Natte voeten

Als ik deze morgen mijn bed uit kom, ben ik direct in een goed humeur. Hoewel de zon zich nog niet laat zien, ben ik ervan overtuigd dat ze vanmiddag volop zal schijnen. Het is vandaag Sara dag. Vanmiddag hebben we afgesproken met Esther en Eric en Sara's mooie lieve vriend Rigg. We gaan wandelen in het Aamsveen, voor ons weer een heel nieuw gebied. Voordat we vertrekken krijgen de achterblijvers een lekker vers bot, daar zijn ze wel even mee zoet. Sara voelt zich helemaal speciaal vandaag. Ze ligt heerlijk achterin de auto te dutten, alsof ze weet waar we heen gaan. De rit naar Enschede is altijd al mooi op zich, we rijden een groot gedeelte via Duitsland. Als we aankomen bij de parkeerplaats van het Aamsveen staan er nog weinig auto's. Niet lang nadat wij de parkeerplaats opdraaien komen Esther en Eric ook al aan. Rigg en Sara begroeten elkaar liefdevol, zo ontroerend om te zien. Ze zijn helemaal blij dat ze elkaar weer zien. Maar ook wij vinden het heerlijk om weer even met onze Twentse vrienden op pad te gaan. Het Aamsveen is een totaal ander gebied dan wat wij gewend zijn. Geen zandgrond, zoals het Rozendaalse veld. Geen klei, zoals in het westen. Nee, echte veengrond, zacht en sponzig. Het eerste stuk gaat prima, we wandelen zo een eind weg. Maar na een poosje wordt de grond steeds natter, nu komen we in het echte veen. Het lijkt wel een moeraslandschap. Jan en ik hadden vanmorgen onze wandelschoenen aangedaan. We hadden toen geen idee wat ons te wachten stond. Eric en Esther hebben laarzen aan, tja, zij komen hier bijna dagelijks. Maar het doet ons niks, we gaan dapper door. Eric leidt de weg, maar aangezien hij de kaplaarzen aan heeft, valt het voor ons niet mee om te volgen. Hier en daar moeten we echt door het water waden. Jan houdt zijn schoenen niet droog. Mij gaat het iets beter af, ik spring hier en daar over het water en balanceer over de takken die over de natte plekken liggen. De honden genieten van iedere stap. Eric vertelt ondertussen van alles over het gebied. En ondertussen moeten we ook nog goed oppassen voor de padden en kikkers. Zij hebben de lente in hun kleine kikkerkopjes en zijn in deze tijd erg actief, zullen we maar zeggen. Sara plonst door het water en zit heerlijk onder de drap, ze heeft het geweldig naar haar zin. Af en toe komt ze even naar ons toe en raakt zacht met haar neusje mijn hand aan. Dan rent ze weer naar Rigg en doet haar best om overal een plasje achter te laten. Hoewel het inmiddels schitterend weer is (precies zoals ik deze morgen al dacht), is het heerlijk rustig in het veen. Af en toe sta ik stil om wat foto's te maken en om mij heen te kijken. Ik geniet van alles wat ik zie. De natuur hier is zo mooi! Maar ook aan deze wandeling komt weer een einde en als de auto in zicht is, spreken we af om nog even mee te gaan met Eric en Esther voor een kopje koffie. Als we later weer in de auto naar huis zitten, ligt Sara heerlijk te slapen achter in de auto. Thuis worden we natuurlijk weer overenthousiast begroet, de achterblijvers zijn blij dat we weer thuis zijn. Eerst geef ik alle hondjes eten en zorgt Jan voor de katten, konijnen en duiven. Daarna gaan we zelf eten. Na het eten wandel ik nog even een rondje Oude IJssel met Kira, de zon schittert in het water. Ik geniet van het lengen van de dagen, zo lekker om na het eten nog even fijn te wandelen. Weer thuis, plof ik in een tuinstoel neer. Nu voel ik mijn voeten wel, moet ik toegeven. Jan komt met de koffie en alle honden liggen te genieten in de tuin. Kira is versleten, ook Sara is moe. De andere honden zijn nog druk met de botten die ze hadden gekregen. Langzaam zakt de zon en wordt het tijd om naar binnen te gaan. Wat een zalig weekend was dit, vol met hondenplezier en natuur. Ik kan er weer even tegen!