Hé, die zijn wel echt.....

Ik hoor wat geritsel, daarna een zacht gepiep. Nog slaperig doe ik mijn ogen open en kijk naar de klok. Het is een paar minuten over vier. Slaapdronken tuimel ik uit het logeerbed en mijn voeten glijden in de pantoffeltjes. Omdat we Daentje nog niet alleen willen laten 's nachts, slaap ik tijdelijk beneden in de werkkamer op het logeerbed. "Ja, ja, ik kom eraan", hoor ik mijzelf zeggen. Het gepiep neemt in volume toe en ik slof naar de bench aan de andere kant van het bed. Nadat ik het deurtje heb geopend, springen Daentje en Moos eruit, ze lopen regelrecht naar de achterdeur. Toch wel handig zo'n kamer op de begane grond, dicht bij de deur. Als ik in mijn pyjama de hondenren inloop, realiseer ik mij dat het 's nachts toch nog erg koud is. Daentje gaat direct zitten plassen, de andere honden zijn inmiddels ook even buiten komen kijken. Als ze allemaal even een plasje hebben gedaan, slof ik weer naar binnen met in mijn kielzog vijf honden. Sam zit nog in zijn bench, maar ach, die komt 's nachts echt zijn bed niet uit om buiten in de kou een plasje te doen. Ik zet voorzichtig Daentje weer in de bench en moet Moos op een wat strenge toon vertellen dat ook hij er weer in moet. Dan kruip ik weer lekker terug in bed. Binnen een paar minuten slaapt iedereen weer. Om zes uur 's morgens herhaalt dit ritueel zich met één verschil. Als we deze keer binnen komen mogen Daentje en Moos lekker bij mij op het grote logeerbed. Moos kruipt onder de dekens naar het voeteneind en Daentje nestelt zich lekker op het kussen nadat zij mijn gezicht even grondig heeft gewassen. Echt slapen doe ik dan niet meer, maar het doezelen is toch heerlijk. Om acht uur vindt Daentje het weer tijd voor een plasje, ze geeft het perfect aan. Ach, het is nu toch tijd om op te staan. We gaan over tot de orde van de dag.

's Middags gaan we even langs bij mijn oom en tante omdat mijn oom jarig is. In het kader van de socialisatie mag Daentje mee. Het is maar een goed kwartiertje rijden. De auto is nog steeds erg spannend, dus hebben we voor alle zekerheid een groot badlaken meegenomen. Het badlaken wordt natter en natter, maar spugen doet ze niet. Bij mijn tante is er veel te ontdekken. Zo zijn er bijvoorbeeld drie andere grote honden. Midas, de hond van mijn neef, is erg lief en rustig met haar. Max, de grote oude bruine labrador kan niet eens meer druk doen, dus hij is ook niet eng. Maar Buddy, de jonge bruine labrador van een jaar oud is iets drukker. Dat is nog wel een beetje spannend, dus zit madame liefst op schoot terwijl wij koffie drinken. Naast de honden ontdek Daentje ook wat geiten zijn. En dan bedoel ik dus niet zo'n namaak geitje wat wij in de tuin hebben staan. Daentje vond het wel leuk, gelukkig stonden ze achter een hek. De kippen keurde ze geen blik waardig, maar misschien was dat omdat ze al zoveel indrukken had opgedaan, dat ze weer erg moe was. Na het tweede kopje koffie vertrokken we weer, Daentje was versleten. De terugreis verliep zonder problemen, wat licht gekwijl, maar ze lag voornamelijk lekker in mijn armen te slapen. Eenmaal thuis was Sara dolblij dat ze er weer was. Ze keek mij een tikje verontwaardigd aan. Ik hoorde haar denken, hoe kan je nu van mij verwachten dat ik haar bescherm als jij haar zomaar meeneemt zonder mij. Nadat Sara haar nichtje even goed had besnuffeld en gelikt, dook Daentje weer onder mijn stoel en viel in een diepe slaap. Tjonge, wat is er toch veel te ontdekken voor een pup....