Wat een feestjes!

Wat een druk weekend is het weer. Gisteren begon het met weer een leuke sessie met Chase en G. Met Chase werk ik met kinderen. Wie daar mee over wil lezen, kan het blog op de site volgen. http://k9-4care.nl/dagboek-van-een-therapiehond/

Verder hadden we gisteren bijzondere visite. De baasjes van Shiva kwamen op bezoek. Gelukkig gaat het al iets beter met haar baasje. Hij heeft 2 operaties achter de rug en moet nog wat revalideren. Maar hij is thuis en fit genoeg om op visite te komen. Toen de auto het pad op reed, had Shiva al door dat er iets bijzonders stond te gebeuren. Toen ze haar baasje zag, was ze door het dolle. De begroeting was uitbundig! Toen we gezellig koffie zaten te drinken met Oranje gebak, liet Shiva even zien dat ze haar streken nog niet kwijt was. Ze was ontzettend ondeugend, eiste alle aandacht op. "Tja, je komt voor mij, of je komt voor mij!", dacht ze. Ze ging er met een tuinstoelkussen vandoor en probeerde de jas van het vrouwtje af te pakken, de grapjas. Als de andere honden in de buurt van "haar" visite wilde komen, liet ze toch even merken dat ze er toch echt voor HAAR ALLEEN waren, en dat de andere honden maar naar hun eigen baasjes moesten gaan voor aandacht. Voor de baasjes van Shiva was het ook goed om te zien, hoe ze het hier heeft. Dat geeft toch wat rust.
Sara vond het allemaal maar raar. Waarom ging haar grote zus toch steeds met die vreemde meneer kroelen? Wat was er toch tussen die twee? Sara was ervan onder de indruk. Ze hield het baasje van Shiva heeeeel goed in de gaten. Hoewel ze hem toch wel spannend vond, was ze ook heel nieuwsgierig! Er moest toch wel iets speciaals met hem zijn, want Shiva was stapelgek op hem..... Mmmmmm, je ziet haar op de foto gewoon nadenken.

Lekker kroelen met mijn baasje!

      
Helaas was er natuurlijk ook een tijd van afscheid nemen. Een dikke kroel en dan snel de auto in. Dat vond Shiva even niet zo leuk, ze begreep het even niet zo goed. We gingen naar binnen en ze zat direct in het raamkozijn om haar baasjes uit te zwaaien. We lieten haar even een kwartiertje zitten en gingen toen eten maken. Dat hielp, ze had trek en at met smaak haar bak leeg. Daarna viel ze als een blok in slaap op de bank, tja zoveel emoties vandaag, daar word je wel moe van!

MIJN Baasje!!!!!!!

Vandaag was het weer feest! Het kan niet op! Vandaag is het namelijk de verjaardag van onze kleine baby. Kira is vandaag 1 jaar oud geworden. Ze is in formaat de grootste, maar in gedrag nog een enorme baby hoor. Maar wel een schatje natuurlijk. Niet te geloven dat ze nu alweer 1 jaar oud is. Op dezelfde dag dat wij haar mochten ophalen, kwam ook Moos bij ons wonen. (Weten jullie het nog? Anders is alles terug te lezen op: http://wolvenstreken.blogspot.nl/2013/06/wat-een-drukke-dagen.html )
Moos de terror teckel uit Spanje! We weten eigenlijk niet precies wanneer hij geboren is. Er is in zijn paspoort een klein beetje gesjoemeld met de geboortedatum, omdat het zaak was dat hij zo snel mogelijk uit het asiel weg kon. Zijn broertjes en zusjes waren al dood gebeten en zijn staartje was ook al gecoupeerd door een andere hond. Om nog een kans te hebben te overleven, moest hij zo snel mogelijk uit het dodingsstation in Cuenca. Omdat we hem op dezelfde dag als Kira hebben opgehaald, hebben we besloten dat we de verjaardagen maar samen gaan vieren. Dus ook voor Moos een lekker taartje vandaag! Tjonge wat een pret vandaag! Alleen een beetje jammer van het weer, een lekkere grote wandeling op de hei zat er niet in vandaag. Ach, dat komt van de week wel weer!

Ondeugende teckels

Gisteren was het mijn vrije dag en het was weer prachtig weer. Dus zijn we weer op visite geweest bij Sanne. Zoals altijd een groot succes. De honden vinden het heerlijk om daar te spelen en Sanne en ik kunnen weer heerlijk kletsen en thee drinken.
Af en toe lopen we dan even de wei in om te kijken of alles nog goed gaat. Bas is dan natuurlijk aan het graven, dat is nu eenmaal zijn lust en zijn leven.

