Nog een diploma.....

Vandaag was de laatste les van  de gehoorzaamheid A en.... Sara is weer geslaagd met vlag en wimpel. Iedereen is zo trots op haar. Luna was vandaag mee naar de cursus, natuurlijk nog niet echt meedoen, maar gewoon eens kijken. Jan bleef met haar aan de kant zitten en dat was op zich al een hele ervaring. Al die honden die van alles aan het doen waren. Gelukkig was ik met Sara aan de andere kant van het veld, anders zou Sara meer oog voor Luna hebben dan voor mij, vrees ik. Ook tegen vreemden is Sara nog steeds niet zo erg gereserveerd. Vandaag kwam na de les een totaal vreemde man op haar af maar ze vond het allemaal goed. De man had ook witte herders gehad en kwam eigenlijk op Luna af, maar vroeg toch even wat Sara voor hond was. Die vond hij toch stiekem ook erg mooi. Sara bleef rustig, blafte niet en vond het goed dat de man haar aaide. Misschien hielp het dat de man een lekker brokje bij zich had en dit aan haar mocht geven van ons.
Nu op naar gehoorzaamheid B. Luna mag dan ook op les. Tja de twee diploma's die Sara al op zak heeft, kan ze niet meer halen, maar voor B gaat ze mee. Kevin gaat met haar lopen en ik met Sara. Ben benieuwd hoe dat zal worden. Luna heeft wel een veel grotere "will to please" en leert snel. We gaan nu eerst twee weken op vakantie naar Luxemburg, de hondjes gaan mee natuurlijk. We staan op een camping aan het riviertje de Our, lekker pootje baden dus. Verder dicht bij bossen, dus dat wordt veel wandelen. En.... Luna moet nog even wat worden bijgespijkerd, qua oefeningen. "Zit", "af" en "volg" kan ze al als de beste, maar "blijf" moet nog even geleerd worden. Want dat hoort wel bij gehoorzaamheid A. Sara "bleef" vandaag weer perfect. Ik kon in een grote kring om haar heen lopen, ook op 10 meter staan en ze bleef keurig liggen, daarna kwam ze ook prima "voor".
Ik weet niet of ze nu zo geweldig luisterde of dat ze dacht: "Het is warm, ik blijf lekker liggen, loop jij maar rondjes..." Hoe dan ook, ze heeft het weer gehaald.

Knap van mij hè....

Een niet zo witte herder...

Nu Luna zich wat meer op haar gemak gaat voelen bij ons thuis, beginnen de streken. Als bij het wandelen de dames los mogen, is het hek van de dam. Door hun spel zijn ze totaal vergeten dat er soms geluisterd moet worden naar het bazinnetje. Ik kan dan roepen tot ik een ons weeg, ze komen pas als zij daar zin in hebben. Je zou zeggen een witte herder is toch goed te trainen en lang niet zo eigenwijs als een Saarlooswolfhond. Tja, normaal gesproken wel, maar onze Luna is uit de kast gekomen. Ze heeft aangegeven dat we eigenlijk helemaal geen witte herder hoort te zijn, maar stiekem ook een Saarloos wil zijn. Tja, daar had Saar wel een mooie oplossing voor, gewoon even door de baggersloot en je lijkt sprekend op een Saarloos!!!!!!!
Dus naast de streken van een Saarloos, heeft ze nu ook het uiterlijk van de Saarloos.....
Nou ja, voor even dan, want eenmaal thuis moest madam natuurlijk direct in bad.
We hadden stille hoop dat Sara van Luna zou leren hoe het is om netjes te luisteren, het lijkt erop dat het andersom is, Luna leerts van Sara hoe ze verschrikkelijk ondeugend kan doen....
Hier krijgen we onze handen nog vol aan!!!!!!

Mooi ben ik hè?

Bijna een echte Saarloos.....

Meditatiemomentje

Ohm mani padme hum.......

(Eer de parel in de lotus... - wijsheid - )

Ohm Shanti...

