Rood, wit, blauw......

Gisteren is onze lieve witte herder een echte dame geworden. Ja, ja waren we in eerste instantie bang dat ze een stille loopsheid achter de rug had, we weten nu wel beter. Grote rode druppels.... niks stil meer dus, gewoon echt loops. Wel een beetje gek dat Sam er nog helemaal niet naar taalt. Maar wel zo prettig, eerlijk gezegd. Vandaag zijn we met Luna ook weer naar de dierenarts geweest. Uit het vorige bloedonderzoek was naar voren gekomen dat T4 laag was (schildklier) maar THS normaal. Dat is een beetje vreemd. Normaal gesproken bij een trage schildklier is T4 laag, maar THS hierdoor juist wat hoger. Mmmmm, reden om nog een bloedonderzoek te doen, deze keer wat uitgebreider. Dus, weer naar de dierenarts. De vorige keer had de dierenarts bloed uit haar nek gehaald, dat wilde deze keer niet zo lukken, maar uit het pootje stroomde het prima. Daarna bleef het wel doorbloeden, dus een mooi blauw verbandje erom. Prachtig pootje toch zo?
Ik ben benieuwd wat er uit dit onderzoek komt. Ik blijf het te vreemd vinden dat Luna eigenlijk geen enkele keer een aanval heeft gehad in rust. Alleen als we ergens naar toe gaan (bos of hei of strand) waar ze lekker los kan rennen, dan kan je er vergif op innemen dat ze binnen 10 minuten in de "grand  mal" zit. Volgens mij moet dat betekenen dat het om secundaire epilepsie gaat. Maar aan de andere kant, verder heeft ze geen echte gezondheidsklachten en ze heeft de leeftijd waarop primaire epilepsie normaal gesproken tot uiting komt. Raadselachtig dus. We wachten het maar weer af. Ze weegt trouwens 27,5 kilo, dus dat is gewoon netjes. Niet te dik maar ook niet te mager.....
Morgen, gaan we toch even naar een lekker losloopgebied. Ik heb bedacht dat ik haar dan het eerste kwartiertje aan de lijn houd, zodat de ergste opwinding voorbij is, daarna los en kijken wat er gebeurd. Jan gaat mee, wel zo prettig!
Voorlopig ligt onze rood, wit, blauwe herder lekker voor de verwarming te dutten.....