Van liefde kan je nooit teveel hebben

Mensen die dit blog al een tijdje volgen, weten dat wij in het verleden regelmatig honden opvingen voor een stichting die hondjes uit Spanje hierheen haalde voor een kans op een beter leven. Om verschillende redenen zijn we daarmee gestopt. De voornaamste reden was onze eigen roedel We merkten dat onze honden er toch wel last van hadden dat de opvanghondjes steeds weer vertrokken. En hoe groot ons hart ook is, de eerste zorg ligt natuurlijk bij onze eigen roedel. Dus het opvangen was verleden tijd. Ik hielp nog wat met huisbezoekjes, wat geld af en toe en wat opvoedingsadviezen. Maar dat werd ook steeds minder. De stichting en ik groeiden een beetje uit elkaar. Geen ruzie maar wel een scheiden van wegen. Maar door die tijd heb ik natuurlijk veel vrienden op Facebook die in de rescue-honden wereld zitten en zo af en toe zie ik dan ook hondjes voorbij komen die een nieuw huisje zoeken. Ik wil niemand tekort doen maar als ik al die posts moet delen kan ik bijna niets meer zelf op mijn pagina zetten, dus deel ik zelden iets. Heel soms, als er van die oogjes mij aankijken en ik echt geraakt word, wil ik nog wel eens een bericht delen. En heeeeel soms komen er oogjes voorbij waarvan je echt denkt..... och, wat een droppie. Maar mijn verstand roept mij dan tot de orde. Nee, je hebt er genoeg. Dus ik scroll snel verder. Tot..... tot ik haar oogjes zag. Ik zei wederom, je hebt er teveel, maar het lukt niet om verder te scrollen... Ik voelde de klik door de computer heen.   Nee Ger, zei ik weer stoer tegen mijzelf. Maar in mijn hoofd popte de vraag op: "Kun je van liefde echt teveel hebben?" Ik dacht, weet je wat, ik vraag gewoon aan de stichting wie dat hondje is en dan ga ik haar financieel ondersteunen. Maar vragen is eigenlijk al een stap te ver....want dan krijg je het verhaal te horen achter het hondje. En ieder verhaal achter al die hondjes is hartverscheurend!
De oogjes lieten mij niet los, en jullie begrijpen het al.......
Ze zou op zaterdag aankomen. Maar omdat ze uit Roemenië komt, weet je nooit precies hoe laat het wordt. Het wachten was moordend.... Maar toen reed de prachtig ingerichte bus het pad op. In de bus brandt licht en de hondjes zitten in brandschone benches en hebben een privé verzorgster. Wat was dat allemaal goed geregeld zeg! Ik zag haar direct en zij zag mij. We keken elkaar aan, door de ruit van de bus en er was weer die klik!
Er waren nog meer mensen die allemaal op hun eigen grote liefde stonden te wachten maar ik mocht als eerste de bus in. Ik ging door mijn knieën en zei zacht: "Het is goed meisje, je bent thuis." Ze sloot even haar oogjes. Toen deed de verzorgster de bench open, voorzichtig stapte ze eruit, snuffelde aan mijn gezicht en gaf me een likje op mijn neus. "Love at first site", hoorde ik de Roemeense verzorgster in het Engels zeggen. Haar Engels was perfect. Ik kreeg een paspoort mee en met een dubbele riemvoering en een GPS tracker in mijn tas, mocht ik de bus verlaten. De stichting Dogs by Merlyn heeft als eis dat je de eerste 2 maanden een GPS tracker gebruikt. Ik begrijp dat zeker! Je wil niet weten hoe vaak er uit stress toch zo'n hondje ontsnapt en dat is weer een nieuw trauma voor die beestjes, dus op zijn Engels gezegd: Better safe than sorry!!
We namen haar mee, mee naar huis, mee naar onze roedel. Dat was nog wel even een dingetje hoor. Want het is me nogal een groep tegenwoordig. Een voor een lieten we de wolfjes bij haar, en ook Kira en Moos mochten kennis maken. Het was erg overweldigend voor haar, maar ze sloeg zich er dapper doorheen. De andere honden deden het ook prima, op Grace na. Zij is zo onstuimig en enthousiast, dat was echt iets teveel van het goede. Dus helaas voor haar, mocht zij nog even terug de bench in. Het was al laat in de avond dus tijd om te gaan slapen. Natuurlijk sliep ik die nacht op de bank. Luna, want zo noemen wij haar (haar naam daar was Lena, dus voor haar niet veel verschil), mocht bij mij op de bank slapen. Ze was zo vertrokken, doodmoe van alle emoties.
Ja, we hebben veel honden. Om precies te zijn acht. Acht bundels van pure liefde!