Luxemburg

Zo, we zijn weer thuis. Maar, er valt nog wel wat te vertellen over de afgelopen vakantie. Een camping is toch wel een beetje eng voor een Saarloos. In eerste instantie leek alles prima te gaan. Kinderen liepen vlak voor de tent langs met opgeblazen luchtbedden en Sara gaf geen kik. Alleen als er een vreemde man langsliep wilde ze wel eens blaffen. Ook Freek was een beetje eng als hij zijn visvestje aan had. En dan kwam er nog een vismaatje van Freek langs in een waadpak en dat was natuurlijk helemaal eng. Maar over het algemeen was ze rustig bij de tent. Alleen als we over het pad de camping afliepen was ze wel wat angstig. Zeker toen we langs badmintonnende kinderen moesten. Toen raakte Saartje toch licht in paniek. Maar al met al mogen we zeker niet klagen. Zelfs toen we uit eten gingen lag ze lief onder het tafeltje. Ik denk wel dat het hielp dat ze Luna bij zich had. Luna is echt nergens bang voor, wil alleen maar spelen en is zelfs wat waaks. Beetje gek, want witte herders zijn normaal gesproken toch ook wat schuwer, maar dat weet Luna dus niet en wij gaan het haar natuurlijk niet vertellen. Freek was veel weg, vliegvissen op Forel. En jawel, hij heeft er nog gevangen ook. Natuurlijk voor eigen consumptie, heerlijk hoor en.... de kop gaven we aan Sara. Dat vond ze gek, dat had ze nog nooit gehad. Maar we weten dat ze wel gek is op vis, ik herinner me nog de zalm die van het aanrecht was verdwenen en ook kabeljouw vindt ze heerlijk. Dus de vissenkop vond ze ook erg interessant. Maar waar begin je bij zoiets???? Ze is er zeker wel een kwartier mee zoet geweest, zo'n klein Forellenkoppie. De zalm was destijds in minder dan 1 seconde verdwenen....
Kevin ging vooral veel met mij en de honden op pad. Het wandelen viel een beetje tegen. Het was meer bergbeklimmen dan wandelen. En dat valt niet mee met een hond aan de lijn. Op sommige stukken deden we ze wel los, maar ik vond het wel een beetje eng, het was hier en daar echt stijl en ik zou me geen raad weten als er één de afgrond in zou storten. Daarbij kwam dat Luna onder de teken zat toen we terug kwamen. En dat terwijl we ze toch hadden behandeld met druppels tegen teken!
Het zwemmen in de rivier was wel een groot succes. Luna vond het wel een beetje eng, is niet zo'n zwemmer. Sara is echter dol op zwemmen. Hadden we de dames de eerste keer aan de lijn gehouden, de tweede keer mochten ze natuurlijk lekker los. Sara sprong heerlijk heen en weer in het water en zwom in de diepe delen van de rivier, zelfs tegen de stroom in. Ze sprong soms van de hoge kade af en kon er op de een of andere manier ook altijd weer uit komen. Luna bleef zo dicht mogelijk bij Sara, dus dat betekende dat ook zij af en toe moest zwemmen. Ach, zo leert ze dat het echt wel leuk is. Al die tijd was het schitterend mooi weer geweest. Maar toen kwam die zondag.... Een regelrechte wolkbreuk. Dramitische gevolgen voor onze tent, het leek wel een waterbed. Het grondzeil (gelukkig is het een kuiptent waar het grondzeil dus aan vast zit) dreef op het water. Alles was nog wel droog binnen, maar de honden konden echt de tent niet in, die zouden zeker een gat in de bodem maken met de scherpe nageltjes. Dus, de honden even in de auto gestopt en wij een "gracht" graven zodat het water onder de tent kon weglopen de rivier in. Daarna konden de honden de tent weer in en gingen we slapen. Tja... en toen had ik er eigenlijk wel een beetje genoeg van. De rivier stond weer erg hoog en dat betekende dat Freek eigenlijk ook niet meer zo goed kon vissen. We besloten om dan maar iets eerder dan gepland terug naar huis te gaan. Eenmaal thuis waren de dames door het dolle heen. Tja, er gaat toch niets boven het eigen nest..... De volgende dag ben ik Chloe en Sam gaan halen. Die hadden het prima naar hun zin gehad bij opa. Maar natuurlijk waren ook zij weer blij om thuis te zijn.

mmmmmm... het ruikt naar vis....

nou, toch maar proberen dan...

Zo... het was leuk bij opa, maar nu mag ik weer naar huis!!!!!