Vandaag had Sara echt last van wolvenstreken. Tja, en hoewel ik dat wel kan waarderen is Jan er minder van gecharmeerd. Saar had onder de appelboom een flinke kuil gegraven. Natuurlijk heeft ze hulp gehad van Luna, want die is ook wel in voor streken. Toen Jan het had ontdekt liep hij flink te mopperen. Ik zat lekker in het zonnetje te studeren.
 |
| Oeps... foutje |
 |
| Wat kijken jullie nou naar mij????? |
 |
| Ik lig hier al de hele dag gewoon heel erg lief te zijn..... |
 |
| Ik weet ook van niets hoor... |
 |
Wit is de kleur van de onschuld.... toch???
|
Ik heb a.s. dinsdag theorie examen voor mijn opleiding Topdog trainer. Ik zat dus precies in het onderwerp "Wolvengedrag en Hondengedrag". Ik probeerde met mijn liefste stem dan ook uit te leggen dat het heel natuurlijk gedrag is. Wolven graven om een hol te maken, om een koel ligplekje te maken, om voedsel te verbergen, om voedsel op te graven, om wortels van planten te zoeken als ze vezels nodig hebben, heel normaal dus. Helaas was Jan er niet gevoelig voor, misschien normaal maar onacceptabel. Tja, zijn tuintje hè.....
Maar dat was nog niet alles. Hoewel we inmiddels een wat hoger hek om de druiven hebben staan, wist Saartje toch precies over het nog enige lage stukje te springen, het hekje. Ze liep heerlijk ontdeugend te rennen tussen de druivenranken door. Oh, oh, oh, Jan boos natuurlijk. Maar hoe bozer hij riep dat ze eruit moest, hoe meer lol ze had (en ik stiekem ook natuurlijk). Toch ben ik maar even uit mijn stoel gekomen om haar met iets rustigere stem te vertellen dat het tijd was om de druivengeul weer uit te komen. Na het eten ben ik met Kevin en de dames maar een lange wandeling gaan maken. de energie moet er toch uit hè.
