Dus wij weer naar het bos. Het blijft toch prachtig zo met die witte deken op de grond. Maar na een minuut of 10 wandelen sprong daar ineens een haas tevoorschijn. Tja, die kon Sara natuurlijk niet weerstaan. Het is één keer eerder gebeurd, dat ze achter een haasje aanging. Dat was van de zomer. Maar toen kwam ze eigenlijk direct toen ik riep weer terug.
Nu dus weer. Zoef, weg was Sara. Luna rende er in eerste instantie achteraan, maar die kwam direct weer terug toen ik haar riep. Wat handig toch, die "will to please". Sara niet, die had de smaak te pakken. En ach, dat heeft ook wel weer zijn charme. Ik dacht, laat maar even gaan en liep gewoon door. Blij dat Sam altijd aan de riem moet blijven, want ik ben ervan overtuigd dat ik die never nooit meer terug zou zien als hij achter zo'n haasje aan jaagt.
Goed, we liepen dus door en de bocht om en ja hoor, daar stond madame in het bos rechts van het pad te kijken. Dus ik zeg: "Héé', ben je daar weer..." Vervolgens komt ze vrolijk het bos uit naar me toe. Blij dat ik niet boos was.....
Kijk natuurlijk heb je op zo'n moment de camera net niet bij je. Ach, ik zou met mijn camera toch niet op tijd hebben kunnen zijn. Zo'n haas is echt heeeeel snel. Sneller dan Sara, dat blijkt, want ze had haar buit niet te pakken gekregen. Heeft Sara een jachtinstict? Natuurlijk, het is toch een wolfje! Maar paardjes, geitjes en schaapjes laat ze over het algemeen (nog) met rust. Kijk, kippen en haasjes, dat is een ander verhaal natuurlijk. Vandaar dat onze kippen en konijnen veilig in de ren zitten. Zo af en toe springt ze eens naar één van de duiven, die probeert te landen op het plankje waardoor ze het hok in kunnen.
Ach, ik kan er nog om lachen. Het is allemaal goed in evenwicht. Sam en Sara zijn de eigenwijze ondeugende jagers, en Chloe en Luna de gehoorzame en tikje waakse herders. Mooi toch, zo'n roedel, iedereen zijn eigen taak!
 |
| Zoef, weg was Sara en Luna erachteraan...... |
