Figurant bij een fotoshoot

Vandaag een kijkje achter de schermen bij een professionele fotoshoot. Toen ik op facebook een oproep zag van een fotograaf die graag met wat wolfhonden wilde werken, twijfelde ik geen moment. Ik dacht, dit is echt iets voor Django en Daenerys. Beide honden zijn niet terughoudend naar mensen, dus redelijk makkelijk om dit soort zaken mee te ondernemen. Er waren natuurlijk nog veel meer wolfhond eigenaren dus ik verwachtte eigenlijk niet om er nog iets van te horen. Maar een tijdje later kreeg ik toch een privé berichtje met de vraag of wij inderdaad wilden meewerken hieraan. Helemaal trots zei ik natuurlijk direct volmondig JA. De shoot zou zijn op de Posbank en dat is voor ons slechts een minuut of 20 rijden, dus dat kwam mooi uit. Ook hadden Jan en ik nog vakantie, dus de hele maandag de tijd! Maar naarmate de dag dichterbij kwam, werd ik toch een beetje zenuwachtig. Hoe zouden de hondjes dit gaan vinden? Wat als ze totaal niet zouden doen wat er van ze werd verwacht? Wat als ze de mooie jurk van het model zouden vernielen.... de vragen in mijn hoofd veranderden in complete doemscenario's.....Maar beloofd is beloofd, dus wij gingen gisteren op weg. In eerste instantie hadden we om 2 uur afgesproken, maar dat werd al later omdat de crew in de file stond. Ze wisten ons op tijd een berichtje te sturen, dus het was verder geen probleem. Had ik mooi nog wat tijd om nog zenuwachtiger te worden, hahahaha.....

Om 2 uur reden wij weg, eerst zouden we zelf even naar het Rozendaalse veld gaan om de twee drukteschoppers even te laten rennen. Een wolfhond die moe is, is altijd wat beter te hanteren. Hoewel Daentje en Django het raar vonden dat ze maar samen mee mochten en Sara, Wya en Kira thuis bleven, hadden ze het toch enorm naar hun zin op de hei. De miezer regen deed hen niets. Wij vonden het natuurlijk erg jammer dat de zon niet scheen, maar ach....
Na een uurtje lopen kwamen we weer bij de auto. Ik legde even wat kleden neer, zodat de ietwat natte honden in de auto weer wat zouden opdrogen. We hadden afgesproken bij het Paviljoen de Posbank. Toen we daar iets te vroeg aankwamen, was er nog geen teken van een fotograaf of een shoot. We liepen wat heen en weer om de honden rustig te houden en zagen ineens drie dames met koffer en grote tassen. Een van de dames droeg een hele bult tule..... een prachtige sleep van haar jurk, bleek later. We volgende hen van een afstandje omdat we wel vermoedden dat dit de dames van de shoot zouden zijn. Loes Gorseling (want zo heet de fotograaf)  had al verteld dat ze eerst wat foto's zonder de honden wilde schieten, dus bleven we op gepaste afstand staan wachten. Terwijl wij daar boven op de uitkijktoren naar het tafereel op de hei stonden te kijken, hoorden we de andere mensen druk met elkaar praten.... "kijk daar zijn ze bezig met een fotoshoot" en "wauw, zie je die jurk.... " Grappig hoe zoiets toch direct de aandacht trekt.

