Kleine Houdini....

Het gaat goed met de pups! Ze groeien als kool, mag ook wel, aangezien ze nogal graag eten. En spelen, dat doen ze ook graag. Dat is wel leuk met twee pups, ze kunnen lekker met elkaar spelen. We hebben liever niet dat Kira teveel met de grote honden speelt (toch wat voorzichtig met haar) maar met Moos kan ze lekker los gaan. En Moos kan zich aardig redden hoor, daar hoeft u geen medelijden mee te hebben.

Moos is trouwens een echte Houdini. Hij ontsnapt overal uit. Echt! Onze tuin is helemaal omheind met gaas en een hekwerk. Maar dat gaas heeft nogal grote mazen. Tja, daar kan meneer dus gewoon doorheen. Dus hebben we bij het hek al kippengaas geplaatst, we dachten, nou dan kan hij er niet doorheen. Dus wel hè.... Meneer klimt in het kippengaas (dat is 50 cm. hoog) en wurmt zich dan alsnog tussen de planken van het hek door. Ineens zag ik hem op de oprit lopen.... Kreeg de schrik van mijn leven. Dus nog maar een laag kippengaas erboven gedaan. Nu dus 1 meter hoog kippengaas achter het hekwerk. Oké, daar kan hij niet meer doorheen. Maar de hondenren is het volgende probleem. Daar zit dus schapengaas. Maar ook die mazen zijn veel te groot, meneer kan zich er prima doorheen wurmen. Dus ook daar kippengaas aan de onderzijde bevestigd. Maar we hadden maar genoeg voor 1 laag (50 cm dus). Dat gaat in principe goed, tot hij achterin de ren ontdekte dat hij ook daar lekker kon klimmen. Ineens liep hij bij het kippenhok te blaffen...
Hahaha, kleine stoere teckel, de kippen en konijnen zijn veel groter dan hij, maar dat maakt hem niet uit.
Achterin de ren hebben we het kippengaas dus ook maar 1 meter hoor gemaakt, maar voor de rest van de ren hadden we geen kippengaas meer over. Dus moeten we oppassen als we in de tuin bezig zijn, want dan wil meneer naar ons toe en ..... gaat weer klimmen. Een echte Houdini, ik zei het al!
Mmmmm, misschien toch nog maar een rolletje kippengaas erbij gaan kopen.....

 

 

Wat is daaaaaaaat??????

Vandaag hebben Kira en Moos even kennis gemaakt met wat andere dieren. Zo hebben wij bijvoorbeeld ook kippen en twee nogal grote konijnen. Die twee reuzen zijn zo mak als wat. Dus Kira zag ze en dat ging prima, ze werd er niet warm of koud van. maar toen Moos ze in de gaten kreeg.... daar was het jachtinstinct hoor. Zelf door het gazen deurtje stond hij al klaar voor de aanval. Ik dacht, nou, hij durft vast niet als ik het deurtje open doe.... FOUT. Hij durft echt wel en dook op Hagrid (zo heeft onze Vlaamse reus) af. Tja, die dacht, wat moet je nou, maar die kleine terrorteckel beet hem echt in zijn neusje hoor. Ik was nog maar net op tijd om hem weg te halen.

Wat zijn het toch eigenlijk stoere hondjes, echt nergens bang voor. Ik weet nog toen ik met Sam op jachttraining ging, daar hadden ze op dat terrein 2 wilde zwijnen lopen, nou Sam was er echt niet bang voor hoor. 't is werkelijk niet te geloven.
Maar goed, we hadden het dus over Kira en Moos. Dus toen gingen we naar het weiland achter ons huis. Daar staan een paar Shetland pony's. Ze komen graag naar ons hek als we ze roepen, want ze krijgen zo af en toe eens wat lekkers.
Toen was Moos toch iets minder enthousiast, alhoewel hij wel naar ze toe durfde om te ruiken. Ook durft hij vanaf een afstandje naar ze te blaffen, de held. Kira vond het ook nog wel spannend hoor, die paardjes. Maar ach, het went wel, dat heeft wat tijd nodig.

De katten hebben ze ook ontmoet, Kira was er al aan gewend natuurlijk. Maar Moosje niet. Hij vindt het geweldig om erachter aan te rennen, maar helaas Felix laat dat niet toe. Dus nadat hij de kleine Moppie en Musty een keer had opgejaagd, kwam hij Felix tegen. Oeps, dat deed even zeer aan de neus..... Erachteraan rennen? Nee, dat doet hij nu niet meer. Hahaha, die Felix weet wel hoe je honden moet opvoeden hoor!

Even naar het bos en de dierenarts.

Op het moment gebeurt er niet veel hier. Het is warm, benauwd en er is nog steeds praktisch geen regen gevallen hier. We gaan natuurlijk af en toe wandelen in het bos. Voor Kira doen we dan het kleine rondje, want ze kan nog niet zo ver wandelen. Ze vindt het wel leuk hoor, dat wel, maar ze is natuurlijk nog wel snel moe.