Die gekke oude sok heeft het altijd ontzettend naar zijn zin bij Sanne. Sam en Moos graven graag mee. Zo af en toe zaten ze wel dicht bij het hek, dus dan moesten we ze toch even weghalen. Stel je voor dat ze eronder door graven.......
De tijd vliegt altijd als ik daar ben en voor we er erg in hadden was het 10 voor half 5. Normaal gesproken maakt dat niet veel uit, maar nu had Sanne om half 5 een afspraak bij de dierenarts. Dat was even schrikken. Snel zochten we alle hondjes bij elkaar. Sara, Shiva, Kira en Chase waren zo gevonden. Bas hadden we ook al vrij snel. Maar waar waren de teckels?
Ik zei tegen Sanne dat ze maar vast moest gaan, ik wilde niet dat zij te laat bij de dierenarts zou komen. Ik liep ondertussen naar het einde van de wei. Ik riep Sam en Moos en ja hoor, Moos kwam ineens vrolijk aanhuppelen. Maar Sam was nog niet boven water. Ik liep verder en ja hoor. Die schavuiten hadden dus een gat onder het hek gegraven en van Sam was nog maar een klein kontje te zien. Hij had in de groenstrook tussen de weg en het hek van Sanne een konijnenhol (of muizenholletje) ontdekt en was driftig aan het graven. Pfff, de draak! Nadat ik hem een keer of twee streng had verteld dat het nu wel genoeg was en dat hij moest komen, kwam hij eindelijk aangesjokt. net aan de andere kant van het gat onder het hek bleef staan. Ik ging met mijn arm door het gat en Sam deed een stap naar achteren. Gggrrrrrrrr. Wat zijn die teckels toch monsters!!!!! Ik verloor mijn geduld en zei dat hij nu direct moest komen en ja hoor... alsof ze weten dat het menens is. Meneer kwam zowaar onder het hek door en liet zich aanlijnen.
Sanne was inmiddels al vertrokken en wij gingen ook richting huis. Volgende keer toch iets beter opletten, hahaha. Ach, ze lopen niet echt weg, maar vinden het gewoon leuk om even net dat te doen wat niet mag. Teckels zijn nu eenmaal graag ondeugend!

We wandelen wat af

Met de kaak gaat het langzaamaan wat beter, maar ik kan nog zeker niet zonder de pijnstillers. Maar dat neemt niet weg, dat we gewoon lekker met de hondjes blijven wandelen natuurlijk. En we blijven maar boffen met het weer. Vandaag zijn we maar weer naar het bos geweest. Hier zomaar wat fotootjes.

En het blijft maar prachtig weer.....

Tjonge het kan niet op in ons kleine kikkerlandje. De zon blijft maar schijnen, mij hoor je niet klagen hoor! Vandaag zijn we er maar weer op uit gegaan. Helaas had ik nog steeds erg veel last van mijn kaak, dus maar een dubbele dosis ibuprofen genomen. We zijn met de grote meiden naar hondenbos het Leesten geweest. Sara, Shiva, Chase en Kira en Jan en ik natuurlijk. Daar hadden we afgesproken met Esther en Erik, die Rigg en Tyra bij zich hadden en met Sanne die met Oak en Katie kwam. Helaas moest Wim andere "leuke" karweitjes doen..... Arme Wim. Volgende keer mag jij ook weer mee hoor!
Maar goed, de honden hadden het natuurlijk helemaal naar hun zin. Het is toch ook een prachtig gebied. Rigg was de enige man en hij voelde zich dus ook echt dè MAN. Tja, met zoveel dames die je moet "beschermen" dan voel je je heel wat natuurlijk. Hij nam zijn taak erg serieus (zonder echt vervelend te worden!). Als er een andere reu te veel interesse had in één van "zijn" dames, liet hij toch even zien dat hij daar niet van gediend was. Goed hoor Rigg! Je bent een toffe kerel!

Zo'n mooie man verdient toch ook de aandacht van al die dames!

De herders moesten natuurlijk weer in iedere plas die ze tegenkwamen duiken. Tja, en bij Kira zie je dat niet zo, maar Chase.... pffff, wat een kleine viespeuk, Mina Modderpoot! En ze had nog een leuk stokje gevonden ook. Rigg, die gewoonlijk niet om stokjes geeft, was er toch wel van onder de indruk.

Hoe bedoel je vies??????

Tyra moest aan de lijn blijven, zij is nog te kort bij Esther en Erik om al te weten dat ze bij de roedel hoort. Ze is een herplaats Podenco en heel zelfstandig. Een mooie eigenschap, maar voor haar eigen bescherming was het beter om haar aangelijnd te houden. Maar het lieve meiske had het prima naar haar zin! Ze scheen er absoluut geen last van te hebben om aangelijnd te zijn. Het geeft haar ook een gevoel van veiligheid!

Tyra, lief meisje!

