Een mooie lentedag

Een verkoelend briesje streelt mijn blote arm. Het tjilpen van de vogels klinkt als een waar orkest. Jan en ik zitten heerlijk buiten te lunchen. We hebben al een drukke morgen achter de rug. Vanmorgen is er een lading haardhout gebracht, netjes opgestapeld achter de kippenschuur. Zo kan het goed drogen tot we het in de winter weer nodig hebben. Daarna was het tijd voor een kopje koffie met appeltaart. Ik bracht eerst de twee kopjes koffie buiten en was nog net op tijd terug in de keuken om Sara even terug te fluiten. Ze is door haar zwangerschap veranderd in een zeer hongerige wolf en tja, wat doe je dan als je twee heerlijke stukken appeltaart met slagroom op het aanrecht ziet staan.... Voorpoten op het aanrecht en haar neus raakte al bijna de taartjes aan, helaas, daar was het vrouwtje weer....
Ook ben ik al heen en weer geweest naar Sinderen, waar Chase weer weer heerlijk door Sandra onder handen is genomen. Een lekker kort kapsel, zodat ze het niet meer zo warm heeft. Ze ruikt ook altijd zo lekker als ze daar dan weer vandaan komt, de aaibaarheidsfactor is direct weer gestegen (als was die al behoorlijk hoog hoor.) Toen ik haar had opgehaald en thuis mijn pantoffeltjes weer aan wilde doen ontdekte ik dat er één vermist was. Het was niet moeilijk om de dader op te sporen. Ze lag heerlijk in de mand met haar buit te spelen, die kleine ondeugd.
En zo zat ik na al die enerverende ervaringen, dus heerlijk in de tuin te lunchen met manlief. Wat een prachtige zonnige dag, het is echt genieten.

Na de lunch krijgen de hondjes ook wat lekkers, gedroogde vishuiden. Chase is er gek op (maar waar is die nou eigenlijk niet gek op) en ook de teckels vallen direct aan. Kira en Sara vinden dit niet echt geweldig maar goed, als het moet, eten ze het wel.... En dan kleine Daentje, nog nooit heeft ze zoiets gehad, maar als een ware wolf sleept ze haar vissenhuid mee de hondenren in. Ze gaat er eens uitgebreid voor liggen, knaagt, knabbelt, trekt en bijt er op los. Het smaakt haar klaarblijkelijk erg goed. Na deze versnapering, besluit ik dat het met deze temperaturen wel acceptabel is om wat water in één van de hondenbadjes te laten lopen. Als de bodem bedekt is met lekker koel water, gooi ik er wat speelgoed in om de honden uit de dagen. Sara en Kira slenteren naar het badje. Ze drinken wat slokken vers koel water en laten het daarbij. Daentje vindt het reuze interessant, vooral de slang waar het water uitkomt. Voorzichtig zet ze haar tandjes erin en sleept het ding het badje uit. Het water spettert alle kanten op en ze schrikt er zelf van. Moos komt wat beledigd en behoorlijk nat, onder de tafel vandaan. Ik loop naar de kleine schavuit en pak de slang van haar af. Terwijl ik haar vertel dat dit dus niet de bedoeling is, hang ik de slang terug in het badje.
Als er genoeg water in zit, laat Chase eens even zien aan Daentje hoe zo'n badje nu eigenlijk gebruikt hoort te worden. Daentje is een snelle leerling en in mum van tijd ontvouwt er zich een prachtig waterballet voor onze neuzen. Na dit gespetter, gaat mevrouw nog even lekker in de ren spelen. Ze ziet er niet uit, heerlijk vies. Als ze moe wordt, komt ze lekker tussen onze tuinstoelen in liggen. Natuurlijk eerst even grondig wassen en dan valt ze, na zoveel nieuwe ervaringen, natuurlijk in een heel diepe slaap. Jan en ik genieten even van de rust en dan is het alweer tijd om eten te gaan koken. Na het eten ga ik nog even op pad met Chase en Sam voor K9-4CARE en daarna nog een wandeling langs de IJssel met Kira. Om negen uur, val ik versleten op de bank.