Ik zorgde dat ik al vroeg op de dag het campingbedje met speelgoed had neergezet. Zo konden ze vast wennen aan het idee dat er iets stond te gebeuren. Het bedje werd natuurlijk uitgebreid geïnspecteerd. Sam stond boven op de bankleuning om erin te kunnen kijken. Hij keek van het bedje naar mij en ik zei rustig: "Nee, daar mag jij niet in, dat is voor Thijme". Dus die schat ging er niet in. Wat heb ik toch geweldig goed opgevoede honden, hahaha
Voor Thijme zou het ook de eerste keer worden dat hij in contact zou komen met honden. Ik was benieuwd hoe hij zou reageren op het geblaf. Want dat er geblaft zou worden, was wel zeker.
Toen de auto van dochter en schoonzoon parkeerde stonden alle viervoeters al voor het raam te kijken. En ja hoor, het concert begon. Sara blaft omdat ze het allemaal toch weer erg spannend vindt. Chase blaft altijd uit enthousiasme, en de rest doet mee voor de gezelligheid.
Thijme had in de auto lekker liggen slapen en werd natuurlijk wel wakker van al die herrie. Maar hij bleef er wel rustig onder gelukkig. Alle hondjes roken even aan de maxi cosi, behalve Sara die op een afstandje de boel in de gaten hield. Ik haalde mijn kleine knuffelmannetje natuurlijk gelijk uit zijn stoeltje om te kroelen. En zoals we al dachten waren vooral de teckels heel betrokken. Omdat Moos erg druk was moest hij even tot rust komen in zijn bench (die naast het campingbedje stond). Sam moest af en toe even verteld worden dat wij de zorg van Thijme prima zelf aankonden en dat hij best even mocht ruiken maar verder wat afstand moest bewaren. Het liefst kroop hij boven op Thijme, maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. Kira was heel lief en rustig en rook zachtjes aan het hoofdje van Thijme. Ik zag haar bijna denken, "Zo die is klein, daar moet ik wel heel voorzichtig mee zijn". Chase bleef heel rustig en keek eigenlijk niet op of om naar Thijme, die was veel meer geïnteresseerd in de baasjes van Thijme, want die kunnen met haar kroelen en baby's nog lang niet. Chase is ook de enige hond die wel weet wat baby's zijn en zij zal dus weten dat er eigenlijk nog niet veel lol mee te beleven is....
Na een poosje mocht Thijme even in het campingbedje. Dat was voor de honden weer even iets anders. Sam en Moos stonden regelmatig op de bankleuning om in het bedje te kijken en Kira kon bijna over de rand heen kijken. Sara die al die tijd wat afstand had gehouden ging nu ook eens even gluren, wat daar nu eigenlijk in dat bedje lag. Volgens mij zien die honden het campingbedje als grote bench voor mensenkinderen, hahahah. En laten we eerlijk zijn, dat is het natuurlijk ook.
En Thijme, die vond al die aandacht wel leuk, een lief gebrabbel klonk af en toe uit het bedje.
Later toen het etenstijd werd voor Thijme, begon hij wat meer te sputteren. en het sputteren werd echt huilen, toen zijn mama niet snel genoeg was naar zijn zin. Dat was het moment dat vooral Sam een beetje in paniek schoot. Heel aandoenlijk, hij probeerde iedereen ertoe aan te zetten in actie te komen. Het huilen was direct over toen Thijme lekker bij mama lag en kon drinken. En direct was de rust bij Sam ook weergekeerd. Al met al een prachtige eerste kennismaking tussen de roedel van wolvenstreken en kleinzoon Thijme, een heeeel lief mensenpuppy ....
