Het is bijna niet te geloven dat Luna nog maar 5 dagen bij ons is. Het is alsof ze nooit anders gewend is geweest. Ze is inmiddels helemaal ingeburgerd in onze roedel. Iedereen is gek op haar, vooral Grace. Ze willen allemaal met haar spelen, soms is dat een beetje overweldigend, dus dan grijpen wij in. Luna weet dat precies en vertrouwt erop dat wij het in de gaten houden. Het eten gaat nu ook goed, ze moest even wennen aan het vers vlees dieet dat wij voeren, maar inmiddels heeft ze in mum van tijd haar bak leeg. Ze kan ook heel goed zelfstandig spelen, dan duikt ze met haar koppie in de speelgoedmand en komt er met iets moois weer uit. Ze geniet daar zichtbaar van. Tja, nu moeten we haar nog leren om haar speelgoed ook weer op te ruimen natuurlijk, hahahaha. Maar het is een slimme meid, dus het zou goed kunnen dat we haar dat echt zouden kunnen leren. Gisteren is ze voor het eerst mee geweest naar de hei, waar wij regelmatig met een aantal honden gaan wandelen. Het is een losloop gebied, maar voor Luna natuurlijk nog niet. In eerste instantie hielden we haar netjes aan een dubbele lijn en met de GPS op de halsband. Maar ze doet het echt heel goed. Zo goed, dat we haar even op de flexlijn hebben gezet om te kijken hoe ze zou reageren als ze wat meer vrijheid zou krijgen. En ook dat deed ze weer super. Netjes komen als ik roep, ons goed in de gaten houden. Het helpt natuurlijk dat we Daenerys mee hadden genomen. Niet gelijk heel veel honden, maar gewoon eentje die toevallig ook nog heel goed luistert. Goed voorbeeld doet goed volgen namelijk. Het is onze ervaring dat de roedel vaak helpt bij de opvoeding van een nieuwe aanwinst, scheelt ons weer wat werk, hahahaha... Maar serieus, de kracht van de roedel moet je niet onderschatten. Inmiddels is Luna zo thuis bij ons dat het waakse al wat aan de oppervlakte begint te komen. Samen met Grace, staat ze graag voor het raam naar buiten te kijken. In tegenstelling tot de Saarlooswolfhonden, die eigenlijk weinig tot niet blaffen, wil Luna zich nog wel eens laten horen. Een mooie zware blaf hoor, geen gekef. En zodra ik haar bedank voor de waarschuwing en zeg dat ze mag stoppen met blaffen is het over. Wat een kanjer hè!
En vandaag kreeg ze post, hoe leuk is dat! Een kaart van de Stichting, ontzettend lief vinden wij dat!
 |
| Lekker met Daentje op de hei |
 |
| PS, let niet op de vieze neusjes op het raam, dat is Nose Art, heel artistiek vinden wij zelf..... |
 |
| Dank je wel voor het lieve kaartje! |
Het is bijna niet te geloven dat Luna nog maar 5 dagen bij ons is. Het is alsof ze nooit anders gewend is geweest. Ze is inmiddels helemaal ingeburgerd in onze roedel. Iedereen is gek op haar, vooral Grace. Ze willen allemaal met haar spelen, soms is dat een beetje overweldigend, dus dan grijpen wij in. Luna weet dat precies en vertrouwt erop dat wij het in de gaten houden. Het eten gaat nu ook goed, ze moest even wennen aan het vers vlees dieet dat wij voeren, maar inmiddels heeft ze in mum van tijd haar bak leeg. Ze kan ook heel goed zelfstandig spelen, dan duikt ze met haar koppie in de speelgoedmand en komt er met iets moois weer uit. Ze geniet daar zichtbaar van. Tja, nu moeten we haar nog leren om haar speelgoed ook weer op te ruimen natuurlijk, hahahaha. Maar het is een slimme meid, dus het zou goed kunnen dat we haar dat echt zouden kunnen leren. Gisteren is ze voor het eerst mee geweest naar de hei, waar wij regelmatig met een aantal honden gaan wandelen. Het is een losloop gebied, maar voor Luna natuurlijk nog niet. In eerste instantie hielden we haar netjes aan een dubbele lijn en met de GPS op de halsband. Maar ze doet het echt heel goed. Zo goed, dat we haar even op de flexlijn hebben gezet om te kijken hoe ze zou reageren als ze wat meer vrijheid zou krijgen. En ook dat deed ze weer super. Netjes komen als ik roep, ons goed in de gaten houden. Het helpt natuurlijk dat we Daenerys mee hadden genomen. Niet gelijk heel veel honden, maar gewoon eentje die toevallig ook nog heel goed luistert. Goed voorbeeld doet goed volgen namelijk. Het is onze ervaring dat de roedel vaak helpt bij de opvoeding van een nieuwe aanwinst, scheelt ons weer wat werk, hahahaha... Maar serieus, de kracht van de roedel moet je niet onderschatten. Inmiddels is Luna zo thuis bij ons dat het waakse al wat aan de oppervlakte begint te komen. Samen met Grace, staat ze graag voor het raam naar buiten te kijken. In tegenstelling tot de Saarlooswolfhonden, die eigenlijk weinig tot niet blaffen, wil Luna zich nog wel eens laten horen. Een mooie zware blaf hoor, geen gekef. En zodra ik haar bedank voor de waarschuwing en zeg dat ze mag stoppen met blaffen is het over. Wat een kanjer hè!
