En we zijn weer door....

Tjonge jonge, wat een spannende wedstrijd.... We hebben met alle hondjes gekeken hoor. Natuurlijk had Moos zijn oranje outfit weer aan en ook Bas had een oranje tintje. Voor de wedstrijd deden Sam en Moos even een dutje... En wat was die wedstrijd spannend, echt tot de laatste minuten. En wat een opluchting toen Nederland zich zo geweldig herstelde!

Dutje voor de wedstrijd

Zelfs Sara keek....

En toen ging het mis, 1-0 voor Mexico....

Bas vond het erg spannend.... en toen....... Ja hoor, 1-1

En in de laatste minuten nog een goal, 2-1 voor Nederland. Fantastisch!!

En tot slot even de spanning weg stoeien.

Moos en Chase houden van voetbal

Pfff, dat was een spannend avondje voor Moos en Chase. Zij zijn echte oranje fans. De rest geeft er niet zo om. Bas en Sam liggen te maffen op de bank en Kira en Sara vinden hun bot belangrijker. Kira is trouwens helemaal niet zo gek op bal spelletjes, gek want normaal gesproken zijn herders daar toch helemaal idolaat van. Ach, ieder zijn ding. Maar Chase en Moos zaten voor de buis vanavond. Chase zat in opperste concentratie naast mij op de bank.....

 Moos kon het beter zien als hij op tafel zat, dus voor deze éne keer.....

Maar het werd hem al snel te spannend.....en hij klom bij mij op schoot, net op tijd want.....

Ja hoor, we hebben gescoord, Moos was door het dolle. 1-0 voor Nederland...
Maar wat zegt die verslaggever nu?

Een teckel op de bal? Een teckel op de bal? "Waar dan?", denkt Moos "ik zie helemaal geen teckels op het veld...."
En ja hoor, het is niet te geloven maar ze maakten nog een goal, wat een wedstrijd, Chilli werd in de pan gehakt (hahaha dan krijg je Chilli con carne.....)
We hebben gewonnen, groot feest hier...

Farm en Country Fair

Vandaag zijn we naar de Farm en Country Fair in Aalten (nou ja, eigenlijk IJzerlo) geweest. Het is een prachtige grote Fair van Amerikaanse allure. Er zijn allerlei dieren te bewonderen en leuke stands. Omdat het goed is voor de socialisatie hebben we Kira meegenomen. Ze vond het best een beetje spannend natuurlijk. Ten eerste was ze zonder de roedel (dat vindt ze altijd al spannend) en ten tweede op vreemd terrein met allerlei vreemde geurtjes. Maar ze deed het echt supergoed! Ze liep keurig rustig naast en snuffelde af en toe eens aan een hondje van andere mensen. Kinderen mochten haar aaien (daar geniet ze van) en ze kreeg zelfs bijna een kusje van één van de mini paardjes. De koeien vond ze maar niks, daar blafte ze tegen, maar dat mag ook wel, die zijn zoooo groot.

Kusje?

Op de Fair stond ook Jelien Lammers, een kennis, die daar demonstraties en workshops gaf over hersenwerk voor honden. We maakten even een praatje en Kira mocht in de ballenbak. Nou, dat vond ze wel leuk. Toen werden we uitgenodigd om mee te doen aan de demo/workshop die middag in de ring. Spannend en ook leuk, dus we accepteerden de uitnodiging.
We gingen eerst nog even verder de Fair over. In de tent werd behoorlijk harde muziek gespeeld, we gingen er even zitten om een broodje te eten. Ook hier was Kira weer super braaf. Ze ging gewoon lief naast de tafel liggen. Niet onder de indruk van de herrie.

Ben ik braaf baasje?

Aha, nou van karbonade hou ik niet hoor.......

Tegen twee uur liepen we weer terug naar de hondenring. Kira was inmiddels al behoorlijk moe, maar we deden toch een poging om mee te doen aan hersenwerk. De eerste opdracht was het leren open maken van een eierdoos, zonder het ding te slopen. Kira vond dit wel leuk, het lukte ook best goed. Jelien liep in de ring en gaf via de microfoon aanwijzingen. Na het spel met de eierdozen mochten we nog wat grote spellen doen. Kira en ik gingen voor de fietsbanden. Kira kent dit wel en had best al snel de snoepjes uit de band gehaald. Maar ik zag dat ze er eigenlijk wel een beetje klaar mee was. We mochten nog een keer wisselen, het cupcake spel. Dit doe ik thuis ook regelmatig, maar bij Kira was alle put eruit. Ze had geen interesse meer. Snaaide nog wat snoepjes uit het cakeblik en wilde eigenlijk naar huis. Ik besloot maar te stoppen. Jelien vertelde aan de mensen om de ring dat het altijd heel vermoeiend is, dit soort spellen en dat het heel verstandig is om te stoppen als je denkt dat de hond er klaar mee is. We gingen nog even een broodje eten en toen richting huis. Thuis kregen alle honden een lekker bot wat we hadden gekocht op de Fair. Kira ligt voor del op de bank, versleten. Maar was was ze braaf geweest, ik ben supertrots op mijn meisje!