(Ik wens u heilige vrede...)

Nieuw leven

Achter onze tuin is een groot weiland. In dat weiland lopen een aantal Shetland pony's. Aangezien wij ze regelmatig een lekker broodje, peen of een appeltje voeren, staan ze graag bij ons hek. Ze zijn al helemaal gewend aan de honden. Als ze zien dat de honden in de tuin zijn, komen ze direct aanlopen, want grote kans dat wij dan ook buiten zijn en er wat lekkers te halen valt. De honden zijn ook al helemaal gewend aan de pony's, ze vinden het wel gezellig, die grote beesten achter de tuin.
Gisterennacht is er een veulentje geboren. Dat is dan ineens wel erg klein en vertederend. Sara vindt het geweldig en zit dan ook gerust een half uur rustig naar het nieuwe leven te kijken. Lief toch.....
Wat dat betreft heeft Sara net wat meer rust dan Luna. Luna heeft last van ADHD, zo af en toe wordt zelfs Sara moe van haar. Tuurlijk vindt Luna de paardjes ook leuk en ze staat soms ook best even te kijken, maar niet langer dan 5 minuten. 



Ach, kijk dan hoe lief.....



Kom dan ook even kijken....

Snap je dat nou? Zit ze uren naar dat veulen te kijken terwijl ze heerlijk met mij door de tuin kan rennen........

Maar dat kleintje is wel lief....

Avondje sport...

Soms gaat er niets boven een avondje gewoon voor de TV hangen en sport kijken......

Samen spelen

Het gaat echt super met Luna, ze krijgt het al helemaal naar haar zin. Deze week is ze een halve kilo aangekomen. Nog niet echt veel, maar het begin is er. Ze is erg actief! Zij en Sara hebben de grootste lol, maar ook met Sam kunnen ze leuk spelen. Als we in plaats van Luna een reu in de roedel hadden opgenomen was dat vast niet zo goed gegaan. Sam vindt het nu eenmaal prettig om de enige heer in huis te zijn en zorgt goed voor "zijn" drie teven.

Het uitlaten begrijpt Luna nog niet zo goed. Ze blijft aan de lijn keurig dicht naast mij, meer omdat ze niet goed weet wat de bedoeling is, dan dat ze "echt naast" loopt. Een plasje doen? Nee, dat doet ze liever in de tuin.

Eén keer stiekem, toen we in het bos waren en ze dus lekker losliep, kon ik haar erop betrappen dat ze ging plassen. Maar als het even kan, houd ze het op tot thuis. Ze doet het niet binnen (gelukkig), dus ze is wel zindelijk, maar waarschijnlijk niet vaak (nooit?) echt uitgelaten.

Gelukkig hebben we een aardig formaat tuin en als ik dan de grote boodschap direct opruim is het niet zo erg, maar het zou fijn zijn als ze doorhad wat de bedoeling is van die wandelingen iedere dag.

Van de boswandelingen geniet Luna ook met volle teugen. Autorijden gaat ook al veel beter, ze wil niet zelf de auto in..... (komt nog wel, geduld is een schone zaak) maar eenmaal binnen is ze rustig. Ze zit samen met Sara in de grote kennel, Chloe in de kleine kennel en meneertje Sam natuurlijk gewoon voorin bij de grote mensen, verschil moet er zijn. (Ik heb een auto speciaal voor de honden, Fiat Doblo Cargo, met een grote kennel en een kleine kennel achterin.). Ja, het bos blijft voor alle honden toch altijd een feestje. Het verveelt schijnbaar nooit.

En, tja, het is toch net een echte wolf, zo in het bos...

