Tja, je kunt je afvragen wat dit nu weer voor vreemde titel is voor een stukje op het blog. Maar het slaat op de bakjes die in het parcours stonden vanmorgen. Het was vanmorgen namelijk weer tijd voor de kleuterklas. Eigenlijk zouden we gisteren hondentraining hebben, maar vanwege het weer was het een dagje verschoven. Vandaag mocht Moos ook mee. Hij is natuurlijk al lang geen puppie meer, maar omdat Daentje het altijd zo spannend vindt, hadden we bedacht dat zij zich misschien wat zekerder zou voelen als grote vriend Moos bij haar was. Dus Moos was weer eens terug op het veld, en.... Hij wist de konijnenholen nog precies te vinden. Grrrr, en als hij een konijntje ruikt, tja vergeet het dan maar met trainen. Maar goed, een agility parcours vindt hij wel altijd heel erg leuk, dus toen hij het even mocht voordoen ging hij gelukkig weer als vanouds! Netjes over de kattenloop, zigzag door de paaltjes, dan over de cavaletti's en toen kwam....
D'r op, d'r in en d'r op, de bakjes dus. Een staat op zijn kop, daar moet de hond dus op, de volgende staat gewoon en daar moet de hond dus in en dan weer één ondersteboven waar de hond weer op moet staan. Vervolgens over de plank, door de tunnel en toen weer de bakjes, maar die stonden allemaal omgedraaid. De bedoeling was dat de hond dan op één van de bakjes netjes gaat zitten. Moos vond het allemaal weer geweldig. Daentje iets minder. Met veel geduld kreeg ik haar wel overal over en door heen, maar het ging niet direct met veel enthousiasme. De tunnel was ook heel eng, maar toen ze eenmaal doorhad hoe het moest, toen ging ze de tweede keer direct.
Na de agility oefeningen mochten de honden speuren. Er werd een brokje onder een soort hoedje gelegd, waar een gat in zit. De bedoeling is dat de honden ruiken aan alle hoedjes en dan natuurlijk bij het hoedje waar een snoepje in zit even zorgen dat ze het snoepje eruit krijgen. Makkie voor een Saarloos zou je denken. Per slot van rekening kunnen die de koelkast nog open krijgen om het vlees te stelen. In Rotterdam woont zelfs een Saarloos die de magnetron gewoon open doet als hij ruikt dat er vlees in staat. Maar Daentje????? Waar ze thuis als de raven steelt en alles open krijgt, staat ze op het veld een beetje lullig naar mij te kijken. Met heel veel aansporing van mij, probeerde ze heel even of het lukte maar ze gaf het alweer snel op. Pffff....'t is wat, zo'n Saarloos, niet te voorspellen....En na het speuren kwam het leukste van de hele les. De honden mochten los en lekker met elkaar spelen. Kijk, en dat vindt Daentje dus wel leuk.