Verder wordt er een beetje in de tuin gespeeld. Rubio vindt het zooooo warm en benauwd, dat hij liever binnen ligt.
Voor de pups hebben we een klein badje gekocht. Ze kunnen natuurlijk nog niet in de grote bak.
Maar je begrijpt natuurlijk dat Sara dan ook weer in het kleine badje wil..... is toch ook nog een puppie...(vindt ze zelf)

Tja, en zo verstrijken de dagen.
Vandaag weer even naar de dierenarts geweest. Moos heeft zijn enting, moet over 3 weken herhaald worden. Kira heeft haar laatste herhalingsenting gekregen. Het pootje is een stuk minder dik, de dierenarts was tevreden. Rubio ook maar even laten enten. Als het goed is kunnen we er nu (met uitzondering van Moos, want die moet nog een herhaling) weer een jaar of 3 tegen.
Rubio heeft een klein gezwelletje in/op zijn oor zitten. De dierenarts wil dat we het even aankijken. Als het over een maand of 3 niet weg is, moet het verwijderd worden. Afwachten dus maar.
Moos heeft wat speling op zijn knieschijf linksachter, patella luxatie, nu nog graad 1 (nog niet zo erg dus). Het is iets dat vaak bij kleine hondjes voorkomt. Het zal naar alle waarschijnlijkheid verergeren en dan wordt het pijnlijk. Hij zal dus in de toekomst geopereerd moeten worden. Nou, dan gaan we daar dus gewoon vast voor sparen. Geeft niks hoor Moos je krijgt je eigen spaarvarken!
Natuurlijk zijn ook alle hondjes weer gewogen. Moos woog 4,05 kilo. Kira zat aan de 11 kilo en Rubio was 22,9 kilo. Kira groeit echt als kool!! Maar ook Moos is dus weer iets gegroeid.

Geweldige dag, met een dik pootje....

Vandaag begon de dag een beetje raar. We hadden afgesproken met Fred en Yvonne om 13.00 uur, maar gisteren had ik gezien dat het linker voorpootje van Kira heel dik was. Raar, want ze liep er wel gewoon op, en er was ook niet echt iets gebeurd....
Dus dierenarts gebeld en we konden dan vandaag om 09.00 uur langskomen. Tja, de dierenarts stond ook een beetje voor een raadsel. Voelen en wat trekken, maar het leek toch niet gebroken of gekneusd. Hij was geneigd hetzelfde te denken als wij, een insectenbeet. Er zat duidelijk veel vocht, vanaf haar schouder tot haar tenen. Voor alle zekerheid maar een antibiotica gegeven en als het maandag niet minder is, toch nog maar even terug.

Gelukkig had Kira er helemaal geen last van zelf. Dus om 11.30 uur zaten we in de auto. Dat was ook nog een stunt, ik heb natuurlijk mijn witte honden auto, maar helaas die wilde dus niet starten. Pfff, dus moest alles in de Ford worden gepropt. Dat was nog een aardige uitdaging. Rubio en Sara achterin. Kira en Moos in de kleine bench op de achterbank. Sam los op de achterbank en de fietsbuggy opgeklapt tussen de voorstoel en achterbank. Chloë ging niet mee. Ze vindt het wel leuk hoor, maar meestal toch iets te druk voor haar. Ze kwam ook niet eens naar de auto toe, dus ik denk dat ze het wel best vond om thuis te blijven.

Klokslag 13.00 uur reden we de parkeerplaats van het Erkemeder hondenstrand op. We stonden er nog maar net uit te laden, toen Fred en Yvonne al kwamen aanrijden. Wat een geweldig gebied is dat zeg. De honden konden naar hartenlust spelen en zwemmen. Ze vonden het helemaal prachtig. Tja, en het is net als met kinderen, als de hondjes het naar hun zin hebben, hebben de baasjes ook lol. Yvonne en Fred bleven op het droge, maar Fred en ik gingen toch een eindje het water in. Broek omhoog, net niet hoog genoeg, dus mijn broek was aardig nat. Maar ach, dat droogt in het zonnetje weer snel. De grote honden speelden naar hartenlust en gingen ook best ver het water in. Sam heeft ook nog even echt gezwommen, pootjes los van het zand. Nu hoef je natuurlijk niet ver het water in om dat voor elkaar te krijgen, maar leuk dat hij ging zwemmen. Zelfs Sproetje ging een eind het water in! Ook de pups hadden het prima naar hun zin. Daar zijn we natuurlijk nog wel wat voorzichtig mee. Ze mogen niet met de grote honden spelen en ook het zwemmen en wandelen wordt beperkt. Vandaar de fietsbuggy. Yvonne en Jan vonden het wel best om op de pups te letten, hoefden ze het water niet in. Fred en ik genoten in het water, Sara, Doerak en Rubi gingen echt af en toe met de poten los en er werd echt gezwommen. Wat een pret! Sara vond dat Fred niet nat genoeg was, dus ze spetterde hem nog even lekker nat!

