijn linkeroog, ik moet steeds niezen, mijn neus loopt (en ik erachteraan natuurlijk....) en ik heb barstende hoofdpijn. Maar ja, het leven gaat door en de zon schijnt, dus.... we gaan lekker even naar het bos.
Er zijn nog wel wat resten van de herfst te zien, wat hardnekkige paddestoelen die zich vasthouden aan een eenzame boomstam. Maar meer en meer zie je de tekenen van de lente. De klaver bloeit, en vlinders fladderen in het rond. Vooral witte en gele. De bomen worden duidelijk weer wat groener. Ja, ook in het bos begint het lente te worden.
De honden zijn blij dat we weer even aan de wandel zijn. Gisteren was maar een saaie dag. Tja, ik lag de hele dag op bed en dan gaan zij zich vervelen natuurlijk. Maar vandaag maakt weer een hoop goed. Hoewel het bos behoorlijk droog is, weten Luna en Sara altijd wel een plekje te vinden waar ze lekker vies kunnen worden.... Zelfs ons oude dametje Chloe ging even modderpootjes halen. We merken dat het op dit moment weer even niet zo top met haar gaat. Ze vindt het nog steeds heerlijk om naar het bos te gaan, maar het tempo laat wat te wensen over. Ach, wat maakt het uit, dan passen wij ons gewoon aan en lopen met elkaar een stapje langzamer. Af en toe even wachten tot oma er weer bij is. Het zal Sara en Luna een worst wezen, die rennen en stoeien wel. Sam gaat even rustig zitten als ik stil sta om op Chloe te wachten. Ze mag haar tijd nemen.
Ook komen we nog even twee mooie bruine Labradors tegen, altijd leuk om even met een ander hondje te spelen. Tja, en voor je het weet, ben je dan alweer bij de parkeerplaats.
Toch wel heftig zo'n wandeling als je niet lekker bent. Pfff, ben blij dat ik weer thuis ben. Mijn hoofd bonkt bijna uit elkaar. Gelukkig is het mooi weer, ik ga lekker even onderuit in de tuinstoel. In de schaduw, dat wel. Want de zon doet wat pijn aan de ogen. Ik hoop toch dat ik morgen beter ben. Dan komt ons nieuwe Spaanse hondje mee met Jan.

twee vliegen in één klap....oh nee, een vlieg en een vlinder...

Een nieuw begin.

Tja, dat heb je dus als je hondjes opvangt. Je moet er weer een keer afscheid van nemen. Bij ieder hondje denk ik eerst.... ach, misschien hou ik hem wel. Maar dan besef ik dat het eigenlijk veel beter is om het hondje toch te plaatsen zodat er bij ons weer een plekje komt voor een ander hondje.
Maar het goede nieuws is, dat onze zoon Freek dus de kleine Chimo gaat adopteren. Nou, als dat niet geweldig is. Zo blijft de kleine Spaanse schavuit dus gewoon in de familie.
Gisteren was het dus zover. Freek en Sanne kwamen Chimo halen. Chimo had hen al eens gezien en is ook al eens bij hen thuis geweest. Dat maakt de overgang natuurlijk alleen maar beter.
De jongelui hadden ook al allerlei leuke spulletjes voor Chimo gehaald. Een mooie mand, veel speeltjes en natuurlijk lekkere botten. De reis terug naar huis verliep zonder problemen. Chimo heeft lekker bij Sanne op schoot liggen slapen. Eenmaal thuis zijn ze eerst een lekker eind met hem gaan wandelen. Daarna mocht hij alles inspecteren en zijn speelgoed uitproberen.
Vandaag kreeg ik natuurlijk al wat foto´s opgestuurd. Zo te zien heeft hij het prima naar zijn zin.
Hier is het nu wel een beetje rustig. Misschien maar goed ook, want ik ben echt snipverkouden en heb een beetje koorts. Niet veel energie om mij met de honden bezig te houden dus. Ik heb niet het idee dat ze Chimo echt missen. Het helpt natuurlijk dat ze zien dat hij met een bekende mee ging.
Voor mij is het even andere koek. Ik zal die kleine druktemaker wel missen hoor! Maar ik vind het enorm fijn dat ik zo af en toe lekker bij hem op bezoek kan. Lieve Chimo, ik wens je een heerlijk nieuw leven bij Freek en Sanne!
Tja, en donderdag neemt Jan ons nieuwe opvangertje al weer mee. Ben benieuwd hoe dat weer zal gaan.

 



Een heerlijk weekend

Dit was een geweldig weekend in alle opzichten. Het weer was natuurlijk helemaal top. Verder was het gewoon heel gezellig. Zoon Bart logeerde met zijn vriendin Anne bij ons dit weekend. We zijn gezellig gaan winkelen in Doetinchem. Maar natuurlijk veel belangrijker, we zijn heerlijk gaan wandelen met de hondjes.
Kevin heeft ook nog met ze gespeeld in de buitenren. We gingen BBQ en, de eerste keer van dit jaar! Natuurlijk zijn we naar het Iddinkbos geweest op zaterdag. En als klap op de vuurpijl zijn we vandaag naar de hei geweest. Veel hondjes tegengekomen. Kortom, een druk maar vooral fijn weekend. Vooral voor de doggies.
Tja, en dan nog heeeel goed nieuws. Freek (andere zoon) gaat samen met zijn vriendin Sanne, Chimo adopteren. Morgen komt hij hem ophalen. Mmmm, we zullen hem wel erg missen. Maar gelukkig blijft hij dan in de familie, waardoor we hem natuurlijk nog heel vaak zullen zien.