Met Sara zijn er nog drie lessen in de A groep van de hondenschool (Agility Club Achterhoek), daar na mag Sara naar de B groep. Ik ga maar proberen of Kevin (zoon lief) dan met Luna mag meedoen in de B groep. Luna heeft duidelijk een veeeeel grotere "will to please" en leert snel. Maar ze heeft ook lef! Ze mag dan wat kleiner zijn dan Sara en zeker nog lang niet op gewicht, maar het is een felle tante, laat zich de kaas niet van haar brood eten. Als Sara iets doet, wat haar niet zint, dan kan ze fel reageren naar Sara. En Sara is een echt doetje, dus die vindt alles goed, gaat zelden tegen Luna in. Ach, Luna is per slot van rekening wel "een hele maand" ouder......

Luna is ook al waaks, dat vind ik best prettig, dat was Mira ook en tja een Saar natuurlijk niet. Alhoewel Sara wel "meedoet" als Sam en Luna gaan waken.

Zo af en toe is het echt een gekkenhuis hier, met twee van die jonge dolle dames, maar wel erg gezellig. En Chloe? Die vindt het allemaal goed, zo lang ze maar respect tonen voor haar ouderdom en haar lekker met rust laten.

Dierenarts en kapsalon....

Vandaag zijn we met Sara en Luna bij de dierenarts geweest. Sara hoefde eigenlijk niet, maar omdat dit voor Luna wat rustgevender was, hebben we haar toch meegenomen. Trouwens, het lukt mij bijna niet meer om haar te wegen op onze eigen weegschaal (dan moet ik haar namelijk optillen) dus dan is het wel zo handig om haar te wegen bij de dierenarts. Luna moest al haar inentingen, de cocktail, kennelhoest en rabiës. Verder nog even een gezondheidscheck, in de oortjes kijken en natuurlijk wegen. Luna weegt op dit moment 20,2 kilo en heeft een schofthoogte van 58 cm. Ze gedroeg zich geweldig bij de dierenarts. Natuurlijk een beetje hoge hartslag van de zenuwen, maar verder super! Ze moet wel wat aankomen want ze is wat aan de magere kant, maar dat wisten we al. Sara weegt op dit moment 25,4 kilo en heeft een schofthoogte van 60 cm.

Het was maar goed dat Sam er niet bij was. De vorige keer had Peter, onze dierenarts gezegd, dat hij echt niet boven de 10 kilo mocht komen. Hij was dan ook op dieet, maar ....... In plaats van afvallen is hij bijgekomen. Op dit moment weegt hij 10,8 kilo. Hij is gisteren bij de trimsalon geweest en toen hij terug kwam zagen we dat hij er toch wel heel erg gespierd uitzag. Maar weer op de weegschaal dus en we schrokken ons rot. Mmmmmmm, dat dieet schijnt niet goed te werken. Het is ook zo moeilijk om hem geen tussendoortjes te geven als de anderen die wel krijgen. En dan hebben we inmiddels al besloten dat hij een kleiner kluifje krijgt dan de anderen. Misschien toch helemaal geen tussendoortjes meer en iets minder eten. Ach, arme Sam. Ik weet als geen ander hoe het is om te lijnen, vecht mijn hele leven al tegen de kilo's. Maar het moet toch echt, want teckels staan erom bekend dat ze rugproblemen krijgen bij overgewicht. Dus, nog minder eten, geen tussendoortjes meer en meer bewegen. Pffffff, dat wordt nog wat.......

Nog meer waterpret

Tja, wat moet ik hier nog aan toevoegen...

(als het goed is start er nu een filmpje..)

