Voor kinderen is het
een hele verandering als ze van het ledikantje naar een grote mensen bed
verhuizen. Voor onze jongste, Kevin (inmiddels ook alweer 18 jaar oud) was het
super spannend. Zo spannend, dat hij het eerlijk gezegd wel een beetje eng vond
en regelmatig even uit zijn bedje kwam. Destijds hadden we ook een teckel
(voorganger van Sam), zij heette Lucky. Zij was een heel zorgzaam teefje, en de
oplossing lag al snel voor de hand. Als Kevin naar bed ging, mocht Lucky met
hem mee. Zij zorgde ervoor dat Kevin netjes bleef liggen en als hij sliep,
sloop ze zachtjes het bed uit en kwam parmantig de woonkamer in met een blik
van “ Zo, klusje gekaard, het kindje slaapt!” Toen we Sara net hadden, hebben
we hetzelfde truckje toegepast. Als ik even van huis moest, en de honden alleen
bleven, deed ik Sara samen met Mira in de grote bench.
Maar ’s nachts sliep ze
in de kleinere bench, die naast ons bed stond. Maar nu ze wat groter wordt,
wordt de bench toch wat te klein. Als ze zich omdraait rammelt het ding aan
alle kanten. Tijd voor de overstap naar een “grote honden bed”. Maar hoe dit nu
aan te pakken? Dus het kleed dat in de bench ligt, heb ik op de grond gelegd,
naast het bed, waar eerst de bench stond. Bij het naar bed gaan, krijgen al
onze honden een bonze hondenkluifje en Sara was dit inmiddels ook al gewend en
rende dan haar bench in. Maar hoe vreemd, ineens was er geen bench meer. Toch
ging ze op haar kleedje staan wachten tot het kluifje kwam. Maar toen het op
was, was al die vrijheid toch een beetje raar. Dus terwijl ik deed alsof ik
sliep, hoorde ik haar heen en weer trippelen. Naar de woonkamer, waar Chloe
ligt, naar de andere kant van het bed, waar Mira ligt. Mmmmmm, saaie boel,
iedereen ligt te slapen. Nou, dan ga ik ook maar liggen. En ja hoor, ze ging
netjes op haar bedje liggen en in mum van tijd sliep ze. Geweldig toch.
Maar ’s morgens probeert de boef toch nog even bij mij in bed te kruipen. Tja, dat mag natuurlijk niet, maar het is zo’n lief gebaar! Nee, nee, ik ben consequent! Dan maar een beetje vroeger mijn bed uit, maar zij mag er niet naast kruipen, hoe verleidelijk dat ook lijkt. Zal er ooit weer een tijd komen dat ik weer eens kan uitslapen??????
Maar ’s morgens probeert de boef toch nog even bij mij in bed te kruipen. Tja, dat mag natuurlijk niet, maar het is zo’n lief gebaar! Nee, nee, ik ben consequent! Dan maar een beetje vroeger mijn bed uit, maar zij mag er niet naast kruipen, hoe verleidelijk dat ook lijkt. Zal er ooit weer een tijd komen dat ik weer eens kan uitslapen??????