Door het verdriet van de laatste tijd, was het tijd om eens even ruimte te maken in mijn hoofd.
En wat is er dan mooier dan de natuur in trekken? Juist, de natuur in trekken met een hond! Zo gezegd, zo gedaan. Ik ben op zoek gegaan naar een mooie lange afstandswandeling. En die heb ik gevonden. Het is een nieuwerwetse pelgrimstocht, de
Walk of Wisdom. Een prachtige route in en rond de stad Nijmegen. Het is een echte pelgrimstocht met allerlei rituelen en symbolen. Ik bestelde de informatie en dat info pakket is direct jouw deelname bewijst. Er zit een mooie zwarte leren veter bij, waar je duivenringetjes aan kunt sparen. Duivenringetjes? Ja, in plaats van een stempel op een pelgrimspaspoort, krijg je op verschillende plekken een mooie gekleurd duivenringetje (je weet wel, zo'n ringetje dat postduiven om hun pootje hebben). De route is prachtig, door geweldige natuurgebieden en langs mooie dorpen. Het is een behoorlijk lange tocht dus je moet er wel een paar dagen voor uit trekken. Maar je kunt op je eigen tempo lopen, want het maakt niet uit hoe lang je erover doet. Ik besloot om te starten samen met Wahots. Ik zou overdag een kilometer of 15 lopen en dan 's nachts op een camping in een trekkerstentje overnachten.
Dat betekende wel dat ik een behoorlijke bepakking op mijn rug moest meezeulen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Vol goede moed gingen Hotsje en ik op weg op 5 oktober. We hebben genoten! Hots was geweldig, ik was zo trots op hem. Hij loopt keurig naast mij en als ik zeg, voorzichtig, staat hij direct stil. Hij ging met me mee, de loopbrug over een snelle weg over.... dat was een behoorlijk eng ding, zeker voor een wolfhond. Maar hij deed het toch maar! Maar 's nachts was het wel even een dingetje.... Hij wilde namelijk niet in de tent. Gelukkig heeft hij een warme jas aan en het was nog niet al te koud 's nachts, dus bleef hij op zijn kleed, vlak voor de ingang van de tent liggen. Ja, ik had hem wel met de riem aan een picknicktafel vast gelegd hoor.... durfde geen risico te nemen. En de rits van de tent een stukje open gelaten, zodat ik hem kon zien. Maar overdag was het heerlijk. Prachtig weer een mooie natuur.
Onderweg schreef ik af en toe een mooie boodschap op een steen, ondertekend door Wijze Wolf. Leuk voor andere pelgrim wandelaars. Maar het buiten slapen van Hots vond ik toch niet prettig, dus haalde Jan ons de volgende avond weer op. De eerste twee dagen zaten erop. We hadden twee ringetjes aan onze veter (Ja, Hots heeft zijn eigen veter).
Toch wilde ik graag verder lopen, dus ging ik 9 oktober weer op pad, dit keer met Daentje, want die kan wel gewoon mee de tent in. Wederom was het genieten. Hoewel ik Hots constant aangelijnd had gehouden, mocht Daentje van mij hier en daar lekker los. Zij luistert iets beter als ze los is en ze jaagt niet. De route loopt ook een stukje door Duitsland, door het Reichswald.... en daar was het een puinhoop. Een mooie puinhoop dat wel. Door de stormen waren verschillende bomen omgewaaid en lagen dwars over de paden. Het was hier en daar een echte survival tocht.... er onderdoor, er overheen, maar we kwamen er. Daentje is inderdaad echt geweldig in een tent. Ik kon gerust even gaan douchen, zij blijft dan gewoon rustig in de tent liggen.... de kanjer. We hebben bij een pannenkoekhuis samen een pannenkoek gegeten, ja een beetje verwennen mag op zo'n tocht, vind je niet? Helaas moesten we weer op de tweede dag naar huis, vanwege familie omstandigheden. Aangezien de temperaturen nu toch wel erg dalen in de nacht, heb ik besloten dat ik de toch in het voorjaar weer ga voortzetten. Maar voor nu, hebben we genoten!!!
