Vandaag ben ik erg
verdrietig. Ik wist het eigenlijk al langer, het gaat namelijk al een poosje
niet zo lekker met Mira. Ze valt af, loopt wat lastiger en ach, je weet gewoon
dat er iets niet in orde is. Ze doet ook altijd erg naar als er ergens andere
honden zijn. Ik had al het gevoel dat dit kwam omdat ze zich niet zo geweldig
voelt en dus van te voren maar vast laat weten, dat er met haar niet te spotten
valt.
Maar vandaag was echt
schrikken. Mira en Sara waren aan het spelen in de tuin toen ik een harde piep
hoorde van Mira, ze zakte spontaan door haar achterkant. Het was zo’n
rotgezicht. Ik tilde haar op naar binnen en zette haar in de keuken neer. Riep
mijn zoon, die boven was en dacht, dat wordt dierenarts. Mijn zoon zat op de
w.c. dus kwam niet direct. Mira probeerde op te staan en hoewel de achterkant
nog wat laag bij de grond bleef, alsof ze niet rechtop kon staan, liep ze toch
een stukje. En toen ze in de kamer kwam kon ze weer “rechtop” staan. Toch zit
de schrik er goed in. De angst van iedere Duitse Herder eigenaar………. Dus wel de
dierenarts gebeld voor een afspraak voor vrijdag. Jan komt donderdag pas weer uit
het westen terug, en ik wil niet zonder hem. We mogen om 16.00 uur komen, dan
gaan ze foto’s maken. Pffff…. Wat een kl….tezooi! Ik heb er zo’n naar gevoel over.
