Opzij, opzij, opzij

Wat is een Saaarloos toch heerlijk onvoorspelbaar... Geweldig om mee naar een hondenschool te gaan. Je steelt echt de show....
Vanavond was het les vier van de puppyklas. Famke, de Friese Stabij was weer van de partij en mijn grote vriend Willem. Ook waren er twee nieuwe hondjes, Puk een lief klein zwart hondje en Tim de Aussie. Tim en Daentje vonden elkaar wel erg leuk en lief.....
Het volgen aan de lijn ging vandaag wel iets beter moet ik eerlijk zeggen. En zit doet Daentje ook keurig. Maarrrrrr.... toen kregen we de leuke opdracht om ons hondje bij ons te roepen van een wat grotere afstand.... Tim en Willem deden het even voor, zodat Daenerys wist wat er van haar verwacht werd.... Ja ja.... dussssss......

Kijk, en op zo'n moment denk ik wel eens.... wat is een Aussie of een Duitse herder toch heerlijk........Pfffff..... Daenerys had voor alles en iedereen oog, behalve voor mij....
Ach, het duurt misschien wat langer, maar het gaat goed komen, dat weet ik zeker. Of zoals ze hier in de Achterhoek zeggen: 't kump goed!
Na de les vond Daentje het wel erg leuk om met haar nieuwe vriendjes te spelen!!

  

D'r op, d'r in en d'r op...

Tja, je kunt je afvragen wat dit nu weer voor vreemde titel is voor een stukje op het blog. Maar het slaat op de bakjes die in het parcours stonden vanmorgen. Het was vanmorgen namelijk weer tijd voor de kleuterklas. Eigenlijk zouden we gisteren hondentraining hebben, maar vanwege het weer was het een dagje verschoven. Vandaag mocht Moos ook mee. Hij is natuurlijk al lang geen puppie meer, maar omdat Daentje het altijd zo spannend vindt, hadden we bedacht dat zij zich misschien wat zekerder zou voelen als grote vriend Moos bij haar was. Dus Moos was weer eens terug op het veld, en.... Hij wist de konijnenholen nog precies te vinden. Grrrr, en als hij een konijntje ruikt, tja vergeet het dan maar met trainen. Maar goed, een agility parcours vindt hij wel altijd heel erg leuk, dus toen hij het even mocht voordoen ging hij gelukkig weer als vanouds! Netjes over de kattenloop, zigzag door de paaltjes, dan over de cavaletti's en toen kwam.... 

D'r op, d'r in en d'r op, de bakjes dus. Een staat op zijn kop, daar moet de hond dus op, de volgende staat gewoon en daar moet de hond dus in en dan weer één ondersteboven waar de hond weer op moet staan. Vervolgens over de plank, door de tunnel en toen weer de bakjes, maar die stonden allemaal omgedraaid. De bedoeling was dat de hond dan op één van de bakjes netjes gaat zitten. Moos vond het allemaal weer geweldig. Daentje iets minder. Met veel geduld kreeg ik haar wel overal over en door heen, maar het ging niet direct met veel enthousiasme. De tunnel was ook heel eng, maar toen ze eenmaal doorhad hoe het moest, toen ging ze de tweede keer direct. 

Na de agility oefeningen mochten de honden speuren. Er werd een brokje onder een soort hoedje gelegd, waar een gat in zit. De bedoeling is dat de honden ruiken aan alle hoedjes en dan natuurlijk bij het hoedje waar een snoepje in zit even zorgen dat ze het snoepje eruit krijgen. Makkie voor een Saarloos zou je denken. Per slot van rekening kunnen die de koelkast nog open krijgen om het vlees te stelen. In Rotterdam woont zelfs een Saarloos die de magnetron gewoon open doet als hij ruikt dat er vlees in staat. Maar Daentje????? Waar ze thuis als de raven steelt en alles open krijgt, staat ze op het veld een beetje lullig naar mij te kijken. Met heel veel aansporing van mij, probeerde ze heel even of het lukte maar ze gaf het alweer snel op. Pffff....'t is wat, zo'n Saarloos, niet te voorspellen....En na het speuren kwam het leukste van de hele les. De honden mochten los en lekker met elkaar spelen. Kijk, en dat vindt Daentje dus wel leuk. 

