Wolvengebed.

Wolven ziel
je geest verbonden
aan moeder aarde
en alles wat ze geeft

draag in trots
je hart naar warmte
volg de winden
en vind de kracht der stormen

drink het water
en blus met haar
al het vuur
dat in je brand

roep de maan
en vraag
of de zon
je bij koude wil warmen

vraag of de sterren
je gids willen zijn
in wandel
van je moeilijke levens pad

vraag zuster natuur
je alles te geven
als honger
aan je knaagt

maar vraag
met een rein hart
de grote geest
om wijsheid in je leven

in lering
van besef
vind je aan het einde
rust en vreugde op je weg

 

 

Op visite bij Bantu's Oak Villa della Lupa

Toen ik vanmiddag in mijn auto stapte, samen met Luna en Sara, was ik in eerste instantie wat teleurgesteld door het weer. Tja, hoe snel ben je verwend mensen. Afgelopen zondag scheen dat heerlijke zonnetje en ook gisteren was het nog gezellig licht. Maar vandaag, een beetje triestig weer. Kouder, grijs en  zelfs een beetje nat. Niet echt dramatisch regenweer, maar wat gemiezer. Je kent dat wel. Tja, ik had me toch eigenlijk verheugd op een zon overgoten winterse dag. Maar ach, ik liet het mijn humeur niet te erg bederven. We gingen per slot van rekening heerlijk op visite. Ik had er echt zin in. Via de site wolfhonden online, waren Sanne en ik in contact gekomen. Het bleek dat wij eigenlijk helemaal niet zo ver van elkaar woonden. Al snel was er een afspraak gepland. Maar helaas kon die niet doorgaan door wat gezondheidsprobleempjes van Oak. Ze moest even rustig aan doen, en tja, dat zit er niet in met mijn dames op visite. Dus het aanvankelijke tripje werd uitgesteld. Maar hier is uitstellen zeker geen afstellen en vandaag was het dan zover. Vanuit ons kleine Achterhoekse dorpje Silvolde, naar Hengelo Gelderland, was slechts 20 minuten rijden. En wat voor rit. Ik kan mij nog iedere dag verbazen over de schoonheid van de Achterhoek. Wat een overweldigende natuur. Voor alle zekerheid had ik toch de Tomtom maar aangezet, tja je weet soms niet hier in de Achterhoek. Onverharde wegen (zandpaden, dus) en zijstraatjes die je van ze lang zal ze leven niet kunt vinden, zijn hier meer regel dan uitzondering. Maar hoe dichter we bij de bestemming aankwamen volgens de Tomtom, hoe mooier de natuur. Tjonge, deze kant van Doetinchem is toch ook erg mooi! Uiteindelijk reden we tussen de bossen naar het idyllische boerderijtje van Sanne. Pffffff, wat een plaatje. En dan die prachtige zwerfkeien in de wei, je waant je in Drente. Sanne kwam al naar buiten lopen toen we het erf opreden. Ik kon niks anders uitbrengen dan... "Wat woon je hier verschrikkelijk mooi......" Nadat ze dat beaamde en ook aangaf dat ze daar iedere dag weer heel dankbaar voor was, stelden we ons aan elkaar voor. Helaas was Katie, de Labrador niet aanwezig vandaag. Maar Sanne haalde Oak naar buiten en dat was direct dikke pret.

De drie dames konden het gelijk goed met elkaar vinden. Hoewel Oak in eerste instantie wel wat voorzichtig was. Tja, die twee anderen waren toch wel groot en steun en toeverlaat Katie was er ook al niet....

Wat voor mij vooral heel mooi was om te zien, was de reactie van Luna op Oak en andersom. Tot nog toe was het bij iedere wandeling zo dat Luna geen enkele interesse toont in andere honden dan Sara. Ze lijkt volkomen geobsedeerd door Sara als we buiten zijn. Maar vandaag niet. Vandaag had ze oog voor Oak. Die twee hadden direct een klik. Zo schattig. Normaal gesproken speelt Luna met Sara erg wild. Ze duikt erop en vaak is het met veel gegrom en soms ontstaat er bijna een echt gevecht. Maar met Oak niet. Ze was zo voorzichtig en lief tegen Oak, echt aandoenlijk. Ook Sara deed aanvankelijk heel lief tegen Oak. Totdat we naar binnen gingen. We hadden wel even trek in een kopje thee, en even een praatje om elkaar beter te leren kennen. Het was voor Sara al moeilijk om naar binnen te gaan, in zo'n onbekend vreemd huis. Eenmaal binnen voelde ze zich dan ook behoorlijk ongemakkelijk. Oak en Luna speelden vrolijk door en daar kon ze op dat moment niet goed tegen. Beetje jaloers en ook wat onrustig dus zo af en toe kreeg Oak een snauw als ze te dicht in de buurt van Sara kwam. Arme Oakly snapte daar natuurlijk niets van. Maar toen we weer naar buiten gingen, voor een fijne boswandeling, was het gelukkig weer over. Toen waren ze alle drie weer dikke maatjes. Het weer is niet meer mooi geworden, tijdens de wandeling in het bos was het droog maar daar was alles mee gezegt, maar ik had er geen oog meer voor. De hondjes slokten al mijn aandacht op. Wat een heerlijkheid om ze zo te zien spelen.
Volgens mij hadden Sanne en Oak het ook prima naar hun zin, gelukkig maar, want dit is zeker voor herhaling vatbaar. En wat fijn, dat we zo dicht bij elkaar wonen. Die hondjes gaan elkaar zeker veel vaker zien! Ik verheug mij er nu al op!

