De oogarts

Tja, één keer per jaar moet het nu eenmaal even. De oogjes van Sara moeten dan even gespiegeld worden. Op zich een fluitje van een cent, maar Sara vindt het maar niks. Vorig jaar zijn we in Wageningen geweest, maar dit jaar kon het wat dichter bij huis. In Vorden zit namelijk ook een EVCO oogarts. We konden gisteren laat in de middag terecht. Het was behoorlijk druk in de praktijk. Eerst werden de oogjes gedruppeld en toen was het wachten..... Sara duikt dan lekker veilig onder de bank, achter de benen van het baasje. Je hebt dan niet in de gaten dat je een hond bij je hebt, zo onzichtbaar maakt zij zich. Toen waren we aan de beurt, de vriendelijke vrouwelijke arts, stelde Sara gerust en vroeg wat wij de meest prettige manier voor haar vonden, voor het onderzoek. Sara mocht dus lekker op de grond zitten, veilig tegen het baasje aan. De arts maakte eerst even rustig contact met het licht aan, daarna moest het licht uit en begon het onderzoek. Sara vindt het allemaal maar niks, maar ze laat het wel toe. Toen het licht weer aan ging vroeg de arts of Sara een snoepje wilde, maar ze zei er zelf al bij, "dat neemt ze zeker niet....." "Nee", zei ik, "dat hoeft ze niet." "Tja, een Saarloos", was haar reactie. Wij vonden het een prettige arts, ze nam rustig de tijd en was kundig. De resultaten waren weer prima. Sara is op alle punten vrij. Pfff, dat zit er weer op voor een jaar. Sara was blij dat ze weer de auto in mocht, en geloof mij, dat is niet altijd zo......