Een bloederig verhaal.....

Nou, zo erg is het nu ook weer niet hoor.... Ik kan soms wat overdrijven in de titel van een verhaal. Nee, geen grote wonden door enge hondengevechten. Nee, gelukkig ook geen ongelukken of iets dergelijks. Niet eens een spannend bezoek aan de dierenarts. Nee, het is allemaal heel wat simpeler. Kira is voor de tweede maal loops. Ze was het in maart voor het eerst en nu dus weer. Iets minder dan een half jaar ertussen dus....  Ze kreeg natuurlijk weer een mooi broekje aan, maar dat vindt ze helemaal niks. Toch moet het, niet alleen vanwege de bloedspetters, maar het helpt ook om Sam en Bass een beetje uit haar buurt te houden. Pfff, die twee zijn erg, en Moosje doet soms ook nog mee. De heren zijn schijnbaar vergeten dat ze gecastreerd zijn... Maar goed, ze is nu in de tweede week, dus nog 1 weekje uitzingen.
We zijn dus ook maar niet met georganiseerde wandelingen meegegaan, helaas. Maar helemaal 3 weken niet kunnen uitdollen en razen is natuurlijk ook niet mogelijk. Dus vandaag toch maar naar de hei geweest. We hoopten dat het er rustig zou zijn omdat het weer niet echt lekker was. Maar toch waren er nog aardig wat mensen. We deden Kira aan de lijn als we mensen zagen aankomen en vertelden dat ze loops was, zodat zij hun hond dan ook even konden aanlijnen (als het een reu was). Dat werd in ieder geval gewaardeerd.
We kwamen Jaromir (saarlooswolfhond) ook nog tegen, maar er zat dus geen praatje in deze keer en Sara kon ook niet met hem spelen, want we liepen maar snel door om Jaromir het hoofd niet op hol te brengen.
De hei was trouwens echt prachtig nu, zo mooi paars. En we hebben het nog net droog gehouden, dus al met al toch  nog een geslaagde wandeling.
En een paar mooie foto's.

Lekker teckelkontje....