Gewoon, de dagelijkse boswandeling.

Tja, het was vandaag net lente. Heerlijk toch. Het bos was nog een klein beetje mistig, echt zo'n mooi gezicht. Dus maar een paar plaatjes geschoten. Natuurlijk waren Chloe en Sam er ook bij, maar die zijn niet zo fotogeniek en vinden het ook niet zo fijn als ik met de camera achter hen aanloop. Dus vooral de twee dwaze meiden staan er weer op.
Ze speelden ook nog even verstoppertje. Als je goed kijkt, kun je Sara zien.......

Tamaskan of Saarloos

Het is een beetje grijs en mistig als we vanmorgen de auto in stappen. Sara en Luna achterin. Op weg naar de Loonse en Drunense duinen. Alweer? Jawel, maar nu aan de andere kant en... met andere honden. We zijn op weg naar een wandeling met Tamaskan dogs. Een nieuw ras waarbij je veel overeenkomsten ziet met de Saarloos. Nieuwsgierig als we zijn, willen we graag meer weten over dit ras. Eenmaal onderweg probeert het zonnetje af en toe haar stralen door de wolken te porren. Luna ligt de hele weg lief achterin de auto. Sara komt af en toe even omhoog om te kijken waar we zijn. Aangezien we deze keer niet bij restaurant Bosch en Duin aankomen is het voor mij noodzakelijk om vlak voor Kaatsheuvel nog even een benzinepomp aan te doen. Niet om te tanken, maar om te lozen zullen we maar zeggen. Als ik dan weer in de auto zit en we het laatste stukje onderweg gaan, is het de zon gelukt, ze straalt aan de hemel. Dat belooft veel goeds! Als we bij de parkeerplaats aankomen, zien we dat het al best druk is. In eerste instantie zien we nog geen wolfjes maar als we een stukje verder rijden zijn ze niet te missen. Gelukkig is er nog precies een mooi plekje voor onze auto. Zodra we aankomen komt Miran al op ons aflopen met het pakje dat ik bij haar besteld had. Dat legt Jan maar even veilig in de auto. Miran heeft Avak bij haar, dat is de toekomstige partner van Ziva. Ziva is er ook met haar bazinnetje Marion en de witte herder Chula. Dan ontmoeten we Rahne, en de anderen.
 Ook Christa is erbij. Zij was dus net zo nieuwsgierig als wij. Ze heeft Rana bij zich, de prachtige Saarloos reu. Als Sara een plasje doet, is hij erg geinteresseerd in het geurtje. Ja, Sara, het zal niet lang duren voor jouw eerste loopsheid een feit is. Christa bevestigt dit ook!
Er zijn nog meer "gewone" belangstellenden, die zelf (nog) geen Tamaskan hebben maar een ander hondje.  We gaan lekker op pad en de honden mogen los. Dat gaat ook allemaal goed, leven en laten leven, zal ik maar zeggen. Alexandra is er ook met Daya, die heb ik natuurlijk al ontmoet toen we naar Peter Lennertz (wolvenopvang Bilstain België) gingen.
De Tamaskan zijn ook erg leuke honden, moet ik eerlijk zeggen. Ze lijken iets minder schuw dan de Saarloos, alhoewel dat ook weer ligt aan welke Saarloos. Kijk Sara van ons is wel wat schuw, maar als je dan Thorgal ziet.....
Maar goed, de Tamaskan zijn dus niet zo schuw. Daya van Alexandra kwam gewoon naar mij toe en ook Konah van Rahne kwam toen ik riep. Dat zal Sara dus nooit doen bij vreemden. Jan en ik waren vooral erg onder de indruk van Konah, wat een prachtige hond is dat!
Het is leuk om aan deze kant het natuurgebied in te gaan, in eerste instantie komen we bij een grote plas water, de honden kunnen heerlijk pootje baden. Daarna lopen we verder, het is een grappig bont gezelschap. Van klein oud doof Jack Russeltje tot grote stoere Avak.