Ik had Loes wel een app-je gestuurd dat we daar boven stonden te wachten en ze had al vriendelijk gezwaaid. Na een tijdje zag ik haar de telefoon pakken en ja hoor, mijn telefoon begon te trillen. Ze waren klaar voor de honden. Dus liepen Jan en ik voorzichtig met de twee wolfjes naar de shoot.
Het waren drie leuke jongedames. Daria, het model, Latisha die voor de visagie was en ook assisteerde en natuurlijk Loes. Ze lieten de honden rustig even overal aan snuffelen, het was duidelijk dat de dames vaker met dieren hadden gewerkt. Maar de dieren vonden eigenlijk niets echt eng. Zelfs het ufo achtige scherm niet, dat voor de juiste lichtval moets zorgen. Alleen de koffer vertrouwde Django in eerste instantie niet helemaal. Maar Latisha stelde hem al snel gerust toen ze hem vertelde dat er geen enge mannen uit de koffer zouden komen.
Ook ik werd gerustgesteld. Het was geen probleem als de jurk kapot zou gaan, ze hadden ook alle tijd om alles rustig aan te doen, kortom al snel voelde ik mij dus ook meer op mijn gemak, de zenuwen verdwenen en ik kreeg er echt zin in.
Maar wat een werk is dat zeg, zo'n fotoshoot.... Midden in de wildernis van de hei (nee er zijn daar op dat punt dus geen bospaadjes...) probeerden we de honden rustig te laten zitten naast het model.... Juist.... dat was niet echt simpel.... Django die normaal gesproken nergens bang voor is, werd toch een beetje nerveus... wist niet goed wat er van hem verwacht werd.... liep over en onder de jurk door... Hmmmm..... Eerst maar beginnen met Daentje dan. Die is gelukkig redelijk goed getraind en ik kan haar daarom ergens neerzetten, laten blijven en vervolgens zelf weglopen. Als ik dan zeg "kijken",  dan lukt het vaak om haar naar mij te laten kijken. Dat zijn allemaal handige dingen bij een fotoshoot. Dus Daentje poseerde als een echt model naast Daria. Ik had Daria wat lekkere stukjes worst in haar hand gegeven zodat ze ook af en toe de aandacht van Daentje kon trekken. Al met al, ging dat best goed allemaal. Inmiddels stond Django een beetje jaloers te piepen naast Jan. Toch nog even geprobeerd met hem dus.... ging iets minder soepel, maar toch ook niet slecht. De twee honden samen met Daria op de foto was ook weer een hele klus. Als je net de éne goed hebt zitten en aan de andere wil uitleggen wat de bedoeling is, is nummer één natuurlijk alweer gevlogen... Wat was het fijn, dat we "alle tijd" hadden, want die hadden we echt wel nodig. Na deze kapriolen besloot Loes dat ze nog wat plaatjes wilde schieten op een ander plekje. En hoe ze het voor elkaar krijgt, weet ik niet, maar ze zocht zo'n beetje het moeilijkste plekje op de hei uit...
Om er te komen was al een uitdaging, het was een redelijk stijl stuk en behoorlijk onbegaanbaar met diepe kuilen verstopt onder de heide..... Zie daar maar eens doorheen te komen met een Saarloos die je lekker vooruit wil trekken..... (want die springt natuurlijk gewoon over die kuil heen....)
Na wat geploeter stonden de honden naast het model. Loslaten was op dat punt geen optie, dus moest ik ze aan de riem houden. Om ervoor te zorgen dat ik niet vol in beeld zou zijn, ging ik dus heerlijk plat liggen, tussen de heiplanten. Poeh, die dingen kunnen best stekelig aanvoelen, kan ik je vertellen. Jan liep inmiddels even om, zodat hij achter Loes kwam te staan. Terwijl ik daar verscholen lag in de hei met de honden aan de lijn, deed hij zijn best om de aandacht van de twee te trekken. Roepen, klappen, noem maar op. Hij deed nog net geen dansje, hahahaaha... Terwijl ik daar lag, bedacht ik mij wat de mensen op de uitkijkpost hier allemaal over zouden zeggen tegen elkaar. Het moest een hilarisch gezicht zijn geweest. Maar het werkte en daar ging het om.
In de auto op weg naar huis had ik overal jeuk, ik had het gevoel dat er zelfs hei in mijn BH en onderboek zat.... brrr. Maar we hadden wel een tevreden gevoel, het was allemaal gelukt en daar ging het om! En we zijn ontzettend trots op de hondjes en razend benieuwd naar de foto's natuurlijk! Hier in ieder geval vast wat kiekjes van "achter de schermen",  de echte foto's volgen nog!

Rara, waar ligt Gerrie.... (heeeel goed verstopt)

Kiekeboe....

Geweldig team!

MET DANK AAN:

Fotografie: Loes Gorseling

Hair and Make-up: Latisha Soebhag

Model: Daria Kuvshinova

Jurk: Rosalie Boonstra