Gisteren hadden we weer iets hoor. Ik was er toch weer even flink door van streek. Waren we een paar dagen geleden Bass kwijt geraakt tijdens de wandeling in Het Leesten, nu kregen we een nieuwe schok. Ik liet Bass, samen met de andere honden 's morgens even naar buiten en ineens hoorde ik een vreselijke piep. Het was Bass. Hij was heel zielig en wilde niet lopen, en hield zijn koppie schuin. Oh, heden, wat was er nu weer. Normaal schrik ik niet snel als de honden wat hebben, maar Bass is natuurlijk een ander verhaal. Hij is uit Spanje gekomen met de ziekte Leishmania, hoewel het op dit moment heel goed met hem gaat, hou je stiekem toch altijd rekening met het ergste. Ik schrok dus! Tilde hem op en nam hem mee naar binnen. Daar kreeg ik al snel in de gaten dat het zijn oortje was. Het deed pijn, hij probeerde af en toe te schudden met zijn kop, maar ook dat deed pijn. Ik mocht er wel aan komen, maar als ik teveel bij het zere plekje kwam, hoorde ik een hartverscheurende piep. Arme Bass. Zijn oren zijn brandschoon, dat wist ik eigenlijk wel zeker. Maar toch voor alle zekerheid wat cleaner erin gedaan en kijken of bij het schudden iets eruit kwam. Hij schudde wel maar er kwam niks uit. Hij kwam heel zielig bij mij staan......
Ik wist op dat moment niks anders te bedenken dan hem even een pijnstillertje te geven. Ik heb gelukkig meestal wel een honden pijnstiller in huis. Ik moest naar mijn werk en Jan zou met Bass naar de dierenarts gaan.Nu vindt Bass het fijn om af en toe gras te eten. Niks mis mee, dat doen heel veel honden. Ook vindt hij het fijn om door het gras heen te rollen. Ook niet heel vreemd, doen echt meer honden! Maar.... gras is gevaarlijk! Want wat bleek bij de dierenarts? Juist, Bass had een grasaar in zijn oor......
Een grasaar???? Jazeker, en als je op Google afbeeldingen naar grasaar zoekt, dan zie je al dat Bass niet de enige hond is, die wel eens door een grasaar is aangevallen. Bah, wat een nare dingen zag ik daar. Een grasaar in het oogje van een hond, in het pootje, en nog veel meer nare dingen. Bij Bass zat het dus in zijn oor. Een grasaar heeft weerhaakjes en die zaten in zijn trommelvlies vast. Brrr, ik ril al bij het idee.... Arme Bassie! Maar goed, de dierenarts heeft het netjes kunnen verwijderen, gelukkig hadden we het ontdekt voordat het ging ontsteken! Dan is het leed helemaal verschrikkelijk. Tja, ik ben niet iemand die snel naar de dierenarts rent, en Jan dacht in eerste instantie ook, is dat wel nodig? Maar op de één of andere manier, wist ik gewoon, dit moet even nagekeken worden. Zoals een moeder weet dat een kind zich niet aanstelt en naar de dokter gaat.
De grasaar is er weer uit, Bass is weer zijn vrolijke oude zelf, en..... rolt alweer heerlijk door het gras..... Kijk, dat is dan weer jammer, dat je ze niet kunt uitleggen dat het daardoor juist is ontstaan.... Ach, we houden hem maar goed in de gaten...
Vanavond mag hij weer naar de wedstrijd van Nederland kijken, dan is hij alles zo weer vergeten, hahaha.