Uit de oude doos, 5

In 2005 was Chloe dus 2 jaar oud. De organisatie waar we Chloe van hadden heeft toen een reünie georganiseerd voor alle honden die zij naar Nederland hadden gehaald. Natuurlijk gingen wij ook. Het was een leuke dag. Skilos, het broertje dat samen met haar naar Nederland was gekomen, was er ook. We ontmoetten  ook een zusje van haar. Hoewel Skilos en Chloe wel op elkaar leken, leek het zusje helemaal niet op hen. Zij had wel dezelfde bouw, maar ze was lichtbruin met wit. Wel een schatje! Haar eigenaresse had ook een paard en dit hondje was gewend naast het paard mee te rennen en kon ook springen als de beste. Chloe niet, die sprong nog niet over een drempel Als je eromheen kunt, waarom zou je dan springen, was haar motto. Maar nadat onze zoons een paar keer over een hekje sprongen samen met het zusje, kregen ze Chloe toch zover dat ze het een keer probeerde. “Nou, nou, is dat alles?”, zal ze gedacht hebben, want het is ook echt bij die ene keer gebleven.
Er waren ook veel andere hondjes, met sommige kon Chloe leuk spelen. We hoorden wel verontrustend nieuws over sommige honden die leismania hadden. Een nare ziekte die wordt veroorzaakt door zandvlooien en vooral in de landen rond de Middellands Zee voorkomt. Gelukkig had onze Chloe daar geen last van. Wel hoorden we over symptomen die we in de gaten moesten houden. Chloe heeft het gelukkig echt nooit gekregen. We hoorden achteraf dat er wel broertjes en zusjes van haar aan dood waren gegaan.

Na een tijdje werd er een groepsfoto gemaakt. Helaas staan we een beetje achteraan, Chloe sprong wel tegen mij op (op mijn commando) zodat ze toch nog een beetje op de foto stond, maar echt goed kan je ons niet zien. Al met al, was het wel een leuke dag.

Helaas was het niet altijd rozengeur en maneschijn met Chloe. Toen ze een jaar of drie was merkten we dat ze dikker werd, dat heb je eerst niet zo in de gaten, maar op een gegeven moment zie je het ineens. Ook ging ze steeds meer verharen, ze stonk een beetje en kreeg  zwarte plekken op haar flanken. Ze werd ook erg sloom. Tijd om naar de dierenarts te gaan. Wat bleek, Chloe had last van haar schildklieren. Op zich geen groot probleem, met een pilletje iedere dag zou het goed onder controle te houden zijn. Vanaf die dag krijgt Chloe dus een pilletje per dag. Eerst was de dosering 200 mg, Thyrax, maar tegenwoordig zit ze al aan de 400. De dierenarts vindt het wat veel, maar het is echt nodig. Nadat ze de eerste pilletjes kreeg, knapte ze zienderogen op. Ze werd weer veel levenslustiger en ze viel af. Gelukkig sloeg de medicatie dus aan. Het extreme verharen is nooit meer overgegaan, maar ach, daar hebben ze stofzuigers voor uitgevonden.

Waterpret

Nu de dagen warmer worden, merk ik dat Sara het soms wel erg warm heeft. Al dat spelen en rennen helpt ook niet erg om af te koelen. Daarom hebben we een honden "zwembadje" gekocht. Nou, ja het is gewoon een grote teil, ze kunnen er niet echt in zwemmen, maar wel lekker afkoelen.

We kunnen namelijk nog niet naar de beek, want Luna heeft haar entingen nog niet gehad. Het risico dat ze ziek wordt, durven we niet te nemen. Dus, nog geen grote wandelingen en zeker niet naar het water. Daarom maar het water naar onze tuin gehaald. Bij het vullen met de tuinslang stond Sara al geïnteresseerd te kijken.

Toen de bak vol was, dachten de dames eerst nog dat het gewoon een hele grote waterbak was. Maar toen Sara eenmaal door had dat ze er gewoon helemaal in kon springen, was het hek van de dam. Ze vindt het helemaal geweldig. Hapt in het water, probeert te graven in het water en gaat regelmatig lekker koppie onder. Ook probeert ze met haar neus om de andere honden nat te spetteren. Geweldig gezicht.

Luna vindt het allemaal nog een beetje eng. Met je kop in de bak is één ding, met je hele lijf is toch weer een hele stap verder. Luna durft dat nog niet. natuurlijk probeert Sara haar over te halen, maar tot nog toe zonder resultaat. Nou, dan af en toe maar even eruit om met Luna te spelen en rennen om vervolgens weer met vier poten tegelijk in de bak te springen.

Roedeluitbreiding.

