Voorzichtige wandeling

Nou, vandaag was het zover. Een echte test en ik vond het ook echt spannend. Jan en ik hadden afgesproken dat we vandaag met de honden naar Stroombroek zouden gaan, lekker wandelen. De eerste keer dat Luna een epileptische aanval kreeg, was daar. De tweede keer tijdens een wandeling in het bos. Volgens mij roept de emotie van het lekker los mogen dollen de aanval op. Dus vandaag hebben we het anders aangepakt. Tijdens het eerste deel van de wandeling heb ik Luna aan de lijn gehouden. Daar was ze het natuurlijk helemaal niet mee eens, want Sara en Chloe liepen wel lekker los. Ze piepte dan ook heftig in het begin. Mmmm, de bedoeling was dat ze op deze manier rustiger zou zijn, maar nu was ze toch weer erg geëmotioneerd. Maar toch even goed tot de orde geroepen en niet opgegeven. Dus ze werd inderdaad iets rustiger. Na een poosje zo gewandeld te hebben, vonden we het tijd dat ze toch even los mocht. Op een wat afgeschermd stuk, zodat ze niet al te ver van ons vandaan kon. Ze vond het natuurlijk heerlijk. Wel weer vaak enigszins agressief naar Sara toe dus dat corrigeerden we direct. Maar al met al ging het redelijk. Ook even het water in geweest natuurlijk. Op een gegeven moment besloten we dat ze druk genoeg was geweest. Ik luisterde eigenlijk gewoon naar mijn intuïtie. Luna begon een beetje slingerend te lopen en ik vertrouwde het niet. Dus maar weer aangelijnd en rustig naar de auto teruggelopen. Dat aanlijnen vond ze toch maar niets. Vooral als er een andere hond aankwam en Sara daar even bij ging ruiken. Natuurlijk lieten we Luna dan ook even naar die hond gaan, maar wel aangelijnd. Voor we het doorhadden waren we alweer bij de auto. De wandeling was weliswaar niet al te lang geweest maar wel zonder aanval! De volgende keer misschien wat langer, en dan zo uitbouwen. En natuurlijk afwachten wat er uit al die bloedtesten komt.