Toen Esther en Erik met Rigg kwamen, was Sara door het dolle. Tja, wat wil je ook, zo'n mooie kerel. De begroeting zag er komisch uit!Hoewel de parkeerplaats vol stond, kwamen we verbazend weinig mensen tegen. Het gebied is dan ook best groot. Hier en daar passeerden we een grote plas, of beter gezegd modderpoel. Dat was voor de herders natuurlijk dik feest. Maar zelfs Sara en Rigg gingen pootje baden. Normaal gesproken is Rigg niet gek op water, volgens Esther. Maar Rigg wil zich natuurlijk niet laten kennen met al die vrouwen in zijn buurt. Sam ging ook het water in en het was toch iets dieper dan hij dacht, hahaha, zijn buikje werd er nat van.
Moos mocht ook los maar Sam hielden we weer aangelijnd. Natuurlijk moesten we even herinneringen ophalen aan de laatste keer dat we daar met elkaar hadden gewandeld. Toen was zomaar ineens Bass kwijt.... weten jullie nog? (zie: Dat is pech, Bassje weg....)
Tja, en dan is er toch weer heel even dat verdriet.... we missen Bass nog enorm.
Maar de honden hadden lol, dus wij hadden ook lol. Chase liep weer met stokken te slepen natuurlijk en heel af en toe probeerde Rigg er één af te pakken. Hahaha, het is en blijft een ondeugende Saarloos natuurlijk. Na de wandeling was het tijd voor een versnapering. Het was behoorlijk druk op het terras van de friet kiosk, dus gingen we aan een picknicktafel op het veld zitten. De mannen even een frietje en cola halen en Esther en ik bleven bij de hondjes zitten. Steeds kwam er een grote witte buldog snuffelen. Op zich geen nare hond, maar Esther vond het toch niet prettig, omdat Rigg natuurlijk nu (met al die dames in de buurt) even stoer wil doen. "Ik wilde dat die mensen die hond bij zich hielden", zei ze netjes tegen mij. En alsof Sara haar verstond, vloog ze vooruit om tussen de vreemde hond en Rigg in te gaan staan en even een snauw te geven aan de vreemde hond. Toen riepen de baasjes hem natuurlijk direct bij zich, en hij droop af. Sara liep triomfantelijk naar Esther alsof ze zeggen wilde "Zo dat heb ik even voor je geregeld hoor..". En Esther kon haar zowaar gewoon aaien en kroelen. Normaal gesproken blijft Sara altijd gereserveerd tegen mensen die wij niet al te vaak zien. En eerlijk is eerlijk, zo vaak zien we Erik en Esther niet. Maar met Esther en Erik heeft ze echt een klik. (Of zou het komen omdat ze stiekem toch wel erg verliefd is op Rigg).
En daarna was het helaas weer tijd om afscheid te nemen. Eenmaal thuis waren er vier hondjes totaal uitgeteld. Maar onze kleine duracell teckel Moos is onvermoeibaar. Die kleine ADHD-er was van het ritje naar huis alweer helemaal uitgerust en wilde thuis weer lekker buiten spelen. Helaas voor hem, kreeg hij geen van de andere honden zo gek, die lagen heerlijk op één oor.
