Troost

Vandaag is het 6 mei. Dit zou de verjaardag zijn geweest van mijn moeder. Het heeft niet zo mogen zijn, drie jaar geleden is zij overleden. Ze haalde net de 70 niet. Het lijkt alsof ik het er ieder jaar moeilijker mee heb. De hele dag ben ik wat down. Daentje is ook wat timide. Zou ze mij aanvoelen, of verbeeld ik mij dat en is ze gewoon nog moe van gisteren? Ik probeer mij te concentreren op de studie. Daentje ligt lief onder mijn stoel, ze slaapt. Jan is even wat boodschapjes doen. Zodra ze hem hoort terugkomen is ze wakker. Dat betekent voor mij, naar buiten. Tot nu toe gaat het nog erg goed.
Slechts een paar plasjes binnen, maar meestal kan ze het netjes aangeven en doet ze buiten haar plasje. Ik loop op mijn pantoffels naar buiten, ze volgt mij op de voet. Ook de andere honden stormen naar buiten.

De zon schijnt en ook al staat er een stevig briesje, het voelt goed om even buiten te zijn. In de nok van de terrasoverkapping heeft een vogel haar nest gebouwd. Onhandig lijkt mij, want nu moet moeder vogel steeds onder de afkap om bij het nest te komen. De appelboom staat weer in
bloei, ik geniet van de prachtige bloesem. Daentje huppelt inmiddels vrolijk door de ren, met in haar kielzog Moos en Chase. Ik slof de ren in en zie dat Chase Daentje leert hoe ze een mooi gat moet graven. Ik weet dat ik in moet grijpen, want dat is natuurlijk niet de bedoeling. Chase snapt mijn berisping maar Daentje heeft te veel plezier. Moos komt haar nog even helpen.
Ik laat het maar, geen zin in opvoeden vandaag. Als we weer naar binnen gaan, is het gedaan met de rust. Daentje is uitgeslapen en op boeventour. Je ziet haar bijna denken, wat zal ik eens voor kattenkwaad uithalen. Aan Moos heeft ze een goede partner in crime, hij is voor alles in. Ze bouwen samen even een feestje tot het tijd is voor het eten. Daarna is de rust weergekeerd. Alles slaapt en ik geniet van mijn roedeltje, Ze bieden mij troost op een dag als vandaag. Ik duik weer in de boeken en probeer mij te concentreren.