Het is nog vroeg als ik wakker word, maar niet zo vroeg als anders. Als ik naar beneden loop, maakt een gelukzalig gevoel zich van mij meester. Vakantie..... Heerlijk. Niet dat ik een hekel heb aan mijn werk, integendeel, ik geniet iedere dag van mijn werk, maar ja... vakantie is toch ook wel een heel erg leuk onderdeel van het werken in het onderwijs. Beneden staan de hondjes mij al op te wachten, met elkaar gaan we naar buiten. Het gaat een leuke dag worden vandaag.
Niet veel later zitten we in de auto. Achterin zitten Kira, Sara, Daentje en Wya. We zijn op weg naar Ermelo. Als we de parkeerplaats opdraaien zijn Yvonne, Do en Doerak nog nergens te bekennen. Met de portieren van de auto open, blijven we even rustig wachten. Dan draait een leuk klein blauw autootje de parkeerplaats op. Voorin twee mooie dames en achterin een prachtige Saarloos. Als iedereen de auto uit is, wordt er vrolijk en enthousiast begroet. Mens en mens, mens en hond, hond en hond, iedereen is blij elkaar te zien. Gezellig wandelen we de hei op, de hondjes genieten enorm. Hoewel ik van plan was om Sara het eerste stuk aangelijnd te laten, besluit ik daar ter plekke dat ik haar toch maar direct los laat. Ze is dolblij, gelukkig weet ze zelf precies wat ze wel en niet kan of mag doen. En Doerak is niet al te wild, dus alles gaat goed. Een waterig zonnetje doet haar best, maar het wil maar niet lukken om echt goed door te komen. Onder de bewolkte hemel lopen we door de prachtige natuur. We proberen mooie foto's te maken om de waardevolle momenten vast te leggen voor later, maar tja.... de hondjes hebben het veel te druk om te poseren, zij leven in het nu en willen maar één ding, genieten.... nu..... Ik leg me neer bij het idee dat de foto's waarschijnlijk niet geweldig zullen zijn en laat het los.... ook ik wil genieten van het nu.
We hebben veel bij te kletsen en genieten al kletsend van de spelende honden in de prachtige natuur.
Onderweg komen we nog wat andere hondjes tegen, en soms moeten we Daentje even kort houden. Ze is een echte billenbijter bij kleine hondjes. Volgens Yvonne en Do heeft ze dat duidelijk van papa Doerak. Tja, thuis kunnen die dikke teckel billen er wel tegen, maar vreemde hondjes zijn er niet altijd van gediend. Maar even aan de lijn dan, als we een klein hondje aan zien komen. Onderweg komen we ook nog een mooi groot hol tegen, zo groot dat Daen en Wya er bijna samen in passen. Je ziet alleen nog twee grijze Saarlooskontjes.
Sara doet het goed, maar we merken na drie kwartier dat ze moe begint te worden. Gelukkig is de parkeerplaats dan alweer in zicht. Na deze heerlijke wandeling gaan we nog even met Yvonne en Do mee naar huis. Daentje voelt zich direct helemaal thuis. Helaas zorgt een regenbuitje ervoor dat we de lunch binnen moeten nuttigen, maar dat mag de pret niet drukken. Al met al was dit een heerlijke eerste vakantiedag. En dat is pas het begin van de vakantie. Zoon Freek, uit het westen heeft ook vakantie en is hier in de buurt aan het vissen. Gezellig, want hij zit op loopafstand. Dinsdag ga ik daarom eens even buurten. Jan brengt mij met Sara daarheen en het plan is dat we dan weer terug gaan lopen. Het gaat om 3 km en dat is voor Sara precies goed. Ze vindt het helemaal geweldig daar aan het water met Freek. Maar als Freek het water in gaat, om zijn hengel ergens goed te leggen, kijkt ze hem wat vragend na. Eigenlijk zou ze achter hem aan willen zwemmen, maar ja, ik zit natuurlijk aan de kant en als je als Saarlooswolfhond moet kiezen tussen het vrouwtje of een vriend...... tja, dan toch maar trouw blijven aan het vrouwtje....
Dus ze zwemt een heel klein eindje met hem op en keert dan toch maar weer terug naar mij. Ze is zichtbaar opgelucht als Freek weer terug komt zwemmen. Na al dat waterplezier is het tijd voor de wandeling terug naar huis. Ik zie duidelijk vooruitgang, niet alleen door het lopen maar ook door de massages die ze nu iedere dag krijgt. Deze week is er geen hydrotherapie voor haar, maar vanaf volgende week gaan we daar echt mee starten. Ze gaat dan twee maal per week in de waterbak op de lopende band. Thuis krijgt ze haar welverdiende massage, ze staat al voor de deur van de werkkamer te wachten. Ze geniet enorm van die aandacht, even tien minuten alle aandacht van het vrouwtje, wat wil je nog meer. Heerlijk ontspannen gaat ze er helemaal voor liggen. Na vijf minuten moet ze even op haar andere zij draaien, ze weet het al precies en werkt vlekkeloos mee. Stiekem geniet ik net zo erg als zij, ons kleine kroelkwartiertje.
Later in de week ga ik ook nog even met Kira naar Freek, ook zij springt natuurlijk het water in. Even een plons en daarna lekker op het veld rennen. De honden genieten en Freek vindt het ook erg gezellig.
En zo vliegen de dagen om, ineens is het al donderdag. Vandaag is er een afspraak bij de dierenarts voor Daentje en Wyakin. Niets bijzonders, gewoon de jaarlijkse entingen. De dames wegen beiden 29,7 kilo, wat een toeval. Op het oog lijkt het altijd alsof Daentje een stuk slanker is dan Wya, maar dat blijkt dus gezichtsbedrog. De weegschaal is duidelijk. In de wachtkamer zijn de dames wel een beetje zenuwachtig. Wya kruipt onder de bank (net als haar moeder altijd doet) en Daentje probeert bij Jan op schoot te kruipen.
Maar eenmaal binnen, gedragen zij zich keurig bij de dierenarts en wij krijgen een compliment dat ze er zo goed uitzien. Trots en met een lege portemonnee vertrekken we weer. En zo is er al bijna een eind gekomen aan de eerste vakantieweek. Maar gelukkig volgen er nog een stuk of vijf, tja, onderwijs hè, da's zwaar werk hoor!