 

De tweede les

Even snel een kopje soep, Griekse tomatensoep, erg lekker moet ik zeggen. Waarom even snel? Het is weer dinsdag en op dinsdag mag Daentje weer naar school. De les start om half zeven, dus het eten is even een haastig klusje. Na de soep kom ik met de riem naar Daentje. De riem vindt zij nog niet zo erg leuk. Wandelen buiten vindt ze nog eng, vooral al die auto's die langs razen en zelf in de auto vindt ze al niet veel leuker. Dus met een tergend langzaam lopende Daenerys achter mij aan slepend, vertrek ik van huis. Bij de hondenschool springt ze snel de auto uit, "Zo....",  zie ik haar denken, "dat hebben we vast gehad." Eenmaal op het veld mag ze los om met de andere hondjes te spelen. Ziva en Famke zijn al druk samen aan het ravotten, tja dat zijn nu eenmaal BFF's (best friends forever). Willem komt ook net aan, maar tja, hij is toch wel iets te klein om echt mee te kunnen spelen. Dus Daentje gaat het veld verkennen, in haar uppie. Als ze alle hoekjes van het veld heeft geïnspecteerd gaat ze de baasjes van de andere hondjes begroeten en natuurlijk even enorm kroelen met Sandra. Geen pannetje deze les, maar wel aandachtsoefeningen. Veel aandacht heeft Daenerys niet voor mij, er is zoveel afleiding. Van de prachtige paarden bijvoorbeeld die naast ons in de wei staan, of de koeien in de wei van de buren, en als je iets verder kijkt zie je ook nog schaapjes. Tja, dan is het vrouwtje dus echt niet zo interessant. Na de aandachtsoefeningen gaan we "zit en blijf " oefenen. Nou, zit kan ze prima, maar ze wil heeeeel snel weer terug naar haar plekje, dus blijf is iets lastiger. Na al deze inspanningen is ze alweer versleten.....
Ze valt als een blok in slaap achter mijn stoeltje. Ach, dat kwam wel goed uit want Sandra was toe aan wat instructie voor de pup eigenaren. Ik was erg moe en had veel last van mijn rug, dus mijn gedachten dwaalden regelmatig wat af. Maar dat is niet zo erg, want ik heb het praatje al wat keertjes eerder gehoord. Dromerig keek ik naar de kleine schavuit naast mij. Willem zat zeer geconcentreerd naar Ziva te kijken die lekker door het gras rolde. Op de parkeerplaats zag ik de eerste auto's van de groep na ons al het terrein op rijden. Toen Sandra klaar was met haar praatje mochten de mensen uit de groep na ons vast even over "ons" veld heenlopen naar het veld waar hun hondjes even los mochten spelen. Wij mochten daarna de honden ook nog even los laten en zij mochten lekker spelen. Gelukkig voor Daentje, ontsnapte een van de hondjes van het andere terrein, de Golden pup Max. Daenerys was gelijk in voor een spelletje, ze vond Maxje wel leuk. Ook de Rodesian Ridgeback kwam even kijken. Ik ben even de naam van dat hondje kwijt. Met zijn drieën waren ze leuk aan het spelen. Ik moedigde de baasjes van die honden aan om Daentje vooral te aaien. Hoe meer mensen haar aanraken hoe beter. En op deze leeftijd vindt Daen het ook allemaal nog geweldig. Laten we hopen dat we door goede socialisatie dit kunnen vasthouden.
Ik liep nog even met Sandra mee, want ik mocht de puppy kattenloop lenen. Handig toch, zo'n vriendinnetje met eigen hondenschool!! Morgen zal ik dit "gevaarte" eerst even schoonmaken (ontsmetten, want de pups zijn nog niet ingeënt en ik neem geen enkel risico) en daarna zullen we eens kijken wat ze ervan vinden.
Ik liep naar de auto met de minikattenloop en zette het ding in mijn auto. De andere pup eigenaren van onze les waren inmiddels al vertrokken. Ondertussen was Daenerys gezellig met de tweede groep bezig. Ik liep van mijn auto terug het terrein op en ze had mij dus totaal niet gemist, alleen aandacht voor de andere mensen en honden. Maar toen ik met de riem weer op haar afliep, kreeg ze argwaan. Met gepaste tegenzin kreeg ik haar aangelijnd en nam ik haar weer mee naar de auto. Thuis kwamen de honden haar enthousiast begroeten. Ze dook in de waterbak en daarna viel ze als een blok in slaap. Daar hebben we de rest van de avond geen last meer van.

 

 

