Omdat ze koorts had (39,8) kreeg ze een antibiotica kuurtje en tegen de pijn wat extra pijnstillers. Op dinsdag was de koorts gezakt, maar wilde ze nog steeds niet op haar pootje staan. Zelfs in rust liet ze het pootje de grond niet raken. Ik bleef daarom toch erg gespannen en kon slecht slapen. Onze massage momentjes gingen wel door, maar alleen de goede poot durfde ik te masseren, het zere pootje aaide ik zachtjes en ik smeerde er iedere avond traumeel op. Ondanks haar pijn, genoot ze van die momentjes samen, om tien uur 's avonds kwam ze me gewoon halen. Wat kunnen ze toch snel aan iets wennen, zeker als ze het leuk vinden!
Dinsdag dus maar niet naar de hydrotherapie geweest en hopen dat de afspraak op zaterdag wel zou kunnen doorgaan. Woensdag durfde ze heel af en toe haar pootje op de grond te laten zakken en donderdag kwamen de eerste voorzichtige stapjes. Er viel een enorme last van mij af, gelukkig, de medicatie slaat aan, er zit vooruitgang in. Vrijdag zette de vooruitgang door en vandaar dat we vandaag samen in de auto zijn gestapt op weg naar Momodogs.
Aangekomen in Linteloo moesten we even op onze beurt wachten, de hond voor ons was iets verlaat vanwege file, dus wij bleven braaf in de wachtkamer. Al snel kwam Monique even naar ons toe en vroeg of Sara in de magneetbox zou durven. De magneetbox is een gewone kamerkennel met een houten vlonder erin. Daaronder zit iets waardoor een magnetisch veld kan worden gecreëerd. De magneetveldtherapie beïnvloedt de elektrisch geladen deeltjes van de celwand en stimuleert zo de bloeddoorstroming. Het resultaat is dat afvalstoffen beter worden afgevoerd en dat er meer zuurstog wordt toegevoerd. Magneetveldtherapie versnelt hierdoor het lichamelijk herstelproces op natuurlijke en vaak zeer effectieve wijze (van site van Momodogs)
Terwijl Sara lekker in de box lag, kreeg ze een lekker gevulde Kong. Ze vond het echt lekker, want ze begon er direct aan. Na een half uurtje in de box te hebben gelegen mocht ze in de waterbak. Ze vond het nog wel weer even spannend om erin te gaan, maar toen ze er eenmaal in stond en het water steeds hoger kwam, begon ze al te ontspannen. Ze heeft 7 minuten keurig gelopen. Daarna werd ze weer verwend met iets lekkers, wat ze kon oppeuzelen terwijl ik nieuwe afspraken maakte. En zo zijn we gelukkig weer op de goede weg. Maar lange wandelingen dat kan natuurlijk nog niet. We zitten weer op korte wandelingetjes van 10 minuten per keer, zo'n 5 keer per dag.
Geduld... het is niet mijn sterkste punt.... maar we beginnen gewoon weer van voor af aan.
Voor mensen die meer willen weten over een voorste kruisband blessure is hier een heel mooi filmpje. Niet alleen laat het heel mooi zien hoe de knie werkt, maar ook welke verschillende opties er zijn voor het herstel van een kruisbandblessure. Sara heeft dus de TTA operatie gehad.
