Piratenschip in de mist

Vandaag zijn we nog even lekker gaan uitwaaien. Nu is er in de Achterhoek natuurlijk geen echt strand. Maar bij Landal Braamt is wel een meertje met stukjes strand. Voordat ik met de honden ga wandelen zorg ik altijd dat ik even mijn oude kleren aantrek. Dat is voor hen al een seintje dat er iets staat te gebeuren. Als ik dan naar de auto loop om deze even op te halen zie ik Luna voor het raam staan. Ik hoor haar bijna denken, "hé, waar ga je nou heen, we zouden toch samen weg gaan....". Als ik dan vervolgens met de auto de oprit rij weten de honden het zeker, we gaan op stap! En zodra het hek opengaat springen ze in vliegende vaart de auto in. Ja, ja, ook Sara weet niet hoe snel ze in de auto moet komen. Het was behoorlijk koud bij het meer en flink mistig, maar dat mocht de pret niet drukken. Op het strand staat ook een piratenschip, daar kunnen de kindjes die op vakantie zijn in Landal lekker spelen. Maar rond deze tijd van het jaar is er natuurlijk niemand meer die lekker op het strand gaat spelen, dus het piratenschip was vandaag de uitgelezen plek om wat lekkere botjes te verstoppen. Altijd leuk tijdens een wandeling. Ook kwamen we nog een Beagle tegen waar de dames vol enthousiasme mee gingen spelen. Ondanks het koude weer vonden de meiden toch dat ze nog makkelijk even een duik konden nemen. Brrrrrrr
Op het vlot in het water zat op z'n gemakje een aalscholver uit te waaien.
Sara en Luna zijn inmiddels op een leeftijd dat het er af en toe heftig aan toe gaat. Kijvende wijven, die twee teven. Tja, dan zien die tanden er best eng uit en dat gegrom maakt het nog spannender. Het zijn en blijven teven hè.
Op de terugweg kwamen we nog een speelkameraadje tegen, de Friese Stabij Jelmer. Weer even lekker dollen met elkaar, het feest kon niet op. Het bazinnetje vond het maar wat fijn dat Jelmer even zijn energie kwijt kon. Ze vertelde vol lof over haar hondje, een echt Hollands ras. Toen ik haar vertelde dat de "grijze herder", zoals zij Sara omschreef, ook een echt Hollands ras was, werd ze even stil. Dat vond ze toch enorm interessant. Zij had toch echt gedacht dat het een grijze herder was...... Nadat we een poosje samen hadden gelopen kwamen we weer bij de parkeerplaats, waar we afscheid namen ven Jelmer en zijn bazinnetje. Sam en Chloe sprongen direct in de auto, Luna moest ik even roepen. Vervolgens riep ik Sara en het treuzelspelletje was weer begonnen. Mmmmmm, ik heb nog geen zin om naar huis te gaan..... waarom zitten die anderen nou al in de auto..... even wachten of ze er weer uit komen.....jammer hoor, ze blijven zitten.... nou, oké dan ga ik ook wel mee. En na een paar minuten springt ook Sara de auto in.