Mijn oma zei vroeger altijd "tel je zegeningen", nou, dan zit deze middag er wel bij.
Wat geweldig om even van de stilte te kunnen genieten, onderuitgezakt in mijn tuinstoel, Sara en Luna lui voor mij in het gras liggend, even staan ze op als ze iets horen. Wat is dat? Maar waarschijnlijk toch niets belangrijk, want bijna tegelijkertijd laten ze zich weer zakken. Sam ligt een stukje verderop in het zonnetje. Met recht genieten van de rust en de roedel. Chloe komt dan zo af en toe even buiten kijken, even bij mij een aai over haar koppie halen om vervolgens toch maar weer liever naar binnen te gaan. Het gebeurt niet vaak, zo'n rust. Veelal is het zo dat Luna zo druk is, dat ze Sara niet met rust laat, en dan kan ik rustig in de tuin zitten, maar dan rennen er continue twee dolle honden langs mijn stoel. Nee, niet te vergelijken met vanmiddag.
Even dus genieten, van de stilte, de rust en de roedel!