Winterwonderland

Wat kan ons kleine landje toch prachtig zijn. Vooral na een beetje sneeuw. Nu ben ik niet zo'n fan van sneeuw, maar eerlijk is eerlijk, de natuur ziet er prachtig uit nu. Al die tinten wit, en Luna die in dit jaargetijde dan eindelijk in haar voordeel is.... Tja, echte schutkleur nu, nou ja, iets geler dan de sneeuw, ik geef het toe.
En als je dan door zo'n wit bos loopt, merk je dat de sneeuw nog veel meer doet dan alleen mooi zijn. Sneeuw dempt alle geluiden. Het is dan ook ongelooflijk stil in het bos. Zelfs de trein, die best vlak langs het bos gaat, klinkt veel zachter als ze voorbij raast.
De honden vinden het heerlijk, die sneeuw. Het geeft een wandeling door het bos een heel andere dimensie. Ze ravotten door de sneeuw, staan verbaasd naar het bevroren slootje te staren en genieten met volle teugen. En ach, 't is net als met kinderen, als zij genieten, genieten mama en papa ook. Dus, hoewel ik geen fan ben van de sneeuw, geniet ik er nu stiekem toch van. Morgenochtend, als ik achter het stuur van mijn auto kruip, ga ik wel weer mopperen op het slechte weer......