Avak vindt Sara en ook Daya lekker ruiken maar beide dames zijn er niet van gediend en Avak wordt resoluut weggestuurd. Hij laat het over zich heenkomen en gaat lekker dollen met de rest. Na een wandeling van een uur komen we weer bij de parkeerplaats. Een aantal mensen wil nog een rondje, maar wij houden het voor gezien. Tevreden springen Sara en Luna achter in de auto, versleten gaan ze liggen, we hebben ze de hele weg naar huis niet meer gezien of gehoord. De Tamaskan en de Saarloos lijken inderdaad enorm op elkaar. Is ook niet zo heel vreemd, er zit toch hier en daar wat Saarloosbloed in de Tamaskan. Tamaskan of Saarloos? Mmmmm, moeilijke vraag, beide zijn leuk. Dan maar doen zoals Miran en van alles wat nemen? Hahaha, voorlopig is het druk genoeg in huize Pols......

Avak vindt Sara ook lekker ruiken.....
 



Wat een schatten!

Vandaag geen lang verhaal, alleen een hele mooie foto, van al mijn lieve schatten!

Weer een dagje tussen de wolven.

Vandaag had ik weer het voorrecht om echte wolven te ontmoeten. Ik ben met Wilma naar Jos de Bruin geweest. Jos heeft een wolvenopvang in Sonsbeck, Duitsland. Dat is in ieder geval een stuk dichterbij dan Bilstain.
Jos heeft ons bijzonder gastvrij ontvangen en van alles verteld over de wolven en de wolfhonden. Ook heeft hij een paar dingo's zitten, nou dat zijn net lieve kleine hondjes. Grappige beesten.
De mid-content wolfhond Shy, is bepaald niet verlegen. Wat een prachtig en vooral lief dier. Totaal niet schuw. Mijn Sara is heel wat schuwer. Jos heeft ook twee kruising Saarloosjes zitten. Saarloos met wolf gekruisd. Thor, de reu, was gewond aan zijn pootje. Hij had zijn pootje door het hek gestoken en de wolf aan de andere kant had er een lekker hapje van genomen. Oeps..... Normaal gesproken bijten de wolven elkaar niet zomaar, maar dit was een nieuw exemplaar en had de integratie cursus nog niet gedaan. Hij was zomaar door iemand afgegeven bij Jos en hoewel Jos eigenlijk vol zat, heeft hij hem toch maar aangenomen. Tja, wat moet je anders, je kunt zo'n wolfje ook niet laten barsten. Dus het is hem vergeven. Met Thor gaat het wel goedkomen (na een dure operatie, 't is een kostbare hobby, die wolfjes)
Thor is trouwens wel een stuk schuwer dan Shy, maar ach, dat mag ook. Hij zit op het moment binnen bij Jos thuis om te revalideren. Hij kwam ook even naar buiten en bleef gewoon bij ons uit de buurt. Toen hij weer naar binnen moest van Jos, durfde hij niet langs die gekke vrouwen op het terras. Dus Jos tilde hem gewoon even op (Wat is dat? Een kilo of 50? Pff, zit meer kracht in die kerel dat je zo zou denken!). Ik heb weer een paar mooie foto's kunnen nemen, die spreken voor zich.
Heerlijke dag gehad! Bedankt Jos.
Wil je meer weten over de wolvenopvang van Jos, zie hier de link:

http://www.wolf-auffang.de/start.htm

En dan hier de foto's



Knut, wat een prachtige vent!

Dat is een lekker hapje

Knut is op dieet, vindt hij niet zo leuk......

 

Wat was het koud, maar dit is dus zo'n dingo

 

Lieve mooie Shy

Thor met zijn zielige pootje...

Nee, Jos, ik durf er niet langs, die enge vrouwen daar vertrouw ik niet.............

Shy, kroeldoos!

Love is in the air....

Jan en ik keken er al een tijdje naar uit. De wandeling met mede saarlooseigenaren en natuurlijk hun honden. Eindelijk zou ik Christa ontmoeten en Ineke. Natuurlijk keek Sara er ook naar uit. Lekker weer met Doerak dollen en Thorgal voor het eerst ontmoeten. Helaas kon Luna niet mee vandaag, maar zoon Kevin bleef thuis om op haar (en Sammie) te passen. Het gaat wel wat beter met haar, maar nog niet goed genoeg voor zo'n wandeling! Maar wat een verrassing, Chloë mocht mee. Dus vanmorgen om 10.30 uur, vertrokken wij uit de Achterhoek. Toen we bij restaurant Bosch en Duin aankwamen zagen we al een hele roedel wolfhonden met baasjes staan. Al snel had ik Fred, Yvonne en Doerak ontdekt. Ineke herkende mij van mijn foto op facebook denk ik (ik haar wel in ieder geval) en het was direct leuk kennismaken. Zij had manlief Robbert vandaag ook meegenomen. Yvonne stelde ons voor aan Christa. En toen gingen we op pad. Een aantal mensen koos ervoor om de aanlijn route te nemen en een aantal ging voor het losloopgebied. Dat was geen probleem, want we zouden elkaar naderhand nog treffen in het restaurant. Wij kozen ervoor om naar het losloopgebied te gaan. met ons waren daan Yvonne en Fred met Doerak, Ineke met Robbert en Thorga, Henk met Shadow en Odin en tot slot ging ook Annemiek met haar man en Bindi mee.

