s' Avonds mee naar Kevin, Renske en Millie. Even gezellig samen zijn en een kort wandelingetje maken. Dan weer een moment van afscheid. Een laatste knuffel. Liefdevol legt ze haar hoofd op Kevins schoot.
Thuis ligt ze rustig te slapen. Maar als het donker is, rond een uur of elf, komt ze me halen. Nog een keer wil ze ons avondrondje lopen, nog één keer. Heerlijk vindt ze het, wandelen in het donker. Zij heeft een lichtgevende halsband om en ik een lampje op mijn hoofd, zodat ik kan zien waar ik loop. Lekker samen "op jacht". Ze geniet er zoals altijd enorm van, maar ik heb een zwaar gevoel in mijn maag. Dit is de laatste keer dat we dit rondje lopen....
Vandaag even naar het Iddinkbos. Dit is echt de laatste wandeling, want over een paar uurtjes komt de dierenarts. Ik verbaas mij over haar wilskracht. Ze ziet er zo breekbaar uit en kan amper fatsoenlijk meer lopen, maar ze springt uit de auto en geniet van deze laatste wandeling. Ze denkt niet aan wat komen gaat en ruikt aan ieder grassprietje, laat overal een paar druppels urine vallen en laat weten dat zij er was. Ook nu komen de herinneringen weer boven. Ook hier hebben we zo vaak met allerlei honden gewandeld. Hoewel ik ooit dankbaar zal zijn voor deze herinneringen, doen ze nu alleen enorm veel pijn..... Nooit zal ik hier meer met haar kunnen lopen. Dit bos zal nooit meer hetzelfde voelen.... Het verdriet doet mij letterlijk fysiek pijn. Pijn in mijn buik, druk op mijn borst, zoveel verdriet.....Tranen stromen over mijn wangen, ze maken het pad wazig. Maar ik ken de weg en zij ook. Net als gisteren staat ze ook nu af en toe stil en kijkt rustig om zich heen, ook nu kijkt ze mij aan en piept zachtjes.... Dan komen we weer bij de auto.... eenmaal thuis krijgt ze nog één keer eten, samen met de rest natuurlijk. Ik doe een lekker rauw eitje door haar eten. Ze krijgt wat vlees en wat zalm. Maar ze eet maar een klein beetje, ze likt het ei op, eet het vlees maar ze laat wat zalm staan......Dan loopt ze naar binnen en gaat liggen op haar plekje achter mijn stoel. Ze is moe, doodmoe.... ze is op.....
Straks komt de dierenarts en mag ze gaan, naar Chloe en Mira, naar Bass en Chase en naar haar kleinzoon kleine lieve Chetco....naar alle hondjes die haar voor zijn gegaan....... Ik hoop dat ze op een heerlijk plekje komt, waar ze voor altijd veilig is......
We willen alle mensen die zo met ons hebben meegeleefd enorm bedanken voor alle lieve berichtjes, gedachten, positieve energie en opgestoken kaarsjes. In het bijzonder willen we Esther en Eric bedanken, die ons door de enorme moeilijke periode hebben heen gesleept en ieder minuut met ons hebben meebeleefd. Ook dank voor Yvonne voor haar steun en medeleven.
Verder willen we al het personeel van onze eigen dierenartspraktijk Sterkliniek Doetinchem Zeddam en in het bijzonder Margriet enorm bedanken voor hun liefdevolle zorg en medeleven. Ook veel dank voor de medewerkers van Sterkliniek Korte Akkeren waar Sara haar operatie aan de kaak en knie heeft ondergaan. Tot slot onze dank voor dr. Giora van Straten en drs. Marjanne Zaal en de rest van het team van diergeneeskundig specialistisch centrum de Wagenrenk voor hun goede zorg voor Sara vorig jaar tijdens haar operatie en herstel daarvan. Het is ontzettend jammer dat het nog niet eens een jaar heeft mogen baten. Maar één ding staat vast, ze heeft in de tijd die ze nog had, volop genoten van het leven!