Ik ben al heeeel groot

Wat een heerlijk weer was het vandaag. Niet al te warm, net lekker. Natuurlijk zijn we een groot deel van de dag buiten geweest. Ook de tweeling mocht af en toe lekker tussen de grote honden spelen. En dan lijkt Daenerys ineens heeeel groot. Dat vindt zij zelf trouwens ook. Ze is wel erg lief met de pups. Natuurlijk verliezen we haar nooit een seconde uit het oog als de kleine hummels rondlopen. Daentje luistert heel goed als we haar vragen om zachtjes te doen. En ze kijkt dat ook direct naar ons met oogjes die zeggen "Goed van mij hè, ik ben al heel groot!". En groot is ze zeker, in ieder geval groot voor haar leeftijd. Daentje is nu bijna 19 weken oud (dik 4 maanden) en weegt inmiddels al 18,7 kilo met een hoogte van bijna 50 cm.
Ze vindt het heerlijk om met Kira, Chase en Sara te spelen. Vandaag kregen ze een mooi touw waar ze mee kunnen touwtje trekken. Dat is één van de favoriete spellen. Ook is hard achter elkaar aan rennen een leuk spelletje. En soms wordt er ook wat gestoeid, maar gelukkig nooit al te ruw. Omdat Daentje nog zo jong is, houden we altijd bij hoelang ze speelt. We willen niet dat ze te lang aan het dollen is, dus af en toe wordt er verplicht gerust.
Want ook al voelt zij zich heel groot, ze is nog maar een puppenkind. En ook dat zien we terug. Zo schattig, als de minipupjes net hebben gedronken bij Sara, dan ruikt de buik van Sara natuurlijk nog naar melk. Voor Daenerys is dat nog een heel bekende lucht en zo af en toe probeert ze dus ook nog even of Sara wat melk voor haar heeft. Die schat van een Sara blijft dan nog staan ook. Maar dat vinden wij toch niet goed hoor. De melk is echt voor Wahots en Wyakin!
Dus dan pikt Daentje maar even een kussentje van de (honden)stoel en daagt ze Moos uit tot een kussengevecht, ook altijd leuk. Pikken, daar is Daentje heel goed in. Het maakt niet uit wat het is, de afstandsbediening van de tv (tja, wie laat die dan ook op de salontafel liggen), een leeg melkpak van het aanrecht (tja, dat hoort ook in de prullenbak), en tja, als er iets te eten is dan heeft ze het ook te pakken, zelfs radijsjes worden gestolen. Maar ach, wij kunnen er wel om lachen hoor, dat hoort per slot van rekening bij de Saarloosjes, niet dan?

Ik ben heel lief voor de baby's hoor

lekker bekvechten

maar eigenlijk zijn we beste vriendinnen hoor

mag ik ook een slokje

mijn touw, niet mijn touw, echt niet het is MIJN touw!

Nee, het is gewoon van MIJ!

Nou, dan neem ik het kussen wel.....

Eindelijk....

Vanmorgen heb ik Chase, Sam en Moos even bij Sandra gebracht (jawel van de hondenschool Hond en Zo), zij kan namelijk ook hondjes trimmen. En toen ik terug naar huis reed, dacht ik, nu is het wel een mooi moment om met de andere drie weer eens naar het bos te gaan. Daentje was nog nooit in het bos geweest en Sara sinds haar zwangerschap ook niet meer. Dus thuis heb ik Sara, Kira en Daentje in de auto geladen en ben met ze naar het Idinkbos gereden. Daentje vond het nog steeds niet zo leuk om in de auto te moeten, maar ze vond het wel erg prettig dat Kira en Sara bij haar waren. Toen ze bij het bos eruit mochten, waren ze door het dolle heen. Wat een plezier hadden die drie dames. Geweldig om te zien. Daentje week niet van de zijde van haar twee grote pleegmoeders. Zo schattig om te zien. Eén keer kwam ze even naar mij toe en keek ze me echt zo aan met een blik die zei:"Wat fijn is dit!".
Toen we langs het maisveld liepen, schoot Sara tussen het mais. Daentje natuurlijk erachteraan. Maar toen Sara eruit kwam, liep Daentje nog in de tweede rij. Ze keek wat beduusd naar die grote palen (mais) en dacht dat ze er niet uit kon. Kira zag de wanhoop en kwam haar redden. Liep dwars door het mais en zorgde dat Daentje er weer uitkwam, zo ontzettend lief en zorgzaam. (Hoewel ik mij afvraag, of de boer waarvan het maisveld is, dit met mij eens is....)
We bleven natuurlijk niet al te lang weg, want het was voor Sara de eerste keer dat zij haar pups achter liet. Maar ze leek het niet erg te vinden. Eenmaal weer bij de auto, springen Kira en Sara er zo in. Daentje twijfelde toch weer, maar ging er makkelijker in dan normaal gesproken. Autorijden is toch een stuk fijner als Kira of Sara erbij is. Thuis ging Sara snel weer bij haar kindjes kijken, die hadden haar wel een beetje gemist hoor. Maar gelukkig was Jan bij hen gebleven.
's Middags kon ik de mannen en Chase weer ophalen. Heerlijk kort, en wat ruiken ze dan ook weer lekker! Chase als een echte dame, met het geurtje Happiness en Sam en Moos hadden een mannengeur, Friends. Het knuffelgehalte is dan gelijk weer met stip gestegen.

