Op naar het Iddinkbos. Ik dacht, dat kan wel, want omdat het gisteren en vandaag niet heeft geregend hier en het vannacht heeft gevroren, zal de grond niet al te drassig zijn. En mijn filosofie klopte. Natuurlijk vond Kira nog wel wat slootjes en plassen om in te spetteren, maar het was gelukkig niet al te modderig. En wat ben ik dan toch trots op de roedel. Ze zijn zoooo sociaal (ahum, met uitzondering van 1 monsterteckel, Sam). Alleen de teckels hou ik dan aan de lijn, Sam omdat hij gewoon lekker zijn eigen gang gaat, en andere honden ook minder vriendelijk benaderd. Moos omdat hij nog niet zo geweldig luistert en als ik in mijn ééntje achter een teckel aan moet terwijl er nog zes andere honden lopen.... tja, dat is natuurlijk niet zo handig. Maar de overige vijf kunnen lekker los ravotten. Of we nu een enkele hond tegenkomen of een hele roedel, of we nu een groot exemplaar of zo'n kleintje tegenkomen, het spul is tegen alle hondjes even lief. Vandaag kwamen we een hele roedel jachthonden tegen Drentse Patrijs gok ik, en een paar Welsh Corgi's. Dat was natuurlijk even groot feest. Een stukje verder kwamen we nog een oudere Golden Retriever reu tegen. Hij bleef rustig en statig staan, terwijl iedereen even aan zijn kont rook. Daarna ging ieder zijn kant weer op.
Ik vind het ook zo'n genot om die gekke oude Bas zo te zien genieten. Die gekke Beagle mix kan gewoon los lopen, blijft keurig bij de roedel. Maar ook als ik hem roep, komt hij direct aan gestoven. Heerlijk hoor, zoals hij geniet van die vrijheid en het spelen met de anderen.
Misschien is het wel een tikkeltje onverantwoord, zo alleen met zeven honden, maar ach, als ik ze zo bezig zie, dan weet ik dat ze het zo naar hun zin hebben. Dat gun je ze zo. Maar tja, als ik struikel en ik verstuik mijn enkel..... mmmmmm, thank God voor de mobiele telefoon, zullen we maar denken.
Helaas kan ik als ik al die honden in de gaten moet houden niet ook nog een prachtige fotoshoot verzorgen, dus ik heb slechts wat matige plaatjes van mijn telefoon cameraatje....
