Eenmaal beneden wordt ik bedolven onder de honden. Na de ochtend begroeting, waar ik gelukkig weer zonder schrammen vanaf ben gekomen, laat ik de roedel in de tuin. Ik slof er langzaam achteraan.... Waar is die zon van gisteren? Het regent zachtjes en alles is nat, het maakt dat alles donkerder en somberder lijkt. Maar de honden hebben nergens last van, ze spelen en dollen over elkaar heen en springen met hun natte poten tegen me op. Ach ja, wat maak ik me ook druk, het is jammer maar we laten ons de pret niet afnemen door een regenbuitje. Vandaag staat er een leuke wandeling op het programma. Maar voor we vertrekken krijgen we eerst nog even kraamvisite. Kraamvisite? Nee, we hebben geen kinderen of pups, maar wel lieve kleine jonge konijntjes. En laten er nu twee gereserveerd zijn door Naomi en Jochem en de kleine Sam. Wat een schat van een kereltje is die Sam! Een echte dierenvriend, hij was gelijk in de weer met de konijntjes. Kroelen en eten geven, hij had het er maar druk mee. Maar alles heel rustig en zachtjes en de konijntjes vonden al die aandacht wel leuk. Na het konijnen knuffelen gingen we allemaal op pad naar het Rozendaalse Veld waar al veel Saarloosjes stonden te wachten. De motregen was inmiddels overgegaan in sneeuw. Het hield een beetje het midden tussen natte sneeuw en echte sneeuw. Voorzichtig kleurde de hei wit, maar het was toch wel een natte en vooral koude boel. Wat we al niet voor onze hondjes over hebben. Het was wel een prachtig gezicht al die Saarlooswolfhonden op de hei. Hier en daar zat er een verstekeling tussen de wolfjes. Zo was er een Wijze Witte Herder, een Blije Border Collie en een Stoere Spanjaard, die alle drie de grootste lol hadden tussen de Saarloosjes.Tijdens het ploeteren door wind en sneeuw hadden we leuke gesprekken met fijne mensen.
Maar naarmate we langer liepen, werden mijn handen kouder en kouder. Mijn spijkerbroek was inmiddels doorweekt en ik werd koud tot op het bot. De gedachte aan een heerlijke kop erwtensoep hield mij op de been. Want na de wandeling reden we nog even door naar de KC Dieren, waar Manon en Marianne klaar stonden met koffie, appelgebak en heerlijke soep. Niet iedereen was meegegaan naar de KC, sommige mensen hadden andere verplichtingen. Maar eigenlijk was dat niet zo erg, want anders zou de KC toch echt te klein zijn geweest. Onder het genot van de erwtensoep hebben we nog even lekker kunnen nakletsen. Al met al een geslaagde nieuwjaarswandeling, ondanks de witte neerslag!