Nieuwe vriendjes

En dan komt de dag dat Daenerys voor het eerst naar school mag. Ik kan me de dag van gisteren nog herinneren dat de kinderen voor het eerst naar school gingen.Wat was dat spannend.... en vooral ook moeilijk voor de moeders. Gelukkig mag je er bij een hondenschool gewoon lekker bij blijven. Geen dramatisch afscheid bij de deur. Maar toch wel een beetje spannend hoor. Het begint natuurlijk al bij de autorit. Daenerys is wat autorijden betreft een echte Saarloos. Waar haar moeder Shiva zo in de auto springt, lijkt Daenerys in dat opzicht veel meer op haar vader. Auto's zijn absoluut niet favoriet.... Gelukkig is het maar een klein ritje, een minuut of tien, voor we bij de hondenschool zijn.
Toen we aankwamen bij Hond en Zo waren er al twee hondjes aanwezig. Een Friese Stabij met de prachtige Friese naam Famke, wat meisje betekent dus ik gok er even op dat het om een teefje gaat. Ook was er een heerlijke eigenwijze Riesensnauzer met een prachtige kleur, zij heet Ziva. Daentje moest even de kat uit de boom kijken.... Nou ja, bij wijze van spreken dan, want op een hondenschool zijn natuurlijk geen katten.......
Na een poosje kwam nummer vier de hondenschool binnen. En dat is me toch een geweldige kerel. Een echte mini Moos.... ik was gelijk verliefd (en Daentje ook volgens mij). De kleine kruising Teckel - Jack Russel (ja, inderdaad, dezelfde mix als Moos) heet Willem. Nadat de hondjes even hadden gespeeld, begon het echte werk. Voor Daenerys was het erg spannend allemaal. Voor het eerst op dit vreemde terrein, met al die vreemde mensen en honden.... erg veel aandacht voor mij had ze dus niet. Maar ach, alle begin is moeilijk. Na de aandachtsoefeningen gingen we ook even met het pannetje aan de slag. Jazeker voor de trouwe lezers van dit blog is het een feest van herkenning... Weet u nog?  Het beroemde pannetje.....
Alle hondjes deden het geweldig voor zo'n eerste keer! Maar je kon wel zien dat ze moe begonnen te worden. Daentje lag zelfs in de Saarloos houding op het veld, wilde bijna niet meer overeind komen.
Na het pannetje kregen we nog wat tips over verzorging en mochten de hondjes nog even spelen met elkaar. Het was duidelijk dat minimoos Willem de favoriet was van Daenerys, maar die kleine stoere vent vond het wel een beetje spannend dat er zo'n grote dame om hem heen huppelde. Ach, dat gaat helemaal goed komen tussen die twee. We kunnen niet wachten tot volgende week.

Lekker vers water!

Ik zit hier wel veilig, laat die andere twee maar spelen.....

Hé, ik ruik iets lekkers in dat pannetje....

Wat zou daar in zitten?

jammie..... brokjes.....

Ja, vrouwtje, als jij mij roept ben ik er zo weer!

MOE

ook moe...

Hallo Willem, ik ben Daenerys 

Ja, uhhh, leuk, maar jij bent wel erg groot hoor.....

Maar ik ben ook lief hoor, echt waar....

Dag Sandra, tot volgende week, ik vond het erg leuk!!!!!!!

En als de avond valt....

De laatste dagen was Nederland het doelwit van een heuse hittegolf. Natuurlijk willen we graag zomer, maar het was toch wel erg veel van het goede. Maar zo tegen de avond koelde het gelukkig wel wat af. En dat is het moment dat de hondjes tot leven komen. Na een hele dag rustig in de schaduw liggen, heb je natuurlijk in de avond extra veel energie. Hoewel ze de hele dag in het badje verkoeling zouden kunnen zoeken, keuren zij dit waterparadijs de hele dag geen blik waardig. Maar des avonds wordt het feest. Daenerys heeft dan energie voor tien en springt en plonst heerlijk in het bad om vervolgens de achtervolging in te zetten op Kira en Chase.
We hadden deze drie musketiers maar even in de ren gezet met de poort dicht, zodat op het terras de pups van Sara konden dribbelen. Daar maakte Wyakin kennis met Mister Moos. Wat is dat toch ook een heerlijke teckel. Zo zacht en lief voor de pupkes. Sara kwam even kijken, maar zag dat het goed was. Moos is te vertrouwen, die mag wel met haar meisje spelen.
Na een tijdje wilde Kira ook op het terras en Moos vond het wel leuk om in de ren met Daentje te dollen, dus wisselen van de wacht. Daentje is zelf natuurlijk nog echt een pup en kan nog niet met Wahots en Wykin spelen. Maar gelukkig zijn er genoeg honden hier om iedereen tevreden te houden en we hebben gelukkig ook de mogelijkheden om verschillende groepjes honden te scheiden.
Het was heerlijk om al die viervoeters te zien spelen en dollen! Wat een heerlijke zomer!