Dit weekend hebben we roedeluitbreiding gekregen. We wisten al wel, dat we een hond erbij wilden, het evenwicht was gewoon weg in de roedel. Een nieuw maatje voor Sara en een hondje waarmee ik kan werken. Ik volg de opleiding tot Topdog trainer. Een sociale vaardigheidstraining voor kinderen van 12 tot 18 jaar, waarbij je een psycho-sociale hulphond inzet als co-trainer. De bedoeling was om met Mira en Sara te gaan werken. Ik wist dus dat er een andere hond zou komen. Een Duitse herder wilde ik niet, dat is te confronterend en dan ga ik vergelijken. Dus hadden we bedacht dat een witte herder wel leuk zou zijn. We hebben een poosje een witte herder gehad, die was van mijn oom en toen hij overleed moest deze hond ergens geplaatst worden. Ze was al best oud en we wilden haar niet naar het asiel laten gaan voor die laatste levensperiode. Dus we hadden al iets ervaring met de witte herder. 
Nu nog op zoek  naar het hondje wat goed in onze roedel zou passen. Via bemiddeling van de witte herder vereniging gingen we op zoek naar een herplaatser. We zijn bij een prachtige reu geweest van 3 jaar oud, erg groot en wij denken dat Sam dit niet zo leuk zou vinden. Ook een teefje gezien van 1,5 jaar, maar die was zo nerveus, dat we dit niet geschikt vonden voor de balans in de roedel. Daarna in overleg over een reu van 1,5 jaar oud, hij is al gecastreerd. Dat klonk allemaal heel goed en we waren samen aan het bedenken of we een ontmoeting zouden organiseren.
Toen ineens.....  een wit herder teefje van 7 maanden op ons pad kwam. Zij moest met spoed herplaatst worden! Geen stamboom, behoorlijk mager, gele dorre vacht, maar wat een schat. We hebben haar liefdevol opgenomen in onze roedel. Het klikte direct met Sam en Sara. Chloe vindt het ook prima, want de nieuwe aanwinst laat haar wel met rust. We hebben haar LUNA genoemd. Wil je iets meer over haar weten, klik rechts op  "Ik ben Luna",  dan stelt ze zich aan je voor.

We hebben haar oren schoongemaakt en zijn begonnen haar te leren dat borstelen erg fijn is. Ze vindt het allemaal prima. Vrijdag gaan we met haar naar de dierenarts, we laten haar eerst even wennen.
Sara en zij, zijn al dikke vriendinnen, ze rennen, dollen en kroelen wat af. Ach en over een maand of twee moet je haar eens zien. Dan heeft ze wat meer vet op die botjes en is de vacht voller en zacht, dan is het net een witte wolf.

Uit de oude doos, 4

Nog een vakantie met Chloe.
In 2004 hadden we een boot, een motorboot met kajuit. Natuurlijk gingen we dat jaar met de boot op vakantie. Aangezien we altijd onze honden meenemen op vakantie moesten Lucky en Chloe eraan geloven. Voor Lucky was dat natuurlijk helemaal niet erg, die had “zeebenen”. Chloe stond echter iets minder stabiel op haar pootjes. Na een vliegreis en wagenziekte moest ze nu dus ook al gaan varen. Arm dier, en dan ons toch nog lief blijven vinden, ongelooflijk. Maar goed. De boot op zich vond ze niet zo erg, maar als we gingen varen, was ze niet zo blij. Ze kroop dan onder de tafel in de kajuit, maar… ze werd niet ziek. Als we ergens aangemeerd lagen, had ze het zeker wel naar haar zin. We voeren namelijk vooral in de Biesbosch en daar is veel natuur. Dan kon ze dus lekker los rennen. Maar het op en afstappen was ook niet altijd zo leuk, sommige steigers waren namelijk niet hond vriendelijk. Rare roosterachtige platen. Maar gelukkig heeft Chloe een hele sterke baas, die haar gewoon over de roosters heen kon tillen.