Sam zit niet lekker in zijn vel. Het viel me in de loop van zaterdag al op en zondag helemaal. Hij was traag en wilde niet lopen. Hij had ook een trieste blik in zijn ogen. Ik vertrouwde het niet helemaal. Nu heeft Sam twee problemen. Hij heeft wat probleempjes met zijn hernia en een hartprobleem. Hij had geen diarree en hij at ook gewoon goed. Dus wij vermoedden dat het één van de twee zou zijn. Aangezien bij het hartprobleem hoesten een signaal is, en Sam ook niet hoestte, lag het voor de hand om ervan uit te gaan dat er iets mis was met de ruggengraat. Ik heb hiervoor altijd pijnstillers in huis, dus Sam kreeg een pijnstillertje. Daar knapte hij ook weer van op. Maandag weer een pijnstillertje en hij leek alweer een beetje meer zichzelf te worden. Maar vandaag, toen ik thuiskwam van mijn werk, was het duidelijk weer mis. Aangezien ik het niet verantwoord vond om nog verder zelf aan te prutsen met pijnstillers, toch maar de dierenarts gebeld. Hij bevestigde wat ik al vermoedde. Een hernia, niet in de nek, maar echt onder in de rug. Hij had zelfs al een heel klein beetje uitval in de achterpootjes, maar hij kon zeker nog wel zelf lopen. We besloten dat we toch met de milde behandeling gaan starten, een operatie kan altijd later nog.
Dus Sam kreeg een fikse injectie met corticosteroïden en als het goed is knapt hij daarvan op. Dan mag hij vervolgens nabehandeld worden met dezelfde pijnstiller als ik hem al had gegeven. Zoveel mogelijk rust en hopen dat de schade zo beperkt blijft. Als hij niet opknapt of niet genoeg, dan weer terug voor nog een injectie of..... drastischere maatregelen....
En nu maar hopen dat we nog op tijd waren....... Arme Sammie.....
.jpg) |
| blij dat ik weer thuis ben..... |
.jpg)