Toen iedereen en alles uit gespetterd was, gingen we naar Ermelo om gezellig bij Fred en Yvonne te genieten een drankje en natuurlijk van een heerlijke Indische maaltijd. Laat dat maar aan Yvonne over. Wat een geweldige kok is dat! We hebben zitten smullen, niet normaal gewoon!

De hondjes waren natuurlijk allemaal best moe en de pups en Rubio lagen dan ook al snel te slapen. Moos had een heerlijk plekje bij Yvonne gevonden.
Maar Sara vindt het toch heel spannend om bij iemand anders thuis te zijn, dus die had geen rust. Sam had ook geen rust, want hij rook muisjes, dus hij ging direct op jacht. Tjonge wat had hij het daar druk mee.
Alsof het allemaal nog niet genoeg was, gingen we na het eten nog even naar het bos. Nou, wij wonen mooi, maar ik moet eerlijk zeggen, Fred en Yvonne hebben het nog beter! Een paar minuten rijden en daar was een prachtig bos, waar de hondjes los mochten. Na een heerlijke wandeling, gingen we dan om 21.00 uur op huis aan. Lieve Fred, Yvonne, Doerak en Sproetje, we willen jullie hartelijk bedanken voor deze geweldige dag. We hebben genoten. De honden liggen nu allemaal voor del, zijn helemaal kapot, maar wat hebben ze een lol gehad. Het is, wat ons betreft, zeker voor herhaling vatbaar!!!!!

Groeiberichtje

We zijn inmiddels 2 weken verder en ik dacht, laten we nog eens wegen en meten.
Nou, er zit duidelijk groei in de twee kleine rakkers. Natuurlijk gaat dat bij Moos minder hard dan bij Kira. Maar dat is logisch. Kira is van 27 april, dus nog geen 3 maanden op dit moment. Moos is uit februari en dus ongeveer 5 maanden nu.
Van Moos weten we eigenlijk niet of het nu een standaard teckel is of toch een dwergje. Ik zelf gok op dwergje, maar het is lastig te bepalen. Bij teckels kijken ze ook meer naar de borstomvang dan naar grootte of gewicht. Maar ach, het maakt ook eigenlijk niet uit. Als hij maar netjes groeit, daar gaat het om.
Kira is in 2 weken van 6,9 kilo naar 9,6 kilo gegaan, grappig, gewicht omgedraaid.
Moos van 3 naar 3,7, ook netjes.
Kira is in hoogte van 34 cm naar 41 cm gegaan, dat is een flinke groeispurt. Ik dacht het al aan haar te zien. Ze is ook behoorlijk mager, maar dat is niet zo gek, alles groeit nu de hoogte in.
Moos is van 19 cm naar 22 cm gegaan, toch ook nog een behoorlijke groei. Misschien dus toch een standaard, nou ja, we zullen het wel ontdekken naar mate hij ouder wordt.
Hoe dan ook, het jonge spul groeit netjes! Wij zijn tevreden!

BBQ

Afgelopen zondag hadden we een BBQ bij ons thuis. Mijn vader was erbij en de kids met aanhang. Natuurlijk was Chimo ook van de partij. Het was een dolle boel. Omdat het al een paar dagen droog weer is, was de ren één grote zandbak. Tja, en dan wordt er natuurlijk gegraven en gespeeld, dus een ware operatie Dessert Storm zo op zijn tijd. De foto's zijn er niet minder om.

Brrrrr, allemaal zand in mijn oogjes.....

Tja, wel blijven opletten natuurlijk, bij onraad staat Chimo paraat!

 

 

Chimo heeft ook even fijn Spaans kunnen blaffen met Rubio, die twee kunnen samen aardig de Tango dansen zoals jullie kunnen zien op de foto's.

lindo lugar.... (betekent: leuk spelen, volgens Google vertaler)
 

Af en toe waren de pups natuurlijk helemaal versleten, dan lag kleine Moos maar wat graag bij iemand op schoot. Natuurlijk bij dochter Wendy, die toch stiekem helemaal verliefd is op dat kleine ding. Maar ook bij opa, want opa is nou eenmaal gek op teckels. Kira moest ook even bijtanken zo af en toe.
Ach, en Rubio is natuurlijk ook nog een klein schoothondje, dat is duidelijk te zien.....

Wij bedelen niet, maar wachten netjes tot er iets valt.....

 

pffff, effe uitrusten en een slokje drinken....

 

Tja, als er niets valt, zoeken we het hoger op.....

Lieve Chloë, rustig als altijd, had het ook naar haar zin hoor!
Ze vindt het heerlijk als de hele familie bij elkaar is!!!!