Thorgal was op slag verliefd toen hij Sara zag. Ja, logisch eigenlijk, het is natuurlijk een enorme charmante verschijning. Hij wilde graag indruk maken en probeerde speels in haar kontje te bijten. Dat vond ze wel even leuk, maar het begon haar al snel wat te vervelen. Maar daar trok de ondeugende Rotterdammer zich niets van aan. De aanhouder wint, dacht hij! Zo af en toe leek Sara even van haar af te bijten, maar een moment later ging ze dan zelf toch weer zijn kant op. Tja, een leuk spelletje..... ik zeg toch nee.. (maar ik bedoel misschien wel ja).... Vrouwen ?!

Chloë had het ook reuze naar haar zin. Kijk als daar een reu te veel aandringt, wordt het al snel duidelijk dat ze daar niet van gediend is. En dan druipt de enthousiaste heer echt af hoor! Maar ze heeft vooral genoten en gespeeld alsof ze aan haar tweede jeugd was begonnen. Jan vond het vooral leuk dat er een "echte" Duitse herder bij was. Lekker met het stokje gooien....

Mmmmm, zo Duits is Shadow dus niet wat er zit stiekem ook een beetje witte herder in verstopt. Maar dat maakt hem juist charmanter zullen we maar zeggen! Jan was er in ieder geval gek van!

Na een leuke wandeling kwamen we weer bij het restaurant aan. Aangezien het best fris was, wilde we in eerste instantie binnen gaan zitten, maar daar was het behoorlijk druk en vol. Dus toch maar naar buiten, naar het zijterras, waar in ieder geval het zonnetje scheen. Ik zat gelukkig nog lekker uit de wind ook, dus dat was best te doen. De heren en Ineke genoten van een Irisch Coffe en een kop erwtensoep. Ook Annemiek en echtegenoot hadden een lekker koppie snert. Behalve arme Fred, die was aan het weight watchers dieet en mocht dus "slechts" een Udens krenten dingetje????? Zelf genoot ik van warme chocomel en een tosti en Yvonne zat aan de wijn met erwtensoep. Na een paar minuten kwam de andere groep ook aan. Gezellig, nog even nakletsen en wat ik vooral leuk vond, was dat ik Storm, de opa van Sara in het echt kon zien. Wat een enorme prachtige en vooral lieve Saarloos is dat! Hij kwam lekker bij zijn kleindochter onder de tafel liggen!Chloë had ook wel zin in een Irish Coffee!
Na al die heerlijke versnaperingen zijn we met een kleiner groepje nog even terug gegaan naar het losloopgebied. Deze keer was Thorgal er niet bij, die was weer onderweg naar Rotjeknor. Sara heeft nog even genoten en gespeeld met Doerak en ook Chloë vond het weer heerlijk. Het was inmiddels al behoorlijk koud geworden en mijn handen vroren zowat van mijn armen, dus halverwege die wandeling hielden wij het voor gezien. We hebben niet eens afscheid kunnen nemen van Christa, Yvonne en Fred, maar Henk beloofde ons dat hij onze welgemeende groetjes zou doorgeven! Al met al was het een heerlijke dag. En Thorgal en Sara? Wie weet, als ze wat ouder zijn???????
Toen we thuis kwamen gingen Sara en Chloë helemaal OUT. Geen kind meer aan gehad. Met Luna gaat het gelukkig weer iets beter. Ze houdt haar eten binnen en de ontlastig wordt ook weer iets beter. Nou, hopen dat ze volgende week meekan naar de wandeling met Tamaskan. Ben benieuwd naar dat ras!

Heee, lekker ding, wat zeg je d'r van...

Nu even niet!
Nou zeg, ik wist niet dat je kwaad werd...

Maar uh..... weet je het zeker?

Chloe had het ook reuze naar haar zin!

Doerak is ook een beetje een billenbijter hoor!

Ja, ook ik ga even pootje baden.....

Nog gezellig nakletsen

Ik lust dat ook hoor!

All you need is love.....

Leuk stelletje toch?