Oh, wat een hitte....

Als het zo warm was als de afgelopen dagen, zong mijn moeder altijd een liedje waar mijn man een bloedhekel aan had.

Oh wat een hitte,

't is goed in de schaduw te zitten,

onder die bomen daarginter...

oh was het maar winter.....

Nou, het was het lijflied van Sara de afgelopen dagen. Een Saarlooswolfhond houdt niet van hitte!!!! De hele dag ligt ze rustig in de schaduw, je hebt er geen kind aan. Alleen.... die energie moet er toch een keer uit, dus 's avonds, als het wat is afgekoeld........ tja, dan komen de wolvenstreken.
Gelukkig hebben we Luna nog, die dan met Saartje wil spelen, anders zou de hele tuin vernield zijn vrees is. Maar het zwembadje biedt ook uitkomst. Normaal gesproken sprong Saar daar alleen om een uur of 5 even in, maar de afgelopen dagen zat ze met grote regelmaat in het water.

En om wat energie te kunnen lozen namen we ze 's avonds mee naar het bos. Vrijdag en zaterdagavond was dat nog goed te doen, maar gisteren was het zelfs in het bos niet meer koel. Ook daar bleef de warmte inmiddels hangen tussen de bomen. We zijn allemaal blij dat het vandaag wat minder is. Zomer is lekker, maar een wolf is niet gelukkig met tropische temperaturen.