Nog een keer...

Vandaag ben ik met de hondjes naar het bos geweest. Deze keer was ik natuurlijk voorbereid op het ergste. En inderdaad, Luna kreeg weer een aanval. Je zou zeggen, waarom ga je dan naar het bos. Nou, ik wilde zeker weten dat het niet door het koude water was gekomen en kijken of ze het bij opwinding weer zou krijgen. Helaas is dat dus zo. Ik heb heel goed geobserveerd en een mail naar de dierenarts gestuurd met deze observatie. Volgens mij is het echt geen primaire epilepsie want dat komt in eerste instantie veel vaker voor in rust. En in rust heeft Luna echt nergens last van. Bij Luna is het dus absuluut het gevolg van grote opwinding. Uiteindelijk wist ik nu wat mij te wachten stond en ik bleef kalm, bond Sam aan een boom en bleef bij Luna zitten tot ze weer bijkwam, daarna aangelijnd en direct weer naar huis gegaan. Ik hoop dat we snel ontdekken wat het dan eigenlijk is. Die schildklier, of misschien iets aan haar hart? Ik hoop niet dat het nog erger is...
Morgen zal de dierenarts bellen......
Wordt vervolgd.

Zo, en nu thuis weer uitrusten, nog een beetje vies van de aanval in het bos.....