Uhh, baasje kom jij ook?

Ff opletten wat er gezegd wordt...

Ja leuk die eierdoos, maar de snoepjes zitten nu nog in jouw zak!

Dat ding heb ik zo open hoor

De snoepjes heb ik al uit de band, mag ik nu weer naar de baas?

Wat een pech, Bas is weg......

Ja, de titel lijkt een beetje grappig, maar pffff, wat een schrik hebben wij gehad vandaag. Gewoon bijna niet leuk meer. Maar laat ik bij het begin beginnen. De ochtend verliep rustig, ik had met Chase de laatste sessie met G. Het weer was redelijk en het ging allemaal prima. Eenmaal thuis zouden we even de nieuwe auto van Kevin gaan ophalen. Omdat hij zelf nog niet mag rijden (wel geslaagd voor het rijbewijs maar het document zelf nog niet in bezit) moesten Jan en ik even mee. We reden in de Peugeot heen en Jan en Kevin zouden met de nieuwe auto terug rijden en ik natuurlijk weer met de Peugeot. Voordat we gingen, keek ik nog snel even op FB. Hé wat leuk, een berichtje van Esther. Ze vroeg of we wilden wandelen bij Het Leesten. Ja, dat hoef je ons geen twee keer te vragen, altijd leuk toch? We spraken af om half drie. Het hele auto haal gebeuren liep iets uit en ik begon mij steeds gehaaster te voelen. maar gelukkig, toen we thuis waren en ik nog even keek op FB stond daar een berichtje van Esther met de vraag of het een half uurtje later kon. Ja, graag, wat ons betreft, dan hoefden we niet zo te rennen.
Dus alle honden in de Fiat geladen en op weg naar Apeldoorn. Daar zagen we Esther en Erik met Rigg en Tyra. Het was mooi weer en het beloofde een fijne wandeling te worden. De honden hadden veel plezier en dus wij ook. We hadden Sam en Moos aan de lijn gehouden. Moos kan soms los, maar daar is zoveel bos en vreemd terrein dat ik het niet durfde. De rest liep wel los. Natuurlijk kwamen we grote waterplassen tegen en de herders springen daar dan gelijk vol in. Er was ook een behoorlijk diepe plas, de teckels stonden daar tot hun buik in het water. Geen natte voetjes maar natte buikjes halen. Bas houdt niet van water en ook Tyra moet er niks van hebben, wat is dat toch met die Spanjaarden?
Normaal gesproken loopt Rigg er ook altijd netjes langs, maar ja..... met zoveel mooie meiden die in het water spelen kan je als super reu natuurlijk niet achter blijven. Dus ook Rigg ging eens onderzoeken wat er nu zo leuk is aan spelen in een plas. Hij heeft het ontdekt hoor, hahaha, ik hoop niet voor Esther dat hij nu vol in iedere plas springt die hij tegenkomt. Maar goed, de wandeling ging verder, we kwamen ook een aantal keer een groot hol tegen. Daar moesten Sam en Moos dan natuurlijk grondig onderzoek verrichten. En toen ineens......het éne moment zagen we hem nog en het andere moment.....
Waar is Bas? Ja, goede vraag, waar is hij? Wij roepen en roepen. We zagen hem net nog..... ja, maar nu dus niet meer.... Hoe we ook riepen en zochten, geen Bas. Ik begon me behoorlijk zorgen te maken. Esther probeerde mij moed in te spreken door aan te geven dat het terrein omheind was. En ja, Bas is gechipt en niet verlegen. Dus als mensen hem zouden vinden, dan zou hij wel weer bij ons terug komen. Maar eigenlijk wilde ik daar toch maar niet aan denken. Weg gaan hier, zonder Bas? Nee, echt niet. Zelf had ik steeds het idee dat hij naar de auto zou lopen. Bas is geen wegloper maar hij is wel een tikje slechthorend. Als hij in het bos wat afgedwaald zou zijn, en ons niet meer zou horen, dan zou hij vast proberen naar de auto te gaan. nadat we verschillende keren het rondje hadden gelopen (in twee teams, Esther en ik en Erik en Jan....) belde ik Jan dat hij maar vast richting auto moest gaan en goed moest opletten of hij daar ergens was. Pffff, het zweet begon ons allemaal behoorlijk langs de rug te lopen.... wat een spanning. En toen... het verlossende telefoontje, Jan had Bas gevonden. De kleine slimmerd liep inderdaad bij het hek, onderweg naar de auto. Wat een opluchting.... Van al die spanning hadden we allemaal behoorlijk dorst gekregen en dus lieten we ons op het terras van de Ugchelse Berg neervallen. Pfffff, we waren allemaal opgelucht en genoten nog even na van het drankje. Erik trakteerde ook op een patatje en dat ging er ook wel in, het was inmiddels iets later dan gepland, hahahaha. De honden lagen rustig (behalve Moos onze duracel teckel, die altijd doorgaat als alle anderen al opgeven). Sam gaf Rigg nog een vriendschappelijke lik onder tafel. Ja, Sam heeft Rigg wel goedgekeurd als zwager, hihihi......Zijn kleine zusje Sara heeft een leuk vriendje.....
En de volgende keer? Gaan we zeker weer wandelen maar Bas blijft daar voortaan maar liever aangelijnd.