Katie was in een ondeugende bui, madame luisterde niet echt.... Ging gewoon lekker haar eigen gang, die malle meid. Dat zijn we helemaal niet van haar gewend! Ach, is toch ook wel leuk, een beetje ondeugendheid. Maar we hebben haar toch even een klein poosje aangelijnd, zodat ze weer wist dat ze wel bij de roedel moest blijven.
Shiva had het ook naar haar zin, maar ze is af en toe wat onhandig en een tikje dominant. Dus zo af en toe moest ze ook even aan de lijn, om weer even tot zichzelf te komen. In Rigg had ze haar gelijke gevonden, daar kon ze even heerlijk mee stoeien. Waar andere honden haar dan iets te "opdringerig" vinden, kon Rigg het wel hebben. Na een paar stoeipartijtjes werd ze wel moe en dus iets rustiger.

Heerlijk zo'n stoeipartij!

Na een heerlijke wandeling van twee uur, kwamen we weer bij de parkeerplaats. Natuurlijk nog even na kletsen op het terras van de kiosk onder het genot van een drankje en zelfs een patatje! Het was een geweldige middag! In de auto terug naar huis, ontdekte ik tot mijn spijt dat ik vergeten was om bij het drankje nog een pijnstiller te nemen (en die had ik juist wel bij me!!), dus de ibuprofen begon uit te werken en tja.... eenmaal thuis was het weer flink balen. Ach, het mocht de pret niet drukken, want ik heb genoten!!!! En, wat veel belangrijker is, de hondjes ook!!!!



Even pootje baden

Katie en Oak

Lieve Kira, natuurlijk in de plas

Mooie stoere kerel!

Hé Oak, welke kant gingen ze nou op?
Uhhhh, tja Rigg, ik weet het ook even niet....

Hé wacht op ons, we komen eraan!

Wauw, wat een stoere stok....



Wolven meeting

Hieperdepiep....

Ik heb al een paar dagen heel veel last van mijn kaak. Er was een kies afgebroken en die is getrokken. Dat ging niet zo makkelijk, dus boren, snijden en trekken en heel veel pijn. Maar met antibiotica en pijnstillers kom ik de dagen wel door. Gisteren zijn we (ondanks mijn enorme pijn in de kaak.....) naar de hei geweest. Beetje afleiding is ook wel fijn. De hondjes vonden het heerlijk. Vandaag was het de verjaardag van Shiva. Natuurlijk is het heel jammer dat haar baasjes daar niet bij konden zijn. Maar we hebben Shiva lekker verwend hoor. Bij ons krijgen de jarige hondjes altijd een lekker taartje van vlees en een snoepstaafje, dus Shiva ook! En een extra kroel gegeven namens haar lieve baasjes.
Shiva heeft het toch wel naar haar zin hier, gelukkig. Vooral met Moos (de kleine terrorteckel) is er een klik. Wat dat toch is met Moos en saarloosjes..... Toen Doerak hier logeerde was het ook al dikke mik en nu weer met Shiva. Op de een of andere manier zijn de wolfjes wel onder de indruk van zo'n kleine stoere teckel. Shiva dus ook, die twee hebben de grootste lol samen. Jan zei al : "Straks, wil ze hem mee naar huis nemen..." Hahaha, dat gaat dus niet gebeuren lieve Shiva, maar je mag wel altijd langs komen om met hem te spelen.
Hier nog wat leuke foto's op de hei, van Shiva's verjaardagspartijtje en het spelen met Moos.

Ja,ja,ja, hou nou maar op met zingen en geef hier dat taartje!!!!!!

jummie!!!!!

Nieuwsgierig Aagje heeft haar plekje gevonden

Het is toch wat, zo'n logé. Het is een heerlijke dame en volgens mij heeft ze het hier gelukkig ook erg naar haar zin. Ze voelt zich steeds meer thuis. Ze speelt volop met de teckels, die zijn  haar favoriet. Maar ook met Sara vindt ze het heerlijk om te spelen. Kira en Chase vinden haar iets te wild en enthousiast af en toe, dus die blijven wat uit haar buurt. Ze kan in haar spel ook wel wat opdringerig zijn, dus wij begrijpen dat wel. Maar behalve spelen is ze ook een nieuwsgierig Aagje hoor. Ze kijkt het liefst de hele dag naar buiten. Nu is dat wel een beetje Saarloos eigen natuurlijk. Maar ze wordt steeds "brutaler", hahaha. Stond ze eerst met 2 poten in het raamkozijn, het werden er al snel 4. Toen bedacht ze dat ze ook wel gewoon in het raamkozijn kon gaan zitten en nu?
Nu heeft ze helemaal haar plekje gevonden. Gekke meid.... zo kan je toch niet naar buiten kijken? Ach, als zij het een lekker plekje vindt....