Vrij op de hei

Vandaag zijn we nadat ik uit mijn werk kwam nog lekker even naar de hei geweest. Tjonge, zo rond een uur of zeven 's avonds is het daar heerlijk rustig zeg. Beter dan de zaterdagmiddag of nog erger de zondag, dan zie je door de honden de hei niet meer, hahaha.
Maar goed, omdat het zo rustig was, vonden we het wel een keer goed dat Moos los mocht. Kijk, op zich doet hij het op de training erg goed. Maar tja, de hei is natuurlijk wel een uitdaging. Wat een vrijheid is dat.... tja, en vrijheid komt met verantwoordelijkheid en heeft kleine Moos dat wel? Nou, mensen het ging eigenlijk best goed. Soms dwaalde hij wat af, maar als we riepen kwam hij dan toch. Andere honden is een ander verhaal. Daar rent hij altijd direct op af. Groot, klein, dik, dun het maakt hem allemaal niet uit. Het komt niet in hem op dat er misschien grote honden zijn die kleine hondjes willen bijten of zo..... en als het al in hem opkomt dan komt het niet in hem op dat hij dus zo'n klein hondje is.... hahaha
Maar goed, het was rustig dus die paar honden die we tegenkwamen dat ging goed. Al met al een leuk uitje geweest zo in de avond. Natuurlijk hebben we een paar foto's maar we hebben ook een filmpje gemaakt. Dus gaat u zitten voor.....
                                           Moos, de movie

Tikkertje op de hei

FF lekker rollen

Druk dagje voor Chase

Vandaag was het een drukke dag voor Chase. Zij vindt dat geen probleem hoor, sterker nog, ze geniet ervan. We hadden vandaag weer een topdog sessie, voor k9-4care . Maar voordat we dan aan het werk gaan, gaan Chase en ik even samen naar het bos. Heerlijk vindt ze dat, even het vrouwtje voor haar alleen.

Na dit avontuur, gingen we aan het werk. Eerst even ons cliëntje ophalen en dan op weg naar het trimbos. Daar deden Chase en G. hun best met allerlei opdrachten. De laatste opdracht was even lekker borstelen, dat had Chase wel verdiend. Nou, daar kan ze dan ook echt van genieten.

En alsof het allemaal nog niet genoeg was, gingen we vanmiddag ook nog even naar de hei. Pfff, zoals ik al zei, een druk dagje voor Chase. Maar de andere honden hadden dit natuurlijk ook verdiend, dus met zes eigen en nog altijd een logé, naar de hei. Natuurlijk moesten de teckels en Kira weer in het water spetteren. Chase had vandaag geen zin in nattigheid, normaal gesproken duikt zij er als eerste in. Ook kwamen we weer wat holen van konijntjes en vossen tegen. Tja, dan zijn de jongens niet meer te houden natuurlijk.
Het weer was niet geweldig, maar we hebben het wel droog gehouden. Ach, het kan niet iedere dag 25 graden zijn, toch?

Uhhh, zien we daar iets???? 

De hei? Het lijkt toch meer op een bezoekje aan het strand, hahahaha

Chase had niet zo'n zin in een duik.

Ja, ja, ik kom al......

Even dit konijnenhol inspecteren hoor.